نگاه سوم- گابریل گارسیا مارکز، نویسنده‌ای که خیال پردازی‌هایش را جادوی بزرگ ادبیات معاصر جهان خوانده اند ۸۰ ساله شد. خالق صد سال تنهایی در حالی روز تولدش را جشن می‌گیرد که مدت‌ها است 'یک خط هم ننوشته است. امسال اما مناسبت خاصی هم برای مارکز دارد؛ زیرا رمان صد سال تنهایی او چهل ساله خواهد شد.آثار مارکز خوانندگان بسیاری در سراسر جهان دارد و رئالیسم جادویی در آثار او چنان واقعیت و خیال را با هم در می‌آمیزد که مرزی برای تشخیص آن باقی نمی‌گذارد. بی سبب نبود که مارکز شهری خیالی با نام ماکوندو را در آثارش خلق کرد؛ شهری که تا حد زیادی الهام گرفته از دهکده آرکاتاکا یعنی محل گذران دوران کودکی او در شمال کلمبیا بود. ماکوندو در «صد سال تنهایی» و آثار دیگر مارکز، شهری از «تخیلات واقعی و واقعیات تخیلی» است و مارکز در این رمان چنان جزییات دقیقی از آن به دست می‌دهد که نمی‌توان باور کرد چنین شهری وجود ندارد. مارکز با این ترتیب در «شکستن خطوط مشخص بین واقعیت و خیال» کاملا موفق عمل کرده است.مارکز که در سال ۱۹۸۲ میلادی جایزه نوبل ادبیات را نیز از آن خود کرد، به «رویا پردازی» و چگونگی به یاد آوردن و روایت وقایعی که در زندگی اتفاق می‌افتد علاقه زیادی دارد و بارها تاکید کرده که «قسمت‌های عجیب رمان‌هایش همه واقعیت دارند».مارکز ادبیات را به نجاری تشبیه می‌کند و می‌گوید: «در هردو، شما با یک واقعیت سر و کار دارید که مثل چوب، سخت است».مارکز که به همراه ماریو بارگاس یوسا و کارلوس فوئنتس از ستون‌های اصلی اوج‌گیری ادبیات آمریکای لاتین به شمار می‌آید، نخستین داستانش را زمانی منتشر کرد که در کالج درس می‌خواند و پس از آن به روزنامه نگاری روی آورد و مدتی را به عنوان خبرنگار در شهرهای اروپایی از جمله رم، پاریس و بارسلون سپری کرد.در سال ۲۰۰۴ میلادی نیز آخرین رمان او منتشر شد و مارکز پس از انتشار آن تاکید کرد این تنها یک پنجم از کتابی بوده که می‌خواسته بنویسد.