سایت الف وابسته به احمد توکلی نماینده تهران و رییس مرکز پژوهش‌های مجلس نوشت‌: لایحه هدفمند کردن یارانه‌ها که رییس‌جمهور محترم در صورت اجرا، آن را مهم‌ترین طرح اقتصادی نظام جمهوری اسلامی در طی ۳۰ سال گذشته می‌دانند، از جمله طرح‌های مبهم و پیچیده‌ای است که بازتاب‌های فراوانی در سطوح مختلف جامعه به همراه داشته است. برآیند عمده این بازتاب‌ها؛ البته از جنس انتقادها و مخالفت‌هایی است که بر آن وارد شده است. اگر چه دولت محترم می‌تواند بخشی از این انتقاد‌ها را به سیاسی کاری جناح‌های رقیب - که از آفت‌های بزرگ احزاب سیاسی در هر جامعه‌ای است - گره بزند؛ اما نمی‌تواند نگرانی‌های مردم عادی جامعه را از عواقب اجرای این طرح، نادیده انگارد؛ حتی اگر خود، صددرصد به نتایج اجرای آن اطمینان داشته باشد.

الف می‌افزاید‌: طی دوره نهم ریاست جمهوری، طرح‌ها و لوایح پرسر و صدای مختلفی به صورت ضربتی یا غیر ضربتی برای حل مشکلات موجود در بخش‌های مختلف جامعه، از طرف دولتمردان ارائه شده است. از جمله این طرح‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: طرح بنگاه‌های زود بازده، پرداخت وام‌های خود اشتغالی، طرح مسکن مهر، مصوبات مختلف و متعدد، صندوق مهر امام رضا و...

سوال اساسی که مطرح می‌شود این است که آیا تاکنون ارزیابی دقیق و منصفانه‌ای از طرف دولت یا نهاد‌های مستقل، از نتایج اجرای این طرح‌ها و مقایسه آن با هزینه‌های انجام شده، صورت گرفته است؟

از نظر تئوری، هدفی که برای هر یک از طرح‌ها در نظر گرفته شده است، هدفی درست و از سر دلسوزی بوده است؛ اما به نظر می‌رسد، در مقام اجرا، هیچ یک از آنها با توجه به هزینه‌های صرف شده به نتایج مطلوبی نرسیده‌اند. دلیل واضح این نتیجه گیری آن است که مشکلات قبلی، کماکان وجود داشته و قابل لمس هستند. نمی‌توان گفت اگر این طرح‌ها اجرا نمی‌شدند، مشکلات موجود، بیشتر می‌شد و دولت با اجرای این طرح‌ها آنها را در سطح ثابتی متوقف کرده است؛ زیرا هدفی که دولت از طراحی و اجرای این طرح‌ها در نظر داشته است، برطرف کردن درد و نه تسکین آن بوده است. از این رو با توجه به هدف گذاری‌های مورد نظر، می‌توان از این طرح‌ها به عنوان طرح‌های ناموفق و ابتر نام برد. سایت توکلی می‌افزاید‌: دلیل این عدم موفقیت هرچه می‌خواهد باشد. از کارشکنی گروه‌های رقیب تا رکود اقتصادی در جهان- که البته به زعم برخی دولتمردان، این امر تاثیر چندانی بر اقتصاد ایران ندشته است- اما مهم‌ترین دلیل آن، ضعف پشتوانه‌های علمی و فکری و نسنجیدن تمام جوانب امر در عقبه طرح‌ها و ضعف در مدیریت طرح‌ها و نحوه اجرا در پیشاپیش آن است.

حتی اگر ده‌ها کارشناس با صرف‌هزاران ساعت کار کارشناسی و ‌هزاران مدیر و مجری در این امر دخیل بوده باشند، مردم می‌بینند و می‌دانند که: اگر چه کارهایی انجام شده است، اما نه به آن اندازه‌ای که در ابتدا گفته می‌شد از زود بازدهی بنگاه‌ها خبری هست، نه مسکن مهری به آنان واگذار شده است، نه برای خود، اشتغالی ایجاد کرده‌اند، نه از بر طرف شدن ترافیک آن چنان که انتظار می‌رفت خبری است و نه...

از این رو، حق با مردم است که نگران و مضطرب باشند از مهم‌ترین اتفاقی که قرار است در اقتصاد شان رخ دهد و فرهنگ و جامعه‌ای دیگرگون برای آنان به ارمغان آورد.