آغاز سال؛ پایان زندگی
نگاه سوم- این جمله زیبا نیست. اینکه بگوییم سال ۸۷ را با از دست دادن شروع کردیم، اما بخواهیم یا نخواهیم، تعطیلات سال نو، با از دست دادن سه عزیز همراه شد.
سوم فروردین ۸۷ «شاهرخ سخایی» عکاس سینما بر اثر عارضه قلبی در گذشت و در همان روز «داوود اسدی» بازیگری که با ایفای نقش در مجموعه‌هایی چون «ساعت خوش»، «نرگس» و... در خاطره‌ها مانده بود، از دنیا رفت.
فریدون آرمیت، مورخ فرزانه هم که روزهای پایان سال ۸۶ را در بستر بیماری گذرانده بود، دهم فروردین ماه چشم از جهان فرو بست. از میان آثار دکتر آدمیت کتاب «امیرکبیر و ایران» جایگاه خاصی دارد و بیش از همه آثارش تجدید چاپ شده است.
«امیرکبیر و ایران» نمونه یک بیوگرافی سیاسی در تاریخ‌نویسی مدرن است؛ عنوان کتاب با مضامین آن دقیقا می‌خواند به این معنی که شخصیت یک دولتمدار در کل تاریخ مورد سنجش و تحقیق قرار گرفته است و از نظرگاه تاریخ تحلیلی در سبک نگارش، فصل تازه‌ای در تاریخ نگاری مدرن می‌گشاید.
در این کتاب دکتر آدمیت عوامل پرورش شخصیت فردی و سیاسی میرزا تقی‌خان و رگه‌های روان شناختی او را به دست می‌دهد. تحول فکری را در برخورد تمدن غربی باز می‌نماید و به کارنامه دوران زمامداری او می‌پردازد. «آدمیت» در سن ۸۷سالگی، به دلیل عارضه گوارشی و تنفسی در گذشت و از او یادی گرامی ماند و آثار بسیار و کتاب‌هایی که در مراحل نهایی تدوین، دور از دست‌های او مانده‌اند.
ارسال نظر