«آدام نوزیتر» در گزارش ۱۲ دسامبر برای نیویورک تایمز نوشت، هیچ نشانه‌ای نیست که نشان دهد وزیر کشور قصد کوتاه آمدن داشته باشد. هفته جاری، دارمانینِ ۳۸ ساله روی جلد « Paris Match» دیده شد؛ نشانه‌ای اطمینان‌بخش از اینکه او از حباب سیاسی فرانسه فراتر رفته و وارد حوزه عمومی جامعه شده است. «غسل آتش» (Baptism by Fire) عنوان این هفته‌نامه پرخواننده بود که اخبار و پوشش گسترده مشاهیر را در کنار تصویری از وزیری که «غرق در تفکر» به‌نظر می‌رسید ترکیب می‌کرد. دارمانین که مورد تحقیر «چپ»ها و مورد بی‌اعتمادی همکاران سابقش در میان «راست»هاست و وزیر مسوول پلیس فرانسه است، به چهره‌ای غیرقابل چشم‌پوشی برای مکرون تبدیل شده است آن هم در زمانی که اکثریت فرانسوی‌ها خواستار قانون، نظم و سختگیری در مواجهه با آن چیزی هستند که رئیس‌جمهور فرانسه آن را «اسلام‌گرایی» نامید؛ در حالی که این برخی گروه‌های اسلام‌گرای افراطی بودند که مجموعه‌ای از حملات مرگبار را در فرانسه سازمان دادند.

«بورس والود»، یک سوسیالیست برجسته در پارلمان فرانسه با اشاره به دارمانین گفت:«برای مکرون، او تضمین مکرون به سوی راست است. در حال حاضر، درخواستی برای نظم وجود دارد. در تمام حوزه‌های آزادی عمومی و مذهبی، مکرون به وی اجازه پیشروی داده است تا زمانی که خود مکرون ترمز او را بکشد.» تاکنون، ترمز او کشیده نشده است. مکرون در دارمانینِ ستیزه‌جو و جاه‌طلب تلاقی ایده‌آل انسان و لحظه سیاسی را یافته است و در پاسخ به «شیفت تند» فرانسه به سوی راست عمل می‌کند. برخی اهل نظر می‌گویند: «افراطیون رها و آزاد، شهروندان فرانسوی را به قتل می‌رسانند؛ دارمانین آمده تا از مسلمانان مظنون به افراط‌گرایی تحقیق و بازجویی کند. پلیس در مجموعه‌ای از رویدادهای خشونت‌بار به قساوت و نژادپرستی متهم شده است؛ دارمانین آمده تا از آنها دفاع کند و اصرار ورزد که نیروهای پلیس به تجهیزات بهتر و شرایط کاری مساعدتری نیاز دارند.

دارمانین هفته گذشته در جلسه استماع پارلمان گفت: «ما به آنها [نیروهای پلیس] یک عذرخواهی بدهکاریم چرا که آنها را به خیابان‌ها می‌کِشیم تا کاری را که دشوار است انجام دهند.» او از ویدئوهای «غیرقابل توصیفی» سخن گفت که نشان می‌داد پلیس در حال ضرب و شتم یک تولیدکننده سیاه‌پوست موسیقی در پاریس است که در فضای مجازی و رسانه‌های اجتماعی به شدت سر و صدا کرد و باعث شد پلیس به نژادپرستی و قساوت متهم شود. دارمانین همچنین اصرار می‌ورزید که این فقط کار «برخی افراد» است. وزیر کشور می‌گوید، پلیس به شدت از کمبود آموزش رنج می‌برد. «کریستوفر کاستانر»، وزیر کشور قبلی، تابستان جاری پس از اشاره به نژادپرستی در پلیس اخراج شد. این سخنان موجب خشم اتحادیه [نیروهای پلیس] شد. دارمانین چنین ریسکی را نمی‌کند. اکنون او باید به اتحادیه در مورد سخنان مکرون پاسخ دهد که او هم در مصاحبه با Brut، یک وب‌سایت خبری، چنین قیاسی را در مورد پلیس مطرح کرده بود.

اقدام پارلمانی دارمانین برای اتحادیه‌های قدرتمند پلیس تسکین‌دهنده بود و باعث اطمینان دوباره به رای‌دهندگان مکرون شد که او احتمالا می‌خواهد به راست بگرود و همزمان می‌خواهد در برابر کسانی که از خشونت پلیس آسیب دیده بودند سر تعظیم فرود آورد. بسیاری معتقدند ساکن الیزه یک آفتاب‌پرست سیاسی است که هر روز به رنگی درمی‌آید و می‌خواهد هم چپ را داشته باشد و هم راست را. برخی معتقدند که این هدف غایی ساکن الیزه است. از برخی جهات، عملکرد وزیر کشور دارمانین تقلید از رنگ‌بندی‌های متفاوت مکرون است که همیشه می‌خواهد بین چپ و راست توازن برقرار سازد. مکرون بسیار مشتاق بود که دارمانین را حفظ کند. دارمانین پیش از اینکه در ماه جولای وزیر کشور شود، وزیر محاسبات عمومی بود. او هم اکنون به دلیل اتهام تجاوز به عنف در سال ۲۰۰۹ پرونده‌ای باز دارد اما با پا در میانی مکرون توانست به این مقام برسد. دفاع مکرون از دارمانین موجب خشم فمینیست‌های فرانسوی شد و چندین روز تظاهرات هم برگزار شد. اسناد دادگاه و شواهد در این پرونده نشان می‌دهد دارمانین پیش از اینکه وزیر شود، از جایگاه خود برای برقراری روابطی جنسی با زنی استفاده کرده بود که خواستار کمک رسمی او شده بود. او روابط با آن زن را پذیرفت اما تاکید کرد که این روابط مورد رضایت دو طرف بود.

