آرزویم اشاعه فرهنگ ایرانی است

کارگردان چهار اپرای «رستم و سهراب»، «مکبث»، «عاشورا» و «مولوی» گفت: اشاعه فرهنگ ایرانی با عروسک‌های ایرانی در جهان آرزوی من است. نشست نقد و بررسی چهار اپرای «رستم و سهراب»، «مکبث»، «عاشورا» و «مولوی» با حضور «بهروز غریب‌پور» (طراح، نویسنده و کارگردان نمایش)، «علی پاکدست» (طراح عروسک)، «بهزاد عبدی» (آهنگساز)، «میهن بهرامی» (نویسنده و منتقد) و «بهزاد صدیقی» (نمایشنامه‌نویس و منتقد) در فرهنگسرای انقلاب برگزار شد.

در ابتدای این نشست، «بهزاد صدیقی» با اشاره به اپرای «رستم و سهراب»، آن را اولین جرقه تئاتر عروسکی در قالب اپرا دانست و ضمن تاکید بر ادامه این روند در سه اپرای «مکبث»، «عاشورا» و «مولوی» از «بهروز غریب‌پور» در مورد انگیزه‌اش از اجرای تئاتر عروسکی به جای تئاتر صحنه‌ای در این چهار اپرا سوال کرد که «بهروز غریب‌پور» ضمن ابراز خشنودی از حضور در این فرهنگسرا و اشاره به تداعی خاطراتش در زمینه تلاش در تبدیل کارخانه نیمه مخروب شمس به فرهنگسرای انقلاب در پاسخ اظهار داشت: ایده اپرای «رستم و سهراب» از سال ۱۳۴۹ با مرگ خیمه‌شب‌بازی در ایران در ذهنم نقش بست. من دقیقا از همان زمان برای احیای خیمه‌شب‌بازی تلاش کردم؛ چراکه قصدم جهانی کردن فرهنگ عمیق ایرانی بود.

وی در ادامه افزود: عنصر جادویی موسیقی در نمایش (۶جوجه کلاغ و ۱ روباه) به اثر روح داد و من این تجربه خوشایند را با به کار بردن کلام آهنگین در اپرای «رستم و سهراب» تکرار کردم و کارگردانی زنده این اپرا، سرآغاز اجرای تئاتر عروسکی در ایران شد.

«بهروز غریب‌پور» در مورد مزیت اپرای عروسکی نیز اظهار داشت: اپرا در تئاتر صحنه‌ای دچار محدودیت‌های زیادی در تکنیک حرکتی است که ما در اپرای عروسکی با تجمع نیروهای دراماتیک و زبان تئاتری - اپرایی این مشکل را حل کردیم و اجرایی نو متولد و تثبیت شد. بنابر این گزارش در ادامه «بهروز غریب‌پور» تاکید کرد: به‌‌رغم این که این چهار اپرا تحت ‌تاثیر زبان‌های جا افتاده غربی است، گروه آران سعی کرده آنها را در قالبی کاملا ایرانی به مخاطب ارائه دهد.