ایسنا- وضعیت فعلی قطعه‌سازان و عقب ماندگی آنان محصول عملکرد گذشته شرکت‌های خودروساز است.

اوستا گودرزی عضو هیات علمی دانشکده مهندسی خودرو دانشگاه علم و صنعت با بیان این مطلب افزود: در حال حاضر شرکت‌های قطعه‌ساز از نظر سطح تکنولوژی به روز نبوده و توان طراحی نیز ندارند.

وی با بیان این‌که مهمترین عامل عقب‌ماندگی قطعه‌سازان، نوع عملکرد و برخورد خودروسازان با آن‌ها بوده است، خاطرنشان کرد: خودروسازان در این سال‌ها برای آن‌که برتری و قدرت مانور خود را حفظ کنند، از شکل‌گیری قطعه‌سازان بزرگ استقبال نکرده‌اند تا بتوانند از طریق منابع متعدد، قطعات را با کمترین قیمت و بر مبنای اصول رقابت تامین کنند.

او ادامه داد: در واقع در این سال‌ها خودروسازان توانستند قطعه‌سازان را تنها برای افزایش تولید و کاهش قیمت تحت فشار قرار دهند و اصولا درخواستی در زمینه افزایش تکنولوژی و کسب توان طراحی از آن‌ها نداشته‌اند؛ بنابراین قطعه سازان نیز انگیزه‌ای برای ارتقای توان فنی و مهندسی نداشته‌اند و بیشتر سعی کرده‌اند از بازار فعلی سهمی را کسب کنند.

گودرزی با بیان این‌که در سال‌های اخیر برخی اقدامات ظاهری مانند ایجاد مراکز تحقیق و توسعه انجام شده است، تصریح کرد: اما در عمل اقدامی برای افزایش توان فنی و مهندسی شرکت‌های قطعه‌ساز صورت نگرفته است.

وی با بیان این‌که علاوه بر این مسائل و در کنار سیاست‌های خودروسازان، دلایل فرهنگی نیز در شکل‌‌گیری وضعیت فعلی قطعه‌سازان موثر بوده است، خاطرنشان کرد: صنایع قطعه‌سازی داخلی به دلیل شکل‌گیری بر مبنای سنتی و تجربی، علاقه‌ای به ورود به عرصه‌های مهندسی و طراحی ندارند، زیرا صاحبان صنایع قطعه‌سازی در ایران عمدتا صنعتگران سنتی و تجربی هستند.

عضو هیات علمی دانشکده مهندسی خودرو دانشگاه علم و صنعت با بیان این‌که برای ارتقای توان قطعه سازان داخلی باید آن‌ها از شکل صنایع کوچک و پراکنده خارج شده و شرکت‌های بزرگ‌تری را تشکیل دهند، افزود: برای این کار ابتدا باید قطعه‌سازان رده یک که از نظر حجم اقتصادی و توان مهندسی درحد قابل ملاحظه‌ای در مقایسه با خودروسازان باشند را ایجاد کنیم.