استقلال مراجع دستخوش برخی مصلحت‌اندیشی‌ها قرار گرفته است

یک استاد دانشگاه، نهادهای دینی و حوزه‌های علمیه را از بهترین مراجع برای نقد و نظارت در فضای امروز دانست. عماد افروغ در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: حکمرانی و تمام ابعاد مرتبط با آن نوعی رابطه است و بهترین کسانی که می‌توانند پاسخگوی این رابطه باشند فقهای عظیم‌الشان ما هستند و در این بین مراجع تقلید در نوک این قله فقاهت به حساب می‌آیند. اساسا حکومت دینی نیز بدون فقاهت معنا ندارد. افروغ با بیان اینکه «مامن اصلی و ملجاء مردم روحانیون هستند» تصریح کرد: بنا به دلایل مختلف تاریخی نظیر هویت دینی مردم و شیوه زیستی که روحانیون داشته‌اند؛ همواره ارتباط تنگاتنگی بین روحانیون و مردم وجود داشته است. این ارتباط از ویژگی‌هایی برخوردار است که بنا به فقدان این ویژگی‌ها، سایر اقشار جامعه از جمله روشنفکرهای غیرحوزوی نتوانستند این جایگاه را برای خود به دست بیاورند و شاید یکی از دلایل عمده این ارتباط، به غیردولتی بودن روحانیون و دولتی بودن قسمت اعظمی از روشنفکران ما برگردد. این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه «ما باید این معنای تاریخی، هویت‌ساز و این معنای واقعی دفاع از حقوق شهروندی مردم را حفظ ‌کنیم» خاطرنشان کرد: برداشت من این است که بعد از انقلاب بنا به دلایلی این ارتباط تاریخی و این جایگاه و خاستگاه فرهنگی تا حدودی تحت‌‌شعاع قدرت رسمی قرار گرفته است. تعبیر من این است که نهاد روحانیت و حوزه علمیه بیشتر درگیر تصدی‌گری و متوجه قدرت رسمی شدند و از نقش تاریخی خود در قالب نظریه‌پردازی، نظارت و قدرت غیر رسمی غفلت کردند و نوعا به نقش تصدی‌گری پرداخته و بها داده‌اند؛ البته من منکر این نیستم که روحانیون ما باید در جاهایی که به نقش تصدی‌گری و قابلیت‌ها و شایستگی‌های آنها و نیازهای جامعه برمی‌گردد باشند؛ ولی نباید از نقش نظریه‌پردازی و نظارت غفلت می‌کردند. این استاد دانشگاه در ادامه بر اهمیت فقاهت در جامعه تاکید کرد و گفت:‌ کماکان باید متناسب با نیازهای جامعه اسلامی و مصلحت‌های پیش روی این جامعه، نشاط و طراواتی در فقاهت، نظریه‌پردازی و نظارت داشته باشیم که به نظر می‌رسد در این دو وجه مشکلاتی داریم و غفلت‌هایی صورت گرفته است و من این غفلت را در وهله اول متوجه خود علما می‌دانم؛ چراکه شخصا معتقدم آن استقلالی که موجب خلق حماسه‌ای به نام انقلاب اسلامی توسط حوزه‌های علمیه و بسیج توده‌ها از سوی این حوزه‌ها و سایر روشنفکران ما شد، امروز دستخوش برخی تفاسیر و تعابیر غلط یا مصلحت‌اندیشی‌های کاذب قرار گرفته است و باید برای این مساله چاره‌اندیشی کرد.