دنیای اقتصاد- نشست فصلی شورای حکام در ماه ژوئن که از روز دوشنبه هفته گذشته برای بررسی بودجه سالانه آژانس، گزارش اجرای پادمان توسط اعضای شورای حکام و گزارش مدیر کل آژانس درباره فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران برگزار شد، پنج‌شنبه به کار خود پایان داد.

مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در پایان این نشست در جمع خبرنگاران گفت: در این نشست دو مساله به نتیجه نرسید، یکی موضوع ایران و دیگری مساله بودجه سالانه آژانس. بررسی بودجه سالانه‌ آژانس به دلیل درخواست برای افزایش بسیار زیاد بودجه، فراتر از تورم بین‌المللی به جلسه‌ بعدی شورای حکام موکول شد، چراکه این درخواست مورد اجماع اعضا قرار نگرفت. محمد البرداعی همچنین با اشاره به درخواست‌ها برای پاسخ ایران به سوالات باقی مانده در آژانس و نیز اجرای قطعنامه‌های شورای امنیت گفت که در این مساله نیز نتیجه‌ای به دست نیامد، گواینکه البرادعی در هفته‌های گذشته اظهاراتی واقع‌بینانه را ایراد کرده بود که با مخالفت آمریکا و برخی کشورهای اروپایی مواجه شد. البرادعی در ارزیابی نهایی‌اش از این نشست به طور کامل به موضوع ایران پرداخت و گفت: ایران به درخواست‌های آژانس برای همکاری و شفاف‌سازی بیشتر و نیز تعلیق فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی عمل نکرده است. وی بار دیگر تاکید کرد: ایران سانتریفیوژهای بیشتری را راه اندازی کرده است. البرادعی مجددا بر ایده «تایم اوت» خود تاکید کرد و گفت که بهتر است زمان کوتاهی مثلا شش هفته یا بیشتر ایران فعالیت‌های هسته‌ایش را متوقف کند و شورای امنیت اجرای قطعنامه‌ها علیه ایران را.

در نشست فصلی آژانس همچنین البرادعی پیشنهاد ایجاد بانک بین‌المللی سوخت هسته‌ای را در چارچوبی وسیع‌تر مطرح کرد که با مخالفت کشورهای در حال توسعه عضو شورای حکام روبه‌رو شد. این کشورها بر این اعتقادند که این پیشنهاد بیش از هر چیز بر اساس منافع کشورهای دارای چرخه سوخت و فناوری پیشرفته‌ هسته‌ای استوار است و تضمینی الزام‌آور برای دسترسی کشورهای درحال توسعه و نیازمند به سوخت هسته‌ای در این پیشنهاد وجود ندارد. پیشنهاد البرادعی در ۹۰ صفحه تهیه شده است که در آن علاوه بر پیشنهاد وی، ایده‌های دیگری که در سال‌های گذشته دراین باره مطرح شده است نیز گنجانده شده است. قرار بود این پیشنهاد بر روی پایگاه آژانس برای بررسی عمومی قرار داده شود که با مخالفت ایران و کشورهایی دیگر مواجه شد. سفیر ایران در آژانس گفت که پیشنهاد اخیر «البرادعی» درباره ایجاد مراکز سوخت منطقه‌ای و بین‌المللی نیازمند بررسی کامل است.

اقدام نظامی دیوانگی است

رییس آژانس دیده‌بان هسته‌ای سازمان ملل روز چهارشنبه تصریح کرد اقدام نظامی علیه ایران به بهانه امتناع این کشور از متوقف کردن برنامه هسته‌ایش «عملی جنون‌آمیز» است. به نوشته خبرنگار آسوشیتدپرس، این اظهارات هشداری غیر مستقیم به ایالات متحده و اسرائیل تلقی می‌شود. محمدالبرادعی همچنین اعلام کرد ایران قادر است قریب به ۳۰۰۰ سانتریفوژ را تا پایان ماه آتی میلادی راه‌اندازی کند. به گفته مقامات رسمی آژانس بین‌المللی انرژی، با راه‌اندازی این تعداد سانتریفوژ، ایران از مرز بازگشت ناپذیر گذر خواهد کرد.البرادعی این سخنان را در پایان نشستی ایراد کرد که در آن اعضای شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر امتناع ایران از اجرای خواسته شورای امنیت سازمان ملل متحد برای توقف فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی اورانیوم و بی‌پاسخ ماندن پرسش‌های آژانس به دلیل قطع برخی نظارت‌ها متمرکز شده بودند. او همچنین از ایران خواست که زمان محدودی را برای تعلیق غنی‌سازی مشخص کند، اقدامی که او از آن به عنوان «قدمی اعتمادساز» یاد کرد که می‌تواند در مذاکرات بسیار سودمند باشد.در عین حال نماینده ارشد ایران در آژانس بار دیگر در نشست اعلام کرد که کشورش هرگز غنی‌سازی اورانیوم را که بیشترین توجه شورای امنیت بدان معطوف است متوقف نمی‌کند. سلطانیه بار دیگر تاکید کرد که برنامه هسته‌ای کشورش صلح‌آمیز است و هدف آن تولید انرژی است نه سلاح. در مقابل گرچه نماینده ایالات متحده و رژیم صهیونیستی نیز بر راه حل مبتنی بر گفتگو تاکید کردند، اما از اینکه امکان اقدام نظامی را صراحتا منتفی اعلام کنند، سر باز زدند.در این میانه بود که البرادعی توسل به قوه قهریه را «عملی جنون‌آمیز» توصیف کرد که «مسأله را حل نخواهد کرد». او افزود: چند ماه آتی بسیار تعیین کننده است. ایران به ظرفیت‌هایی دست خواهد یافت. ایران بر دانش غنی‌سازی مسلط خواهد شد که البته بی‌بازگشت است. این پیشرفت‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که نماینده این کشور هیچ شاهدی برای صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای ایران ارائه نمی‌کند. البرادعی که مرد دوپهلو سخن گفتن است بلافاصله با اشاره به برآوردهای کارشناسان ادامه داد: حتی اگر ایران در پی ساخت تسلیحات هسته‌ای باشد، از این هدف سه تا هشت سال فاصله دارد. اما هرچه بیشتر ما در رسیدن به توافق تاخیر داشته باشیم، گزینه‌های کمتری برای دستیابی به راه حلی مسالمت‌آمیز پیش رو خواهیم داشت.