چرا اسرائیل دائما ایران را تهدید می‌کند؟

دنیای‌اقتصاد- سایت دیپلماسی ایرانی که زیر نظر صادق خرازی، دیپلمات سابق ایران به طور تخصصی در حوزه سیاست خارجی ایران فعالیت می‌کند، تازه‌ترین تهدیدات هسته‌ای اسرائیل علیه مراکز هسته‌ای ایران را سوژه گزارش اصلی دیروز خود قرار داده و نوشته است که این تهدیدات تعجب مقامات و کارشناسان غربی را برانگیخته است. بر اساس این گزارش، به‌رغم این که دنیس بلر، مسوول سازمان اطلاعات ملی آمریکا در نشست کمیته سنا اعلام کرد، ایران توانایی لازم برای تولید بمب هسته‌ای را تا قبل از سال ۲۰۱۳ در اختیار نخواهد داشت، اما همچنان غرب نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران ابراز نگرانی می‌کند و حتی توجه رسانه‌ای چندانی به اظهارات این مقام مسوول آمریکایی نیز نمی‌کند.

این اذعان ایالات متحده آمریکا که بر عدم توانایی ایران بر ساخت سلاح هسته‌ای حداقل تا چهار سال دیگر تاکید می‌کند، در حالی است که واشنگتن به فکر اعمال تحریم‌های بیشتر علیه تهران است و قصد دارد در یک برنامه مدون و تعریف شده که به ادعای شورای عالی امنیت ملی آمریکا به تایید اروپا و اسرائیل نیز رسیده، تحریم‌های بسیار سختی را متوجه تهران کند.

اما این همه تهدیدها علیه تهران نیست. ایران این روزها بیشتر سرگرم مسائل داخلی و بحران پیش‌آمده پس از انتخابات است و کمتر به تحولات جهانی و تحرکات خارجی توجه می‌کند. در این میان حتی آخرین تهدید نخست‌وزیر اسرائیل علیه ایران نیز در میان هیاهوی اتفاقات اخیر ایران که پیرامون تحولات پس از انتخابات می‌چرخد، گم شد و چندان توجهی به آن نشده است.

روزنامه معاریو چاپ اسرائیل روز چهارشنبه در گزارشی ویژه به احتمال حمله اسرائیل به ایران پرداخت و به نقل از یک مقام نظامی بلند پایه اسرائیلی که به نامش اشاره‌ای نکرد نوشت: اسرائیل ممکن است حتی با وجود مخالفت آمریکا به ایران حمله کند چرا که تل‌آویو معتقد است زمان به سرعت به سمت دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای در حال سپری شدن است.

شبکه خبری الحره در گزارش خود یادآور شد: این گفته را بنیامین نتانیاهو بر زبان آورده و هنگامی که قصد سوار شدن بر جنگنده دورپرواز F-۱۵ را داشته گفته است. وی در آن لحظه همچنین گفته است، حمله اسرائیل به‌رغم آنچه برخی پیش‌بینی می‌کند، می‌تواند بسیار هم کارساز باشد و دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را سال‌ها به تعویق بیندازد.

روزنامه معاریو گفته است: احتمالا این حمله در هفته‌ها یا چند ماه آینده روی نخواهد داد؛ چرا که اسرائیل معتقد است که باید به دیپلماسی اوباما و مهلتی که دولت آمریکا به ایران بر سر مذاکرات داده، فرصت داده شود.

در این میان خبرگزاری یو‌پی‌آی به نقل از یک مقام اسرائیلی گزارش داده است که گزینه حمله نظامی به ایران بسیار جدی است و هم‌اکنون یکی از مباحث مهم دولت اسرائیل محسوب می‌شود. تل‌آویو قصد دارد حتی اگر آمریکا هم همراهی نکرد، نیت خود را علیه ایران عملی کند. اما در عین حال این را هم می‌دانیم که ایران این موضوع را جدی گرفته و مشغول آماده‌سازی خود برای مقابله با حملات هوایی احتمالی اسرائیل است.

ایران بارها تاکید کرده است که تمام خاک اسرائیل در تیررس موشک‌هایش قرار دارد و به هرگونه تعرضی از سوی تل‌آویو پاسخ نظامی کوبنده‌ای خواهد داد.

اما در این میان برخی کارشناسان به تناقض گفته‌ها و مواضع اخیر غرب، آمریکا و اسرائیل پرداخته‌اند و این پرسش را پرسیده‌اند که با وجود این که آمریکا امکان دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را تا سال ۲۰۱۳ غیرممکن می‌داند، پس این همه نگرانی از ایران بر سر چیست. چرا اسرائیل با وجود گزارش‌های آمریکا و خواهش‌های دولت اوباما همچنان تهران را تهدید می‌کند و به قول آمریکایی‌ها با اظهار نظرهایشان در پروسه دیپلماسی کاخ سفید سنگ می‌اندازند؟ آیا اعتماد و هماهنگی اسرائیل و آمریکا کم‌رنگ شده است؟

روزنامه گاردین با قلم دیوید کلارک، یکی از روزنامه‌هایی است که این پرسش را مطرح کرده و نوشته است: گویا باید این فکر را که گزینه نظامی از روی میز به زیر میز رفته است، تا زمانی که نتانیاهو و کابینه تندروش بر سر کار است از ذهن پاک کنیم؛ چرا که هنوز عده‌ای هستند که حمله هوایی علیه تاسیسات ایران را تجویز می‌کنند و معتقدند هر گونه تعللی در این زمینه باعث می‌شود که ایران به سرعت به سلاح هسته‌ای دست یابد و بخواهد به سرعت آن را برای نابود کردن اسرائیل استفاده کند.