در هر حال، یکی از تبعات روی کار آمدن دارمانین «قانون امنیت جامع» بود. این قانون دست پلیس را در برخورد با اعتراضات باز می‌گذارد و نیز کسانی را که مبادرت به گرفتن عکس یا فیلم از اقدامات پلیس می‌کنند در جایگاه متهم می‌نشاند. بر همین اساس، فرانسوی‌ها دیروز در چند شهر از جمله پاریس، لیون و بوردو علیه این قانون تظاهرات کردند. تظاهرات‌کنندگان فرانسوی این قانون را علیه آزادی‌های بیان و ترغیب‌کننده خشونت پلیس دانستند. گفته شده است، پارلمان فرانسه به نفع این قانون جنجالی رای داده و قرار است مجلس سنا نیز موضع خود را اعلام کند. دولت به معترضان پاسخ داده که ماده ۲۴ قانون مذکور را بازنویسی خواهد کرد؛ قانونی که در آن تصویربرداری از نیروهای امنیتی در راستای حفظ جان آنها ممنوع است. مخالفان این قانون را به مثابه بازگذاشتن دست پلیس و برخورد با معترضان دانسته و می‌گویند این قانون موجب محدود شدن آزادی بیان خواهد شد. پلیس پاریس حدود ۱۵۰ نفر را در اعتراضات خشونت‌آمیز روز شنبه نسبت به قانون مذکور پیشنهادی بازداشت کرد. در این اعتراضات افسران پلیس در بین جمعیت چند هزار نفری معترضان راه می‌رفتند تا افراد دردسرساز را پیدا و بازداشت کنند. صف‌های بلند نیروهای ضد شورش و خودروهای پلیس با چراغ‌های آبی چشمک‌زن راهپیمایی روز شنبه در خیابان‌های پاریس را اسکورت کردند. آنها معترضان را احاطه می‌کردند تا از بالا گرفتن خشونت‌ها همانند آنهایی که در اعتراضات قبلی رخ داده بود، جلوگیری کنند. یکی دیگر از دلایل اعتراضات رویکردهای سختگیرانه دارمانین و مکرون در مورد اسلام‌گرایی و اسلام‌گرایان است. همین باعث شد برخی گروه‌های اسلام‌گرا که مخالف لایحه‌ای با هدف مبارزه با «افراط‌گرایی اسلامی» بودند به جرگه معترضان بپیوندند. در هر حال، روی برخی پلاکاردهای اعتراضی نوشته شده بود:«من هرگز از فیلم‌برداری دست نخواهم کشید» و «دوربین برابر با قطع عضو؟».

گزارشگر نیویورک تایمز در بخش دیگری از گزارش خود می‌افزاید، دارمانین کاری را انجام می‌دهد که اسلافش در آن شکست خوردند: یعنی ارتقا دادن جایگاه پلیس در کشور با بالاترین نرخ نیروهای امنیتی نسبت به شهروند در اروپا. مکرون می‌داند که به پلیس ملی فرانسه بدهکار است: حتی تاکتیک‌های سختگیرانه پلیس موجب ساکت کردن جلیقه زردهایی شد که علیه اصلاحات سیاسی مکرون دست به قیام زده بودند. «پی‌یر ماتیوت»، مدیر موسسه مطالعات سیاسی در لیل می‌گوید: «دارمانین کسی است که با شرایط سازگاری چشمگیری دارد. یعنی از این توانایی برخوردار است که خود را با شرایط مختلف سازگار سازد.» او می‌گوید: «دارمانین می‌دانست که باید وزیر مسوول پلیس شود نه وزیر مسوول کسانی که با آنها رابطه دارد. او می‌خواهد از این بحران به نفع پلیس بهره‌برداری کند و سود بیشتری نصیب پلیس سازد تا سلف خود کاستانر.» منتقدان تلاش دارند تا جای دارمانین را در سیاست بیابند. او فردی است که بسیار به کار مکرون می‌آید؛ همان مکرونی که خود در میانه سیاست فرانسه قرار گرفته است؟ آیا دارمانین راست است؟ چپ است؟ میانه است؟ ماتیوت می‌گوید: «دشوار است بگوییم او یک اقتدارگراست. تصور نمی‌کنم که او تفاوت چندانی با مکرون داشته باشد.» دارمانین بی‌تردید نه یک نخبه اقتصادی است نه یک نخبه علمی. پدرش در یک «بار» در شمال فرانسه کار می‌کرد و مادرش خدمتکار یک بانک بود. پدربزرگ مسلمانش هم در جنگ استقلال الجزایر برای فرانسه جنگید و نام میانی او هم «موسی» است. یکی از دستیاران ارشد دارمانین در مصاحبه‌ای گفت: «او از یک طبقه و پیشینه کاملا کارگری می‌آید» و ایده او این است که «شما باید بیشتر با مردم صحبت کنید. او تجسم حق طبقه کارگر است.»

اخبار مرتبط