دنیای اقتصاد: وقتی ثروتمندان ثروتمندتر می‌شوند، سلامت اقتصادی یک کشور می‌تواند با آسیب روبه‌رو شود. اما اگر فقیرترین اعضای جامعه شروع به بالا رفتن از نردبان ثروت کنند، رشد کشور می‌تواند با افزایش روبه‌رو شود. این پیامی است که در آخرین گزارش صندوق بین المللی پول به آن اشاره شده تا نگرش به مساله نابرابری جهانی دچار تغییراتی شده باشد. پژوهش قبلی صندوق بین‌المللی پول به منافع بزرگ سیاست‌های بازتوزیع اشاره کرده بود. کارهای انجام شده توسط اقتصاددانان صندوق بین‌المللی پول و همچنین اقتصاددانانی مانند توماس پیکتی منازعات شدیدی را در حلقه‌های اقتصادی ایجاد کرده است. با این همه مقاله پژوهشی جدید که بر پایه داده‌هایی از ۱۵۹ اقتصاد توسعه یافته و در حال توسعه بین سال‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۱۲ انجام شده است از این مساله فراتر می‌رود و بین چگونگی توزیع درآمد و رشد ملی پیوندی مستقیم برقرار می‌کند. اقتصاددانان صندوق بین‌المللی پول دریافته‌اند که هنگامی که سهم درآمدی ۲۰ درصد بالای جمعیت این کشورها یک درصد افزایش پیدا می‌کند، رشد تولید ناخالص ملی در پنج سال پس از آن ۰۸/ ۰ درصد افت می‌کند. این امر نشان می‌داد که رشد درآمد این دسته، منفعتی برای جامعه ندارد. اما از آن سو، افزایش یک درصدی سهم درآمدی ۲۰ درصد پایین جمعیت در این کشورها افزایش ۳۸/ ۰ درصدی رشد را باعث می‌شد. اقتصاددانان صندوق بین‌المللی پول می‌گویند که این رابطه مثبت همچنین در مورد طبقه متوسط مصداق داشته است. این پژوهش که روز دوشنبه منتشر شده، از سوی هواداران فعال کاهش فقر در جهان مورد استقبال قرار گرفته است.

به گفته نویسندگان گزارش صندوق بین‌المللی پول، دلیل این امر کاملا روشن نیست. یکی از نظریه‌ها این است که نابرابری بیشتر می‌تواند به سرمایه‌گذاری کمتر در تحصیلات فرزندان فقیر و در نتیجه کاهش بهره‌وری نیروی کار منجر شود. در گزارش صندوق بین‌المللی پول آمده است«افزایش انباشتگی درآمدها هم می‌تواند باعث کاهش تقاضای جمعی و تحت فشار قرار دادن رشد شود چراکه ثروتمندان نسبت به طبقه متوسط و گروه‌های کم‌درآمد نسبت کمتری از درآمد خود را خرج می‌کنند.» اما این یافته‌ها که احتمالا توسط افرادی برای فشار آوردن روی دولت‌ها برای اقدام علیه نابرابری مورد استفاده قرار خواهد گرفت، در مورد تاثیر اقتصادی نابرابری دارای ابهام است.

در این گزارش آمده است: «گسترش نابرابری تاثیرات قابل توجهی بر رشد و ثبات اقتصاد کلان دارد. این امر می‌تواند قدرت سیاسی و تصمیم‌گیری را در دست افرادی معدود متمرکز کند و به استفاده کمتر از حالت بهینه از منابع انسانی منجر شود، باعث بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی و در نتیجه کاهش سرمایه‌گذاری شود و خطر بحران را افزایش دهد. نیکولا مومبریال، رئیس دفتر «آکسفام» (سازمانی جهانی برای مبارزه با فقر) در واشنگتن می‌گوید: «صندوق بین‌المللی پول ثابت می‌کند که ثروتمندتر کردن ثروتمندان فایده‌ای برای رشد ندارد؛ در حالی که تمرکز بر فقرا و طبقه متوسط چنین نتیجه‌ای دارد. صندوق بین‌المللی پول با این گزارش نشان داده که برای منفعت بردن همه، نمی‌توان بر ریخت و پاش‌های ثروتمندان تکیه کرد.» او می‌افزاید: «صندوق بین‌المللی پول زنگ هشدار را برای دولت‌ها به صدا درآورده تا بیدار شوند و شروع به پر کردن شکاف نابرابری کنند. پیام این گزارش واضح است: اگر رشد می‌خواهید، بهتر است روی فقرا و روی خدمات ضروری و بهبود سیاست‌های مالیاتی بازتوزیعی سرمایه‌گذاری کنید.»