روایتی از شکل‌گیری داستان کوتاه درایران
شاید یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کتاب‌های مرجع این نکته است که تمام علاقه‌مندان به کتاب خوانی دوست دارند آن را در کتابخانه‌هایشان داشته باشند.
«هشتادسال داستان کوتاه در ایران» یکی از همان کتاب‌ها است. این اثر با انتخاب و بررسی حسن میرعابدینی اولین بار در سال ۱۳۸۴ منتشر شد و به تازگی به چاپ سوم رسید. مخاطبان ایرانی عابدینی را با کتاب ارزشمند «صد سال داستان‌نویسی» می‌شناسند و شاید خاطره آن کتاب باعث شده است که نسبت به این اثر او هم روی خوش نشان بدهند.
«هشتادسال داستان کوتاه در ایران» در دو جلد منتشر شده است. صفحات آغازین این کتاب به یک پیشگفتار و یک مقدمه اختصاص یافته است. در مقدمه این کتاب آمده است: «هرچند قصه‌گویی سابقه دیرینه‌ای در ایران دارد، داستان کوتاه شکل هنری تازه‌ای است که پیشینه آن به سال ۱۳۰۰ شمسی برمی‌گردد، یعنی به زمانی که محمدعلی جمالزاده نخستین مجموعه داستان خود، یکی بود و یکی نبود را به چاپ سپرد. او از این رو آغازگر است که توانست با تلفیق صناعت داستان‌نویسی اروپایی و سنت قصه‌گویی شرقی، نوشته‌های واقع‌گرایانه‌ای پدید آورد.» درجلد اول این کتاب داستان‌های ۲۸ نویسنده گرد هم آمده و در جلد دوم هم۳۲ داستان‌نویس همراه با آثارشان معرفی شده‌اند. جلد دوم کتاب بیشتر به نویسندگانی می‌پردازد که در سال‌های اخیر مطرح شده‌اند. در مقدمه جلد دوم هم آمده است: «جلد دوم هشتاد سال داستان کوتاه ایرانی، منتخب داستان‌های منتشر شده در دو دهه اخیر، در داخل و خارج از ایران است که با مضمون‌ها و سبک‌های متنوعشان، نمایانگر گرایش‌های نوشتاری مطرح در این دوره‌اند.»
جلد اول این کتاب، گزینه‌ای است از داستان‌های منتشر شده در سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۶۰، جلد دوم هم داستان‌هایی را در برمی‌گیرد که طی سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۰ به چاپ رسیده بودند. این کتاب توسط انتشارات خورشید منتشر شده است.
ارسال نظر