پوشش ایرانی برای زنان

غزال صادقی- از زمانی که انسان‌ها اولین پوشش را برای خود برگزیدند تا امروز مقوله لباس در محاصره انواع مدها و سلایق گوناگون درآمده است. این مساله موجب شد تا در طول تاریخ پوشاک بارزترین نشانه فرهنگی هر ملت باشد و مقامات بلندپایه مملکتی نیز در خصوص فرهنگ‌سازی برای پوشش مناسب‌تر حساس شوند. لباس ایرانیان به خصوص زنان ایرانی از مهم‌ترین و چالش‌برانگیزترین موضوعات سال‌های اخیر بوده است و این موضوع برای زنان جامعه ما از اهمیت دوچندانی برخوردار است. تغییر و تحول در زندگی ایرانیان موجب شده تا در سال‌های اخیر زنان بیشتری در محیط کار قرار گیرند و این مساله حساسیت پوشش آنان را دوچندان کرد. به طوری که در راستای فرهنگ‌سازی برای داشتن پوشش متناسب با فرهنگ و تاریخ ملی کشورمان یک نمایشگاه بین‌المللی با عنوان جشنواره بین‌المللی زنان سرزمین من از تاریخ ۱۰تیرماه در مرکز آفرینش‌های فرهنگی و هنری خیابان حجاب برگزار شد.

این جشنواره طی مراسمی باحضور استاندار تهران دکتر کامران دانشجو و همچنین تنی چند از نمایندگان مجلس و مسوولان وزارت کشور، بازرگانی، صنایع امروز، آموزش و پرورش و میراث فرهنگی با معرفی غرفه‌های برتر و تجلیل از برگزارکنندگان، استان‌های برتر و لباس‌های برگزیده جشنواره به کار خود پایان خواهد داد. اولین جشنواره بین‌المللی زنان سرزمین من شاید یک تحرک بزرگ در حضور زنان ایرانی در عرصه‌های مختلف باشد. پوشش زنان ایرانی در حال حاضر یک نسخه و رنگ واحد ندارد و از تنوع خوبی برخوردار است اما شاید این جشنواره باعث شد تا بدانیم که زنان ایرانی پیش از اسلام نیز از لباس‌های پوشیده و زیبا استفاده می‌کردند که بعد از اسلام این نوع پوشش یک قانون هم تلقی شده است.

بخش‌های مختلف جشنواره

در بخش بین‌المللی جشنواره، ۲۱ کشور شامل آذربایجان، اردن، الجزایر، اندونزی، افغانستان، پاکستان، ساحل عاج، سودان، فلسطین، عربستان، عمان، کویت، کنیا، لبنان، مالزی، مالی، مغرب و موریتانی، مصر و هند حضور پیدا کرده و لباس‌های خود را در قالب عرفه‌های بخش‌ بین‌المللی ارائه نمودند. در بخشی از نمایشگاه لباس‌های طراحی شده توسط طراحان داخلی و خارجی به صورت زنده به نمایش گذاشته شد.این بخش شاید یکی از مهمترین و جذاب‌ترین بخش‌های این نمایشگاه بود که در سال‌های قبل چندین سانس توسط خبرنگاران و عکاسان پوشش داده می‌شد اما امسال پوشش خبری و تصویری در این بخش بسیار کم بود و این بخش مهم مهجور ماند و تبدیل به یکی از بخش‌های فرعی نمایشگاه شد.

در بخش مشاغل نیز ۱۳۰ نوع لباس برای ۴۰عنوان شغلی طراح شده بود که به نمایش گذاشته شد.همچنین بخش اقوام نیز به ارائه لباس‌های ایرانیان قبل و بعد از اسلام تعلق داشت.۲۲ استان از سراسر کشور در غرفه‌های ویژه استان‌ها به ارائه توانمندی‌های بخش پوشش زنان و قومیت‌ها پرداختند که در طی روزهایی که از بازگشایی این غرفه‌ها می‌‌‌گذرد غرفه استان بلوچستان و بندرعباس بیشتر بازدید کننده را به خود اختصاص داد.

استقبال کمرنگ از نمایشگاه

بسیاری از نمونه‌های ارائه شده در دومین جشنواره زنان سرزمین من برای اغلب بازدید کنندگان زن هیچ جذابیتی نداشت. اگر در شش هزار متر فضایی که برای این جشنواره در نظر گرفته شده گشت و گذار کنید و به جز تیزرهای صوتی که برای بازدید و خرید از غرفه‌های مختلف دعوت می‌کند، چیزی نمی‌بینید.یک خانم دیپلم خانه‌دار که برای بازدید از این جشنواره آمده بود گفت: به خاطر نبودن آدرس‌ها و تابلوها برای پیدا کردن غرفه‌های مختلف سرگردان بودم و نمی‌دانستم غرفه‌های مختلف در کجا هستند و بیشتر وقتم به سوال کردن گذشت. یک خانم لبنانی خانه‌دار ابراز گلایه کرد: اطلاعات تاریخی لباس‌ها در کنار آنها نمایش داده نشده بود در حالی که قرار بود اطلاعاتی در زمینه شناسایی لباس‌ها در کنار آنها نصب شود. خانم لیسانس شاغل عنوان کرد: هیچ کدام از این لباس‌ها برای محل کار مناسب نیستند و من شخصا حاضر به پوشیدن این لباس‌ها نیستم و فکر می‌کنم حتی اگر کسی از این لباس‌ در خیابان استفاده کند مورد تمسخر قرار خواهد گرفت.

یک کارشناس طراحی دوخت معتقد است: یکی از فرصت‌های مناسب که می‌تواند توانایی‌های این دانشجویان طراحان را به نمایش بگذارد و با حمایت‌های احتمالی زمینه نزدیک‌تر شدن به بازارهای داخلی را فراهم کند شاید همین نمایشگاه باشد که با وجود تمام نواقص آن، زمینه‌ای را برای ترویج فرهنگ ایرانی و اسلامی و همچنین حمایت بازار داخلی را فراهم کند.