متخصص تخمین درآمد ملی

آرتور باولی (۱۹۵۷-۱۸۶۹) اقتصاددانی است که کار را با ریاضیات آغاز کرد ولی به دلیل ارتباط مسائل اقتصادی با اصلاحات اجتماعی که موضوع مورد علاقه او بود، به اقتصاد روی آورد. نخستین اثر او که در‌خصوص تاریخ دستمزد و قیمت‌ها در بریتانیا است، او را از رشته آمار کاربردی به آمار نظری و به ویژه به مسائل نمونه‌گیری در بررسی‌های اجتماعی کشاند. او اولین کتاب درسی آمار و اولین کتاب درسی اقتصاد ریاضی به زبان انگلیسی را تالیف کرد و در تلاش‌های اولیه برای تخمین درآمد ملی بریتانیا همکاری داشت. باولی کاشف «قانون باولی» به حساب می‌آید که به موجب آن سهم دستمزد در درآمد ملی ثابت فرض می‌شود. مثل بسیاری از موارد مشابه، در نوشته‌های باولی هیچ نشانه‌ای از اینکه سه نیروی کار در درآمد را ثابت گرفته باشد به چشم نمی‌خورد، بلکه او تنها سعی کرده سهم دستمزد را در درآمد ملی تعیین کند. باولی در سال ۱۸۶۹ در شهر بریستول انگلستان متولد شد. پدرش که مدیر مدرسه بود وقتی باولی نوجوانی بیش نبود، درگذشت. باولی در محیطی کاملا مذهبی رشد کرد. او لیسانس را در سال ۱۸۹۱ در رشته ریاضیات از کالج ترینیتی دانشگاه کمبریچ گرفت. باولی در سال ۱۸۹۳ با تشویق آلفرد مارشال مقاله «تجارت خارجی انگلستان در قرن نوزدهم» را نوشت و به خاطر آن جایزه مقاله‌نویسی «کابدن» را نصیب خود ساخت. سال بعد نیز به خاطر نوشتن مقاله تغییر در متوسط دستمزدها در دوره ۱۸۹۱-۱۸۶۰ جایزه آدام‌اسمیت را گرفت و این اولین مقاله از یک سلسله مقالات است که برخی را با همکاری ج.هـ . وود به رشته تحریر درآورد و به مطالعاتی جزئی در باب روند دستمزدها در بریتانیا از اوایل قرن هجدهم مربوط می‌شوند. همین مقالات بود که سال‌ها بعد اقتصاددان دیگری به نام فیلیپس برای تخمین منحنی مشهور فیلیپس در مورد ارتباط نرخ دستمزدها با نرخ بیکاری، از آنها استفاده کرد.

دهه ۱۸۹۰ را باولی به تدریس ریاضیات در مدارس مختلف انگلیس گذراند و در سال ۱۸۹۵ در مدرسه عالی اقتصاد لندن که به تازگی تاسیس شده بود به تدریس آمار پرداخت. باولی در سال ۱۹۱۹، استاد کرسی آمار و علوم اجتماعی مدرسه عالی اقتصاد لندن شد و عضو هیات علمی تمام وقت این موسسه گردید. او تا سال ۱۹۳۶ که بازنشسته شد، در همین مقام باقی ماند.

باولی در سال ۱۹۰۱ کتاب مبانی آمار را تالیف کرد که شش بار و آخرین بار در سال ۱۹۳۷، تجدید چاپ گردید. کتاب دیگر او مبانی دستورالعمل‌های آماری که در ۱۹۱۰ منتشر شد، نیز به همین میزان با توفیق همراه بود و ظرف چهل سال هفت بار تجدید چاپ گردید. در سال ۱۹۱۵ باولی نتایج مطالعاتی را که همراه با ا.ر.هرست در مورد شرایط زندگی در پنج شهر انگلستان انجام داده بود، تحت عنوان معیشت و تنگدستی بررسی شرایط اقتصادی خانواده‌های کارگری منتشر کرد که در آن روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مورد استفاده و دفاع قرار گرفته بود. ده سال بعد نیز بررسی مجددی از همین شهرها به عمل آورد و نتایج آن را تحت عنوان آیا فقر کم شده؟ منتشر کرد و این بار توجه عمیقی به خطاهای نمونه‌گیری معطوف داشت که در کتاب نخست تنها به آنها اشاره کرده بود.

کتاب دیگر باولی «زمینه‌های ریاضی اقتصاد» نام داشت که در سال ۱۹۲۴ تالیف کرد و کوشش برجسته‌ای است برای اینکه روش‌های ریاضی به کار رفته توسط کورنو، جونز، پارتو، اجورث، مارشال، پیگو و جانسون را به صورت متحدالشکلی بیان کند، این کتاب همچنین تلاشی بود برای این که استفاده از ریاضیات را در تجزیه و تحلیل‌های ساختار بازار، از رقابتی گرفته تا انحصار کامل، به معرض نمایش بگذارد. کتاب مزبور به نحوی دقیق توسط اجورث ویکسل مورد مطالعه قرار گرفت. ویکسل فهرست بلندی از خطاهای املایی در آن کشف کرد که امیدوار بود در چاپ‌های بعدی مرتفع گردد. اما کتاب چنان فروش بدی کرد که اساسا چاپ بعدی انجام نشد. به هر رو این کتاب تا انتشار کتاب مشهور تحلیل‌های ریاضی برای اقتصاددانان اثر ر.ج.د.آلن در سال ۱۹۳۸ تنها کتاب در زمینه فوق بود.

پیشگامی دیگری که توسط باولی صورت گرفت، تخمین درآمد ملی بود. او در سال ۱۹۲۷ همراه با جوزیا استامپ کتاب درآمد ملی ۱۹۲۴ را منتشر کرد که در آن علاوه بر معرفی مفهوم درآمد انتقالی، بحث تازه‌ای را مطرح کرد که عبارت بود از تمایز میان درآمد ملی به قیمت عوامل و درآمد ملی به قیمت بازار. باولی در سال ۱۹۳۵ همراه با ر.ج.آلن اثر تعیین‌کننده دیگری تحت عنوان هزینه خانوار نوشت که پایه همه تحلیل‌های اقتصادسنجی در‌خصوص رفتار مصرفی خانوارها قرار گرفت.

به جز این کتاب، بقیه آثار باولی در زمینه آمار، به آزمون فرض اقتصادی نمی‌پردازد، بلکه سعی بر تبیین آثار نظریه اقتصادی دارد. به عبارت دیگر، وظیفه آمارشناس از دید باولی این بود که به نظریه اقتصادی کمک کند نه آن که را مورد مجادله قرار دهد.

باولی تا حدود هفتاد سالگی در زمینه آمار فعال باقی ماند. در سال ۱۹۴۰ در حالی که بازنشسته بود از او دعوت شد که ریاست موسسه آمار آکسفورد را به عهده بگیرد. او تا سال ۱۹۴۴ در این سمت خدمت نمود. باولی در سال ۱۹۵۷ در ۸۸ سالگی درگذشت.