مجردها در انتظار ۲۱ فروردین

مریم خباز
خیلی‌‌ها که چندسالی از زندگی مشترکشان گذشته با حسرت به روزهای پشت‌سرشان نگاه می‌کنند و اگر فرد مجردی گیر بیاورند برایش داد سخن در می‌دهند که هرگز به سمت ازدواج نرود.

مریم خباز

خیلی‌‌ها که چندسالی از زندگی مشترکشان گذشته با حسرت به روزهای پشت‌سرشان نگاه می‌کنند و اگر فرد مجردی گیر بیاورند برایش داد سخن در می‌دهند که هرگز به سمت ازدواج نرود.

اما کسی که مجرد مانده این حرف‌ها برایش اهمیتی ندارد؛ چرا که او به توانایی‌اش برای رام‌کردن زندگی و به در دست‌گرفتن افسارش ایمان دارد.

برای همین ازدواج از دید او شیرین‌ترین طعم دنیا است.

ولی سال‌ها است که مجردهای ایرانی کمتر از قبل امکان ازدواج برایشان مهیا است. چنانچه خیل عظیم افراد جوان همچنان دم‌بخت مانده‌اند و از بخت خبری نیست. ولی همیشه در بدترین شرایط، هستند کسانی که ابتکار عمل را به دست می‌‌گیرند و نسخه‌ای جادویی برای دردهای لاعلاج می‌نویسند.

مغازه .... خیابان... از آن دست نسخه‌نویسانی است که قول داده مشکل جوان‌های این مملکت را حل کند. ابزار کار او فعلا یک پلاکارد مستطیل‌شکل است که رویش جملاتی با مضمون به خانه بخت فرستادن جوان‌ها نقش بسته است.

این مغازه‌دار قول داده از ۲۱ فروردین ماه آینده از میمنت سال نو استفاده کرده و انواع اوراد و دعاهای مربوط به بخت‌گشایی آن هم از نوع اسلامی‌اش را روی عقیق حک کرده و به دست جوان‌های دم بخت بدهد. الحق که ایده خوبی است و مصداق بارز از آب کره گرفتن، اما اگر کار جوان‌ها با این وردها راه هم نیافتد، اقدام این نسخه‌نویس تهرانی چند جرقه کوچک در ذهن ما ایجاد کرد.

ذکر نام اسلامی در کنار اوراد، اولین این جرقه‌ها است؛ به طوری که الان این فکر به سر ما خطور کرده که مگر ورد بخت‌گشایی غیراسلامی هم داریم و این که اساسا تفاوت دعای اسلامی و غیراسلامی چیست و این که اصلا چه مرجعی اسلامی بودن این دعا را تایید کرده است؟ اما نکته بعدی این که دولت محترم که تاکنون به‌رغم شعارهای فراوان، زمینه ازدواج جوانان را مهیا نکرده دیگر لازم نیست، برای این کار وقت صرف کند چون مردم ما که به یک دعا و تبدیل عقیق حکاکی شده به گردنبند قانع می‌شنوند دیگر نیازی به سیاستگذاری و امثال آن ندارند.