دنیای اقتصاد: کلمبیا در شوک است. وقتی هفته گذشته خبر توافق صلح دولت کلمبیا با شورشیان فارک پس از ۵۲ سال در حضور ۲۵۰۰ مقام عالی رتبه خارجی و میهمانان ویژه اعلام شد کسی تصور نمی‌کرد که این توافق صلح از سوی مردم کلمبیا رد شود. ماجرا چیست و چه شد که دست رد بر سینه این توافق زده شد؟ قرار بود در صورتی که این توافق‌نامه در همه‌پرسی روز یکشنبه (پریروز) به تایید مردم کلمبیا برسد، شورشیان فارک تسلیحات خود را ظرف ۶ ماه تحویل ناظران تحت حمایت سازمان ملل داده و حزب سیاسی تشکیل می‌دادند. طبق این توافق‌نامه، در انتخابات آتی، دست کم ۱۰ کرسی کنگره برای فارک تضمین شده بود. به گزارش نیویورک‌تایمز، در همه‌پرسی روز یکشنبه ۲/ ۵۰ درصد از مردم این توافق صلح را رد کردند و ۸/ ۴۹ درصد نیز به آن رای موافق دادند.

این نتیجه یک شرمساری برای خوان مانوئل سانتوس، رئیس‌جمهوری کلمبیا، بود، زیرا وی هفته گذشته با رودریگو لاندونو، رهبر گروه نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا «فارک» دست اتحاد داد. لاندونو طی مراسم امضای صلح در تلویزیون ملی این کشور عذرخواهی کرده بود. این توافق با وساطت کوبا به سرانجام رسید. رای «نه» باعث شد این کشور در شوکی عجیب فرو رود و باعث می‌شود آینده شورشیان و صلح با آنها بار دیگر در‌هاله‌ای از ابهام قرار گیرد. با این حال، هر دو طرف اعلام کردند «به مبارزه روی نخواهند آورد.» سانتوس با حضور در تلویزیون ملی کشورش اعلام کرد که این آتش بس بر جای باقی خواهد ماند. او اعلام کرد به‌زودی «تمام گروه‌های سیاسی» به‌ویژه آنهایی که مخالف این توافق هستند را «جمع خواهد کرد تا فضا را برای گفت‌وگو و تعیین مسیر پیش‌رو آماده کند.»

لاندونو نیز که در پی بازگشت به کلمبیا پس از ۴ سال مذاکره با دولت است اعلام کرد که او هم راضی به جنگ بیشتر نیست. او در بیانیه‌ای گفت: «فارک تاکید می‌کند که فقط از گفت‌وگو به‌عنوان سلاحی برای حرکت به سوی آینده استفاده خواهد کرد. می‌دانیم که چالش‌های ما به‌عنوان حزب سیاسی بیشتر می‌شود و این نیازمند تلاش بیشتر برای ساختن صلحی با ثبات و پایدار است.» سوالی که رای دهندگان می‌پرسیدند ساده بود: «آیا شما از توافق نهایی برای پایان درگیری و برقراری صلحی با ثبات و پایدار حمایت می‌کنید؟.» این مساله‌ای است که باعث شده نسل‌هایی از این کشور دچار شکاف شوند، زیرا دولت‌ها پی در پی جز جنگ و درگیری با شورشیان مارکسیست فارک که به دل جنگل‌ها پناه می‌بردند میراثی نداشتند. این دولت‌ها در نهایت با ناامیدی قدرت را واگذار می‌کردند. برای بسیاری از کلمبیایی‌هایی که سال‌ها آدم ربایی‌ها و کشتارهای فارک را شاهد بوده‌اند این توافق صلح، امتیازی بزرگ به آنها تلقی می‌شود. این توافق اجازه می‌دهد که بسیاری از مبارزان رده بالای این گروه زندگی عادی داشته باشند و رهبران این گروه شورشی احکام کوتاه مدتی برای جرائم جنگی خود دریافت کنند. برخی شهروندان دلیل رد توافق در همه‌پرسی روز یکشنبه را «فقدان عدالت در این توافق» می‌دانند. آنها می‌گویند: «اگر رای «خیر» پیروز شد به این معنی است که ما صلح نمی‌خواهیم. لااقل این است که کشور را دو دستی به شورشیان تسلیم نمی‌کنیم.» معترضان می‌گویند به فارک بی‌اعتمادند. آنها با دفاع از رای «نه» خویش به این توافق می‌گویند: «چرا آنها به جهانیان نمی‌گویند بر سر آن آدم‌هایی که ربودند چه آوردند؟.»