اما در مقابل روزنامه دیلی تلگراف به قلم کان کوگلین می‌نویسد: این فکر که می‌توان با ایران همان سیاست جنگ سرد را پیش برد و از تکرار یک «هولوکاست هسته‌ای» جلوگیری کرد، کاملا اشتباه است. کوگلین خود می‌نویسد: می‌دانم برخی کارشناسان ادعای این که ایران می‌خواهد دیپلماسی نظامی هسته‌ای را جایگزین دیپلماسی کنونی‌اش کند، کم‌اهمیت و فاقد اعتبار می‌دانند، اما به هر حال حتی وجود چنین تهدیدی می‌تواند ظرفیت‌های خاورمیانه را تغییر داده و یک رقابت تسلیحاتی نظامی را در منطقه رقم بزند. تصمیم بر چگونگی ظرفیت‌های قوای نظامی ایران چیزی است که همواره در چارچوب سیاست‌های کلان سیاستمداران ایران تصمیم‌گیری شده است.

با این وجود کوگلین نیز نسبت به هشدارهای غرب با وجود گفته‌های دنیس بلر رییس سازمان اطلاعات ملی آمریکا به دیده تعجب می‌نگرد و می‌گوید: با این حال گزارش‌های موثق حاکی از آن است که ایران تا سال ۲۰۱۳ به تکنولوژی نظامی هسته‌ای دست نمی‌یابد. این گزارشی است که سازمان اطلاعات ملی آمریکا داده است. پس با این وجود نگرانی زائد الوصف غرب و دستپاچگی اسرائیل بر سر چیست؟ بدترین حالت در موضوع پرونده هسته‌ای ایران این است که تل‌آویو بخواهد نقشه حمله هوایی به تاسیسات هسته‌ای ایران را حتی اگر آمریکا هم نخواهد همراهی کند، در سر بپروراند. اسرائیل از این نگران است که تکنولوژی هسته‌ای بخواهد به دست حزب‌الله یا حماس بیفتد، اما خود اسرائیلی‌ها هم می‌دانند چنین پیش‌بینی‌ای کاملا بی اساس و غیرمنطقی است.

مجموعه خبری تحلیلی نیواستیتس‌من که یک مجموعه بزرگ خبری بریتانیایی است؛ نیز در تحلیل دیدگاه اسرائیلی‌ها می‌نویسد، هر گونه حمله نظامی به ایران قبل از هر چیز خود اسرائیل را در مخمصه قرار می‌دهد. آیا اسرائیل به عواقب این فکر خود اندیشیده است؟ فلسطینیان خوب می‌دانند که رسیدن به جنگ‌افزارهای هسته‌ای تا چه اندازه برایشان گران تمام خواهد شد. آنها به هیچ عنوان نمی‌خواهند مسجد الاقصی را که سومین مکان مقدس مسلمانان است، ویران شده ببینند یا خاورمیانه را غرق در یک التهاب مزمن کنند. بنابراین هیچ‌گاه به موضوع دستیابی به سلاح هسته‌ای فکر نمی‌کنند. اسرائیل نباید فراموش کند هرگونه حمله‌ای به تاسیسات هسته‌ای ایران آن هم در وضعیت کنونی می‌‌تواند دیپلماسی جهانی را علیه تل‌آویو بشوراند.

کلارک استیتس، یکی دیگر از نویسندگان سایت نیواستیتس‌من نیز تحلیل می‌کند، اگر مذاکرات اوباما با ایران با این فرض که واشنگتن بپذیرد ایران تحت شرایطی خاص و ویژه به تسلیحات هسته‌ای دست یابد، به نتیجه برسد، آنگاه ایران دهمین کشور صاحب تکنولوژی نظامی هسته‌ای در جهان خواهد شد، اما این توافق، توافقی ساده که تنها بتوانند ایران و آمریکا بر سر آن توافق کنند، نیست. چرا که در آن صورت کشورهایی نظیر الجزایر، مغرب، مصر و عربستان سعودی نیز سریعا خود را وارد ماجرا خواهند کرد و می‌خواهند آنها نیز به تکنولوژی نظامی هسته‌ای برسند. از این رو باید هر گونه مذاکره‌ای با در نظر گرفتن منافع جهانی و حل معضلات بین‌المللی صورت گیرد. مذاکراتی که تهدیدات اسرائیل علیه تهران آن را ملتهب می‌کند و در صورت عملی شدن این تهدیدات به طور کل ویرانی برای دیپلماسی جهانی به دنبال می‌آورد.