رییس کمیته روابط خارجی مجلس:
هنوز فضای مذاکره بر روابط ایران و ۱+۵ حاکم نشده است
یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: پاسخ ندادن گروه ۱+۵ به سوالات و پیششرطهای اساسی ایران برای مذاکره، یعنی فراهم شدن شرایطی که در آن هر کشوری بتواند به سمت بمب هستهای پیش رود. حشمتالله فلاحتپیشه، رییس کمیته روابط خارجی مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با «ایسنا»، خاطرنشان کرد: پاسخ ندادن به پرسشهای ایران به این معنا است که قدرتهای با نگاه هستهای و بازیگری مانند رژیم صهیونیستی میخواهند فضای تهدیدآمیزی حاکم کنند و در این حال حتی حاضر نیستند حق هستهای کشوری مانند ایران را تضمین کنند.
وی افزود: در دنیای امروزی که رسیدن به فنآوری هستهای دیگر دشوار نیست، آن دسته از کشورهایی که همه اصول ان.پی.تی را مورد تخطی قرار دادهاند و به سمت فنآوری بمب هستهای رفتهاند، راحتتر زندگی میکنند تا جمهوری اسلامی ایران که این خطوط قرمز را برای خود محترم شمرده و منع فقهی و پادمانی دارد.
فلاحتپیشه با بیان اینکه سوالات ایران از غرب سوالاتی اساسی است، تاکید کرد: نوع پاسخی که به پیش شرطهای ایران میدهند، میتواند فضای تازهای در فضای هستهای دنیا شکل دهد. اینکه آیا در این دنیا کشورهایی میتوانند از حاشیه امنیتی برخوردار باشند و به سمت بمب هستهای بروند یا نه کشورهای دیگری که به این سمت نرفتهاند میتوانند از فضای سیاسی و بینالمللی قابل اتکا برای رسیدن به فنآوری صلح آمیز هستهای برخوردار باشند؟
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: هنوز فضای مذاکره بر روابط ایران و ۱+۵ حاکم نشده است و دو طرف در فضای جنگ سرد به سر میبرند که در این فضا بیش از آنکه صحبت از مذاکره باشد، صحبت از تهدید و تحریم متقابل است.
نماینده مردم اسلامآباد غرب در ادامه خاطرنشان کرد: طرفهای غربی و ۱+۵ مشخصا در تصویب و اجرای قطعنامه ۱۹۲۹ تلاش میکنند و ایران هم اعلام کرده است که اقدام متقابل انجام میدهد. در این میان دستور کار مشترکی برای مذاکره وجود ندارد؛ بنابراین مذاکره فعلا انجام نمیشود، زیرا کشورهای ۱+۵ تلاش دارند مذاکره را از موضع تبادل سوخت با ایران دنبال کنند و دستور عملی فراتر از این برای مذاکره نمیخواهند داشته باشند. مبنای مذاکرات ۱+۵ قطعنامه ۱۹۲۹ است. این قطعنامه یک بند دارد که بحث مذاکره با ایران برای مبادله سوخت را مطرح کرده است.
او ادامه داد: ایران مبنای مذاکره را بیانیه تهران میداند. این بیانیه ۳ قسمت عمده دارد که یکی از آنها مبادله سوخت است و دو قسمت دیگر تضمین فنآوری هستهای ایران و تولید سوخت به همراه پرهیز از راهکارهای تقابلی است.
فلاحتپیشه افزود: اگر بخواهند بر اساس مبانی ایران مذاکره کنند، باید در مرحله اول حداقل احکام قطعنامه ۱۹۲۹ به حالت تعلیق درآید یا اینکه خود اعضای۱+۵ برای اجرای قطعنامه ۱۹۲۹ تعجیل نداشته باشند. این در حالی است که شاهدیم آنها این عجله و شتاب را دارند و حتی تحریمهای پیش قراول یا اضافی را تنظیم و مطرح میکنند که نشان میدهد آنها راه تقابل را در پیش گرفتهاند. بنابراین در این بین طرح موضوع مذاکره از سوی طرفین برای این است که میخواهند به گونهای عمل کنند که طرف مقابل را عامل شکست مذاکره اعلام کنند. به عبارتی هنوز بر دستور کار اصلی مذاکره به توافقی نرسیدهاند و در چنین شرایطی مذاکره شکل نمیگیرد.
وی گفت: در این میان البته کار دیپلماتهای طرفین است که مذاکرات را در این فضا به پیش برند. دیپلماتهایی که حتی در شرایط جنگ هم فضای مذاکره را فراهم میکنند، در شرایط جنگ سرد باید به گونهای عمل کنند که این فضا شکل بگیرد و نظرات به هم نزدیک شود. در صورتی که معتقدم نامههایی که طرفین به هم مینویسند، بیشتر فاصله دستور کارهای طرفین از هم را نشان میدهد و بیشتر در واقع از هم جدا میشوند.
فلاحتپیشه در عین حال با اشاره به مفاد شروط ایران برای انجام مذاکره گفت: سخنان احمدینژاد و نامه جلیلی نشان میدهد ایران منشی که در پیش گرفته صحبت با جامعه جهانی است تا مقداری فضای سیاسی و تبلیغاتی حاکم بر مذاکره را از ۱+۵ فراتر ببرد. بنابراین این پیش شرطها و سوالات، به طور مشخص گفتوگو با فضا و چتری فراتر از ۱+۵ است.
این نماینده مجلس در ادامه با بیان اینکه ایران در فاصله زمانی تا انجام مذاکرات باید بررسی کند که جایگاه بیانیه تهران نزد ۱+۵ تا چه حد است، تصریح کرد: در عمل آنها به بخشی از بیانیه که راجع به پرهیز از راهکارهای تقابلی است، توجه نکردند و قطعنامه صادر شد. اما در این دو ماه باید دید تا چه حد برای کشورهای غربی قطعنامه ۱۹۲۹ اهمیت دارد. آیا واقعا صرفا میخواستند قطعنامهای علیه ایران صادر کنند تا به بلوفهای دیپلماتیکی که داده بودند برسند (اوباما در نیمه فروردین گفته بود برای صدور قطعنامه بیش از چند هفته صبر نمیکنیم) و باید دید آیا با این قطعنامه به اقناع رسیدند یا اینکه میخواهند در عمل وارد این فضا شوند؟
او تاکید کرد: اگر در عمل وارد این فضا شدند، ایران حتما نامه تازهای خطاب به ۱+۵ خواهد نوشت و گامهای عملیتری را برای رسیدن به حقوق هستهای خود در پیش خواهد گرفت. اما اگر آنها تعجیلی در اجرای قطعنامه نداشته باشند، این امکان فراهم است که در فضای بهتری امکان مذاکره مطرح شود.
ارسال نظر