قطعه‌سازان ایرانی در اندیشه تولید برای خودروسازان بزرگ
علیرضا بهداد- براساس قراداد ال-۹۰ قرار است خودروی باکیفیت و ارزان لوگان به زودی با ۶۰درصد ساخت داخل، تولید شود. این برای نخستین‌بار است که یک خودرو در بدو تولد، با توان ۶۰درصد ساخت داخل در کشور تولید خواهد شد، چرا که درگذشته خودروسازان در شروع تولید خودرویی مبادرت به مونتاژ آن می‌کردند و درصد تولید داخل آن بسیار اندک بود.
اما در حال حاضر چگونگی تامین ۶۰درصد قطعه موردنیاز قرارداد ال-۹۰ یکی از چالش‌های مهم این پروژه به شمار می‌رود تا جایی که چندی پیش اعلام شده بود که به دلیل عدم‌تامین قطعات موردنیاز ال-۹۰ روند اجرایی تولید لوگان با مشکل مواجه شده است. از طرفی هم شرکت رنو که توانمندی‌های قطعه‌سازان ایرانی را مورد بررسی قرار داده است، به این نتیجه رسیده که برای تولید قطعات قرارداد ال-۹۰ بهتر است از قطعه‌سازان بزرگ خود استفاده کند، به همین خاطر قطعه‌سازان اسپانیایی را به ایران فراخوانده تا با ادغام شدن با قطعه‌سازان ایرانی، نگرانی‌های خود را از بابت تولید قطعات لوگان برطرف کند.
رجال، رییس انجمن قطعه‌سازان در این رابطه به خبرنگار ما می‌گوید: ادغام شدن با قطعه‌سازان بزرگ برای ما یک امتیاز است چرا که می‌توانیم علاوه‌بر تکیه بر توان داخلی، دانش فنی را در این خصوص وارد کشور نماییم تا در نهایت صنعت قطعه‌سازی کشور ارتقا پیدا کند.
وی می‌افزاید: مشارکت با شرکت‌های خارجی را تا جایی ادامه می‌دهیم که از رقابت باز نمانیم و به عبارتی استقلال‌مان حفظ شود.
رجال با اشاره به نحوه تامین قطعات لوگان تصریح می‌کند: برخلاف آنچه که در خصوص تامین قطعات لوگان عنوان می‌شود، مشکلی برای تامین قطعات این خودرو وجود ندارد. وی خاطرنشان می‌کند: رنو در آینده از قطعه‌سازان ایران به عنوان قطب تولید قطعات برای صادرات استفاده خواهد کرد.
وی در حالی این جملات را بیان می‌کند که کشور همسایه ما، ترکیه طی چندین سال پایگاه تولید قطعه برای خودروسازان بزرگ دنیا از جمله رنو بوده است و در حال حاضر برخی از محصولات رنو در این کشور تولید می‌شود. اگر چه توان قطعه‌سازان ایران به گفته رجال برای اکثر ایرانیان ناشناخته است، اما تولید برخی قطعات بی‌کیفیت ذهنیت ناخوشایندی در افکار عمومی به وجود آورده است.
ساسان قربانی، یکی از اعضای انجمن قطعه‌سازان ایران، در این خصوص به خبرنگار ما می‌گوید: رنو پس از بررسی وضعیت تولید لوگان در ایران به این نتیجه رسیده که این کشور را خاستگاه تولید این خودروی فرانسوی قرار دهد، چرا که در ایران بازار مناسب، نیروی انسانی ارزان‌قیمت، مواد اولیه فراوان و توان ساخت قطعات وجود دارد.
وی می‌افزاید: با توجه به این شرایط رنو وارد ایران شده است. بنابراین توان قطعه‌سازان ایرانی برای این شرکت محرز شده است، پس شرکت رنو نه تنها نباید تردیدی به خود راه دهد بلکه باید به قطعه‌سازان ایران نیز اعتماد کند.
وی در عین حال وجود دو شرکت بزرگ سایپا و ایران‌خودرو را باعث رشد قطعه‌سازی در ایران میداند و می‌افزاید: اگر این دو شرکت قطعه‌ساز ایرانی را نادیده می‌گرفتند، اکنون نمی‌توانستیم برای رنو قد علم کنیم و خواستار تولید قطعات برخی از محصولات این خودروساز شویم.
قربانی با اشاره به تفاوت خودروسازان بزرگ خارجی با خودروسازان داخل کشور می‌گوید: اگر بخواهیم که در عرصه جهانی صنعت قطعه‌سازی کشور را وارد کنیم باید استانداردها و قوانین موردنظر شرکت‌های بزرگ خودروساز را رعایت کرده تا بتوانیم خواسته‌های آنها را برآورده کنیم.
وی می‌افزاید: در این صورت نه تنها رنو بلکه سایر خودروسازان اروپایی متوجه خواهند شد که ایران به این توانایی رسیده که بتواند بخشی از قطعات موردنیاز آنها را تامین کند.
عضو انجمن قطعه‌سازی تصریح می‌کند: قطعه‌سازان ایرانی در حال یادگیری زبان و قواعد تولید در عرصه جهانی هستند، چرا که هنوز هم این صنعت در ایران با نقطه عطفش در دنیا فاصله دارد.
ال-۹۰ را رسانه‌ها بیش از حد بزرگ کرده‌اند
اما قربانی در حالی اندیشه جهانی‌شدن صنعت قطعه‌سازی را در سر می‌پروراند که هنوز در برخی محصولات پرفروش داخلی قطعات مشکل‌دار یافت می‌شود. از طرفی هم برخی از قطعه‌سازان هنوز قطعات مربوط به لوگان را آماده نکرده‌اند. البته چندی پیش وزیر صنایع و معادن در اظهارنظری در خصوص وضعیت قرارداد ال-۹۰ گفته بود که رسانه‌ها این قرارداد را بیش از حد لازم بزرگ کرده‌اند. قربانی نیز این گفته وزیر را تایید کرده و می‌افزاید: زنجیره تامین در صنعت خودروسازی بسیار پیچیده است چرا که باید هزاران قطعه تولید شود تا یک خودرو متولد شود. وی تولید ۶۰درصد قطعات ال-۹۰ را عدد بزرگی میداند و می‌افزاید: بیشتر قطعه‌سازان قطعات مورد نیاز این قرارداد را تحویل داده‌اند و دو سه شرکت هستند که قطعات را هنوز تحویل نداده‌اند که آنها هم به زودی قطعات تولیدی‌شان را به رنوپارس ارائه خواهند کرد. وی تاخیر ۳ماهه را در تحویل قطعات ال-۹۰ امری طبیعی در عرصه جهانی میداند و می‌افزاید: در ایران تاخیری ۶ تا ۷ساله را داشته‌ایم که با این وجود تاخیر ۳ماهه یک رکورد است!
با تمامی این موارد هنوز قرارداد ال-۹۰ پس از گذشت حدود ۲ماه از امضای نهایی آن به مرحله اجرا نرسیده است. اما سوال این است اگر توان قطعه‌سازان ایرانی به آن درجه رسیده تا خاستگاه تولید قطعات شرکتی همچون رنو باشند، پس چرا صنعت خودروی کشور از لحاظ قیمت و کیفیت هنوز نتوانسته مردم را راضی کند.
ارسال نظر