مذاکرات ژنو با وجود خوش‌بینی اولیه ناکام ماند و به دور بعد موکول شد. رسانه‌ها وزیر خارجه فرانسه را عامل «بلوکه شدن» مذاکرات خواندند. به گفته وزیر خارجه ایران، مذاکرات اتمی در برخی موارد با توافق و در مواردی دیگر با عدم توافق همراه بودند. مواضع فابیوس واکنش انتقادی کشورهای غربی را به دنبال داشت و دیپلمات‌های حاضر در ژنو، وی را متهم به تغییر مسیر مذاکرات و تلاش برای طولانی کردن روند گفت‌وگو‌ها کردند. سعید خالوزاده کارشناس مسائل اروپا در گفت‌وگو با دیپلماسی ایرانی نیز با مثبت ارزیابی کردن فرآیند مذاکره بر این عقیده است که بازه زمانی ده روز فرصتی برای اعضای ۱+۵ بوده تا به یک انسجام و هماهنگی درونی دست یابند. او معتقد است در حال حاضر توپ در زمین اعضای طرف مذاکره کننده با ایران است. آنچه در ادامه می‌آید، گفت وگو با این استاد دانشگاه در خصوص مذاکرات ژنو و آینده آن است: اظهارات وزیر امور خارجه فرانسه موجب نرسیدن به یک توافق بزرگ شد. بر این اساس آینده مذاکرات را با توجه به موضع گیری‌های فرانسه چگونه می‌بینید؟

فکر می‌کنم روند مذاکرات خیلی خوب پیش رفت و اظهارات مثبتی از سوی همه طرفین مطرح شد. به هر حال همه منتظر حاصل شدن یک توافق بودند که به امضا برسد، تا جایی که خانم اشتون به عنوان هماهنگ‌کننده گروه ۱+۵ از وزارت خارجه ۶ کشور دعوت کرد با آمدنشان به ژنو، پیش‌نویس تفاهم‌نامه را مورد برسی و در نهایت امضا کنند. در حالی که سفر وزرای خارجی به مذاکرات در دستور کار نبوده و این روند غیرمنتظره بود. دلیلش هم مذاکرات خانم اشتون با آقای ظریف بود. اگر بخواهیم از این منظر به موضوع نگاه کنیم یک تحول و نقطه عطف طی ده سال اخیر حاصل شده است. همه اینها نشانه‌های خوب است و نشان داد که طرفین به یک توافق نهایی نزدیک می‌شوند، ولی در نهایت به خاطر برخی اختلافات و مواضعی که از سوی فرانسوی‌های اعلام شد، ترمزی در این روند کشیده شد که خود این منجر به غافلگیری طرفین شد.

اگر فرانسه بخواهد بر مواضعش پافشاری کند، این پیش‌بینی هست که در دور جدید باز به توافقنامه‌ای ختم نشود؟

البته این نظر را ندارم. به خاطر اینکه اول این مذاکرات صرفا با فرانسه نیست و با شش کشور و خانم اشتون رییس دیپلماسی اتحادیه اروپا است. فرانسه یک کشور در میان کشورهای اروپا است و کشور خط‌دهنده و بزرگ‌تری هم نیست. آمریکا است که بیشترین نقش را در مذاکرات دارد و مواضع وزیر امور خارجه آمریکا بیشتر از همه مهم است. منتها این را شاید بتوان تحت عنوان چانه زنی تصور کرد؛ به گونه‌ای که فرانسوی‌ها خواسته‌اند با ایده‌ها و مواضعشان و مخالفت با برخی از مفاد تفاهم نامه، به چانه‌زنی بیشتری دست بزنند و از ایران بخواهند که امتیازهای بیشتری را ارائه کند. فکر می‌کنم به دلیل اینکه مذاکرات توسط گروه ۱+۵ به نمایندگی از کشورهای شورای امنیت و جامعه جهانی انجام می‌شود، موضع یک کشور نمی‌تواند مانع از رسیدن به تفاهم شود.

آیا ایران می‌تواند در صورتی که باز هم شاهد کارشکنی از سوی فرانسه باشد، به نشانه اعتراض خواستار کنارگذاشتن فرانسه از گروه کشورهای مذاکره‌کننده باشد؟

فکر نمی‌کنم، اینگونه باشد. اگر فرانسه از سوی دیگر اعضا کنار گذاشته شود، عملا به معنای اختلاف نظر بسیار بزرگ میان کشورهای اروپایی از یک طرف و گروه ۱+۵ از طرف دیگر است. اگر فرانسه کنار گذاشته شود، موقعیت تاثیرگذاری خود را از دست می‌دهد. فرانسه زمانی می‌تواند تاثیرگذار باشد که داخل این گروه حضور داشته و هم با ایران و هم با کشورهای عضو به بحث و تبادل نظر بپردازد. کنار گذاشتن موجب منزوی شدن فرانسه می‌شود.