نگاه سوم- پارک‌وی فیلم چندان خوبی نیست، ایرادهایش زیادی به چشم می‌آید و یک سوم پایانی‌اش اصلا در حد و اندازه بقیه فیلم نیست. جیرانی قصد کرد فیلمی در ژانر وحشت بسازد و تمامی استانداردهای این ژانر را رعایت کند، ولی تماشاگر در بسیاری از صحنه‌های ترسناک فیلم می‌خندد و این صدای خنده است که سالن سینما را دگرگون می‌کند. اما از این نکته نباید گذشت «پارک‌وی» فیلم ژانر است و این حرفه‌ای بودن فریدون جیرانی را می‌رساند. او کارگردان حرفه‌ای است و چون برخی از سینماگران ژانر را به خوبی نمی‌شناسند و جیرانی به خوبی نشان داد که می‌شناسد. جیرانی تلاش خود را کرده است ولی تماشاگر به بسیاری از صحنه‌هایی که باید بترسد، می‌خندد که این امر در یک سوم پایانی فیلم بیشتر نمایان می‌شود. فریدون جیرانی در نشستی که برای «پارک‌وی» در ایسنا برگزار شد، اعلام کرد: «پارک‌وی» را برای اینکه جوانان به سینما بیایند و سرگرم شوند، ساخته‌اند. همان‌طور که «صورتی» را با همین هدف ساختم. اگر «صورتی» با فضای مفرح قصد داشت مردم را سرگرم کنند، «پارک‌وی» هم قرار است مردم را با هیجان و تعلیق سرگرم کند. جیرانی در بخشی از این نشست درباره ژانر سینمایی «پارک‌وی» با اعتقاد بر اینکه‌ سینمای ایران، سینمای بدون گونه و ژانر است، در ادامه تصریح کرد: جز گونه جنگ که ماحصل یک جنگ تحمیلی بر ملت ایران است و از درون جنگ بیرون آمده است و به یک گونه تاثیرگذار در سینمای ایران تبدیل شده است، گونه‌های دیگری که غالب‌ترین آنها در سینمای ایران، ملودرام است، به تدریج در سینمای ایران رنگ‌های مختلفی پیدا کرده است و ژانر کمدی که کمتر، کمدی صرف بوده است و بیشتر بر کمدی اجتماعی متکی بوده است.

در حالی‌که کمدی انواع مختلفی دارد که در سینمای ایران کمتر تجربه شده است و ژانرهای دیگری همچون سینمای حادثه‌ای و اکشن وپلیس که آنها هم کمتر تجربه شده است و ژانر وحشت که فقط دو تجربه «شب بیست و نهم» و «خوابگاه دختران» در سینمای ایران در این زمینه انجام شده است. وی درباره اعتراض بیتا فرهی معتقد است: به نظرم اگر تماشاگر در مورد آن صحنه خاص واکنش خنده دارد، قطعا خنده به بازی صورت ایشان نیست و اصولا تماشاچی ایران در یک صحنه‌هایی واکنش خنده دارد. به نظرم این واکنش، واکنش منفی در مقابل آن صحنه نیست بلکه واکنشی به شرایطی است که آن شرایط برایش جلب توجه می‌کند و جلب توجه‌اش به سمت خنده پیش می‌رود، بنابراین خنده از روی تمسخر نیست.