ایسنا- اولین فرستاده‌ دولت بوش به افغانستان پس از حادثه‌ ۱۱ سپتامبر که از اعضای هیات آمریکایی در مذاکرات با هیات ایرانی درباره‌ افغانستان بود، در مطلبی که در واشنگتن پست منتشر شد، نوشت: سفیران آمریکا و ایران در بغداد قرار است به زودی پس‌ از وقفه‌ای هشت هفته‌ای بار دیگر درباره‌ عراق با یکدیگر مذاکره کنند. برخی این برخوردها را فاصله گرفتن دو طرف از چند دهه نبود ارتباط میانشان در نظر می‌گیرند؛ در واقع مقام‌های ایرانی و آمریکایی در سال‌های گذشته بارها با یکدیگر ملاقات کرده‌اند. جیمز دابینز، نویسنده‌ مطلب «چطور با ایران گفت‌و‌گو کنیم؟» نوشت: شاید سازنده‌ترین دوران دیپلماسی آمریکا - ایران از زمان سقوط شاه مخلوع ایران چند ماه پس از حملات تروریستی سال ۲۰۰۱ رخ داده باشد.

این گزارش حاکی است: بسیاری معتقدند که در آستانه ۱۱ سپتامبر آمریکا ائتلافی بین المللی را تشکیل داد و طالبان را خلع کرد. دقیق‌تر آن است که گفته شود آمریکا به ائتلافی پیوست که نزدیک به یک دهه بود با طالبان می‌جنگید. این ائتلاف که متشکل از ایران، هند، روسیه و اتحاد شمالی بود و نیروی هوایی آمریکا به آن کمک و طالبان را از قدرت برکنار کرد.

واشنگتن پست افزود: این ائتلاف سپس با آمریکا همکاری نزدیکی کرد تا توافقی را میان همه‌ عناصر اپوزسیون افغان درباره‌ تشکیل یک جانشین برای طالبان به دست آورد.

در ادامه‌ این مطلب آمده است: من به عنوان نمایندگی آمریکا در کنفرانس سازمان ملل در بن واقع در آلمان که این توافق در آنجا حاصل شد، با هیات ایرانی و دیگران همکاری نزدیکی داشتم. نمایندگان ایران فوق العاده سودمند بودند.

بسیاری که از دولت بوش خواسته‌اند با تهران درباره‌ عراق صحبت کند، امیدوار بوده‌اند این تجربه‌ی افغانستان بتواند تا حدودی عینا تکرار شود. این گزارش حاکی است: پس از نشست بهار در بغداد رایان کروکر، سفیر آمریکا در بغداد باید پیشنهاد ایران برای برگزاری نشست دوم را که تصویب آن دو ماه طول کشید به واشنگتن ارجاع می‌داد. بر عکس کالین پاول، وزیر امور خارجه در آن زمان به من اجازه داد هر کجا و هر زمان و درباره‌ هر موضوعی با هر مقام ایرانی مادامی که مذاکراتمان مربوط به افغانستان باشد، دیدار کنم.

دابینز ادامه‌ داد: در سال ۲۰۰۱ ما با نمایندگان محمد خاتمی، رییس‌جمهوری وقت ایران دیدار کردیم. امروز کروکر با نمایندگان محمود احمدی‌نژاد دیدار می‌کند که تمایل اندکی به روابط آمریکا - ایران نشان داده است.

ایران و آمریکا هنوز اهداف متلاقی بسیاری در عراق دارند؛ همان طور که نزدیک به شش سال قبل در افغانستان داشتند. هیچکدام نمی‌خواهند عراق تجزیه شود. هر دو می‌خواهند دولت نوری المالکی موفق شود. در واقع ایران ممکن است تنها همسایه‌ عراق باشد که در این منافع با آمریکا سهیم است.

در حالی که روابط میان دو کشور خصمانه‌تر است اما این وضعیت که هر دو کشور با آن روبه‌رو می‌شوند بیشتر ناامید کننده شده است و اگر دو دولت جدی باشند باید بکوشند تا گفت‌وگو را خصوصی‌تر کنند. اگر مکالمات بتواند گه‌گاه و به طور غیررسمی و محرمانه برگزار شود، ابعاد پیشرفت به اندازه‌ زیادی افزایش خواهد یافت. هدف اصلی نشست‌های علنی تبادل شکایات است و بعید است هیچ گونه ارزشی داشته باشد. وی پیشنهاد کرد که نمایندگان این دولت‌ها ملاقات‌های منظمی را در سطح وزیران و پایین‌تر از آن برگزار کنند. چنین نشستی که دیپلمات‌های آمریکا و ایران در آن به طور روزانه یکدیگر را ملاقات کنند می‌تواند چارچوبی ایده‌آل را برای گفت‌و‌گوهای معنادار فراهم کند.