در پی درج سرمقاله‌ای با عنوان «ماجرای صادرات غیر نفتی محصولات پتروشیمی» در تاریخ هفتم بهمن ماه گذشته، شرکت بازرگانی پتروشیمی ایران پاسخی را ارسال کرده است که عینا نقل می‌شود:.

۱ - سوبسید دولت به نهادهای تولید از جمله پتروشیمی در دهه ۱۳۷۰، شرایط به جهت حمایت از صنعت پتروشیمی به گونه‌ای بوده که این سوبسید از بخش خوراک به این صنعت تزریق می‌شده است. اما در دهه ۱۳۸۰ و به ویژه از سال ۱۳۸۱، بنا بر تصمیمات دولت وقت خوراک تحویلی تمامی مجتمع‌های پتروشیمی بر اساس قیمت‌‌های فوب جهانی صورت پذیرفت که این شرایط کما کان ادامه دارد که یقینا این امر منجر به افزایش قیمت تمام شده کالای تولیدی شده و می‌شود. رقابت در چنین شرایطی‌(تحویل خوراک با قیمت فوب بین‌المللی) در بازار جهانی و فروش محصولات پتروشیمی با قیمت‌های روز بین‌المللی، دقیقا نشان از کاراتر بودن قدرت رقابت و فروش در بازارهای جهانی و گوی سبقت بردن از رقبا است.

با کمی بررسی و تحقیق مشخص می‌‌شود که در حالی حاضر ارزش قیمت خوراک برای هیچ یک از مجتمع‌ های پتروشیمی (خوراک دریافتی از پالایشگاه‌ها) صفر نیست چرا که اگر نگاهی به آمار و ارقام موجود داشته باشیم، ‌به خوبی نمایان می‌شود که در‌حال‌حاضر تمامی مجتمع‌های پتروشیمی خوراک‌ خود را با قیمت روز جهانی نه حتی قیمت تثبیتی خریداری می‌کنند پس این امر نمی‌تواند نشانگر صفر بودن ارزش خوراک برای مجتمع‌های پتروشیمی باشد.

درحال حاضر حتی اگر محصولی از تولیدات پتروشیمی به عنوان خوراک برای مجتمع‌‌ پتروشیمی دیگر باشد آن هم به صورت قیمت فوب جهانی در اختیار آن واحد تولیدی قرار می‌‌گیرد. شاید این حمایت به نوعی در تولید محصولات نهایی تولید شده در بخش پتروشیمی که به صنایع پایین دست داخلی فروخته می‌شود، دیده شود. چنانچه در چند ماه اخیر قیمت محصولات پتروشیمی به شرایط قیمت‌های تثبیتی اسفندماه سال ۱۳۸۴ برگردانده شده و تا پایان سال‌جاری نیز این روش ادامه خواهد یافت، در حالی که قیمت‌های جهانی از سیر صعودی در بازارهای بین‌المللی برخوردار هستند. بنابراین محصولی که در مجتمع‌های پتروشیمی تولید می‌شود و در بازارهای صادراتی به فروش می‌رسد به هیچ وجه مشمول تعریف انتقال سوبسید به کشورهای خارجی نمی‌شود، چرا که خوراک با قیمت جهانی دریافت شده و محصول تولیدی نیز با قیمت روز جهانی در بازار به فروش می‌رسد.

۲ - مازاد تقاضا برای محصولات پتروشیمی

هر یک از محصولات پتروشیمی از نظر عرضه و تقاضا در بازار جهانی شرایط خاص خود را دارند و نمی‌توان این مساله را عمومیت داد که مازاد تقاضا برای محصولات پتروشیمی وجود دارد. از دیدگاه تجاری، بازرگانی و اقتصاد، مساله رقابت، حتی در مواردی که مازاد تقاضا برای یک محصول وجود دارد دیده می‌شود، چرا که هدف یک تولیدکننده همواره دستیابی به قیمت‌های فروش بالاتر است و از طرف دیگر خریداران نیز سعی دارند که محصولات را از عرضه‌کنندگانی که قیمت رقابتی‌تر و شرایط مناسب‌تر را پیشنهاد می‌نمایند، خریداری کنند. پس نمی‌توان عنوان کرد که در شرایط مازاد تقاضا، رقابت میان تولیدکنندگان منتفی است بلکه این رقابت به شکل دیگر خود را نشان می‌دهد.