باهنر: امیدوارم دولت و مجلس یکدیگر را خنثی نکنند
محمدرضا باهنر در مصاحبهای با خبر آنلاین درباره امکان استفاده مجلس از ابزارهایی نظیر سوال یا استیضاح وزرا و حتی رییسجمهور میگوید: ما هم از امکانات و اختیارات قانونیمان در قبال دولت استفاده کرده و میکوشیم دولت را وادار به عمل به قانون کنیم. البته حیفمان میآید و افسوس میخوریم به جای آن که ظرفیتها و پتانسیلهای مجلس و دولت همجهت و همسو برای تقویت کارهای یکدیگر شود، به سویی کشیده شویم که خدای ناکرده ناگزیر از خنثیسازی کارهای همدیگر شویم. یعنی ما تلاش کنیم جلوی اعمال خلاف قانون دولت را بگیریم و دولت هم با تصور اینکه عملکردش قانونی است، بکوشد جلوی ما را بگیرد. در چنین صورتی کارها عقب میافتد و مردم بیش از همه ضرر میکنند؛ در حالی که ما علاقهمندیم ظرفیتهایمان همسو و همجهت باشد نه اینکه در مقابل هم قرار بگیریم. با هنر میافزاید: البته قانون اساسی به ما اجازه بررسی عدم کفایت رییسجمهور را نیز داده است؛ البته تغییر رییسجمهور چند راه دارد، مثل دیوان عالی کشور، اما اگر کسی تصور کند که این کار آنقدر پیشپا افتاده است که مجلس میتواند در هر دوره یک رییسجمهور عوض کند و دهها وزیر را عوض کند؛ باید بگویم که نه روح قانون اساسی این را میپذیرد و نه کسانی که آن را تصویب کردهاند و نه نمایندگان مجلس که این اختیار را دارند؛ به همین دلیل است که گفتم ممکن است یک وزیر دهها اشکال داشته باشد؛ اما به آن معنی نیست که چون دیکته وزیری ۱۸ شده است؛ او را دیگر نباید وزیر گذاشت. به عبارت دیگر عملکرد وزیر باید به گونهای باشد که همه را قانع کند که دیگر حق وزیر بودن ندارد. به این ترتیب میتوان او را استیضاح کرد، اما این کم اتفاق میافتد؛ به همین دلیل است که در تمام تاریخ جمهوری اسلامی فقط یک بار از اصل عدم کفایت سیاسی استفاده شده و ما بسیار امیدواریم که حالا حالاها دیگر از این اصل استفاده نشود. ما بسیار امیدواریم که بحث تغییر رییسجمهور و تغییر وزیر که هزینههای بالایی برای کشور دارد، به سادگی انجام نشود. به همین دلیل به رییسجمهور توصیه کردیم که وزرایش را با طمانینه و دقت بیشتر عوض کند و به گونهای نباشد که رییسجمهور فکر کند که اگر ۲۰ بار وزیر عوض کرده است، کار خیلی خوبی کرده است؛ البته منظورم این نیست که این مسوولیتها ارث کسی است. کسی که وزیر میشود باید لیاقت وزیر بودن و وزیر ماندن را داشته باشد، اما سرعت تغییرات در این سطح، هزینههای زیادی را به مملکت تحمیل میکند؛ چون ترمیم مستمر، احساس ناامنی در مسوولان رده بالا ایجاد میکند و فرصت تغییر تبدیل به یک تهدید میشود که ضرر آن به دستگاهها و مردم میرسد.
ارسال نظر