ایرانیها هر پنج سال یکبار به سینما میروند
در قسمت دوم برنامه هفت که اختصاص به وضعیت حضور مخاطب در سینماها داشت، سیدجمال ساداتیان، مسعود دهنمکی و امیرحسین علمالهدی درباره وضعیت مخاطب در سینمای ایران سخن گفتند. سیدجمال ساداتیان (تهیهکننده سینما) با اشاره به وضعیت فیلمهای در حال اکران گفت: امروز از تماشاگران جدی سینما سلب اعتماد شده است. اگر قبول کنیم که امروز سینما دچار بحران مخاطب است، باید وزارت ارشاد و صدا و سیما به آن کمک کنند. وی ادامه داد: در سالهای قبل، فیلمهای سینمایی در شبکههای ماهواره تبلیغ میشدند؛ اما دولت این کار را ممنوع کرد در حالی که هیچ جایگزینی برای آن تعریف نکرد. تهیهکننده به رنگ ارغوان افزود: امروز مضمون فیلمها یکنواخت شده است و به همین دلیل، مخاطبان به سینما پشت کردهاند. نبود تنوع در قصهها و مضامین داستانی، کمبود سالن خوب و همچنین مدیریت سینما، موجب شده است که وضعیت سینمای امروز ایران مانند سینمای اروپا در بعد از جنگ جهانی دوم باشد. وی ادامه داد: باید اجازه بدهیم فیلمهایی که موضوعات اجتماعی را نقد میکنند، ساخته شود. ما نباید هر فیلم انتقادی را به جرم سیاهنمایی محکوم کنیم. امیرحسین علمالهدی (مدیر پردیس سینمایی ملت و کارشناس اقتصادی سینما) نیز با اشاره به روند افت مخاطب گفت: از سال ۱۳۶۹ که سینمای ایران مخاطب ۷۰ میلیونی داشت، سیر نزولی مخاطبان آغاز شد که یکی از دلایل اصلی آن، حضور رسانهای تصویری به نام ویدئو بود. امروز هم وضعیت به گونهای شده است که بر اساس آمار؛ هر ایرانی هر پنج سال تنها یکبار به سینما میرود و عادت سینما رفتن در حال فراموش شدن است. علمالهدی، نبود یک رقیب برای سینمای ایران در حوزه نمایش و توزیع ارزان فیلمها در شبکه نمایش خانگی و پایین بودن کیفیت فیلمها را از دلایل عدم استقبال مخاطب از سینما میداند و میگوید: هرچند در سالهای گذشته ۳۰ سالن جدید به سالنهای سینمایی اضافه شده؛ اما مخاطب آن تکثیر نشده است، بلکه توزیع هم شده است. وی ادامه داد: باید اجازه بدهیم تا فیلمهای خارجی در سینماها اکران شود، زیرا سینمای ایران فقط با خود رقابت میکند و نمیتواند تمام سلیقههای مردم را به دلیل آنکه پتانسیل تولید فیلم در ژانرهای مختلف را ندارد؛ راضی کند. فیلم خارجی اگر به خوبی اکران شود مخاطب خوبی دارد. به طور مثال، فیلم کینه با وجود آنکه نسخه DVD آن در بازار موجود بود؛ با بلیت ۱۵۰۰ تومانی نزدیک به صد میلیون درآمد داشت. در بخشی از این نشست، علمالهدی به اکران فیلم اخراجیها و درباره الی اشاره کرد و گفت: هرچند باید به دلیل کمک خوبی که اکران فیلم اخراجیها به اقتصاد و سینما در سال قبل کرد؛ از آن تشکر کرد، اما معتقدم اگر فیلم درباره الی در زمان خود و همزمان با اخراجیها اکران میشد، فیلم اخراجیها به چنین فروشی دست نمییافت، زیرا به طور مثال در پردیس ملت ما یک سالن را به درباره الی اختصاص داده بودیم، اما وقتی اکران فیلم ممنوع شد همان سالن به اخراجیها داده شد. مسعود دهنمکی نیز در پاسخ به سخنان علمالهدی گفت: سینمادارها به این نتیجه رسیدند که اکران دو فیلم همزمان نباشد. وی که تقسیمبندی مخاطب به دو بخش مخاطب عام و خاص را قبول نداشت، اضافه کرد: شرایط امروز با دهه ۶۰ و ۷۰ متفاوت است. امروز سینما باید حرف خاصی بزند، زیرا مخاطب امروز توقع زیادی از سینما دارد. دهنمکی با انتقاد از وضعیت سینما گفت: در سالهای اخیر فیلمهایی اکران شدند که در جهت نفی انقلاب بودند و به نظر میرسد مسوولان با هدف دادن پز روشنفکری به نوعی اپوزیسیوننوازی میکنند.
ارسال نظر