مشکل اصلی در بحثترددها است
گزارش «بهسازی میدان آزادی» سرانجام ما را به گفتوگویی کوتاه با مهندس واعظ آشتیانی کشاند. بیشک نام واعظ آشتیانی را در پستها و منصبهای گوناگون شنیدهاید. اما در مورد این گفتوگوی بهخصوص وی تاکید داشت از هیچ یک از سوابق اجرایی و مدیریتیاش سخنی به میان نیاید و تنها به این نکته بسنده کنیم که وی «شهروندی است که سابقه چهار سال حضور در شواری شهر تهران را در کارنامهاش دارد. وقتی که از او درباره پروژه مورد بحث میپرسیم، اندکی با تاخیر جواب میدهد که به نظر میآید به خاطر اهمیت اندکی باشد که رو به این پروژه در سطح کلانشهر میدهد: «احتمالا تمام این کارها برای جشن ۲۲ بهمن امسال باشد چون بحث ساماندهی میدان آزادی ابعاد بسیار وسیعی دارد که اجرای بخشی از آن در حال حاضر هم با تاخیر همراه است.»
از چند و چون این حوزه میپرسیم و این که چه دلایلی برای چند لایهای بودن بحث بهسازی میدان آزادی دارد و او میگوید: «مشکل اصلی در میدان آزادی بحث توزیع مسافر است. آن زمانی که قرار بود منوریل در میدان صادقیه ایجاد شود برای کاهش همین حجم بالای مسافر در میدان آزادی و جهتدهی آن به سمت میدان صادقیه بود که بیتوجهی به این موضوع سبب شد پروژهترن هوایی معلق بماند.» مهندس آشتیانی مسیر منوریل را چهارضلعی بسته اکباتان، فرودگاه، آزادی و صادقیه معرفی میکند و نقش آن را در کاهشترددهای میدان آزادی این گونه شرح میدهد: «با استفاده از منوریل کسانی که میخواستند به مرکز، شمال و غرب سفر کنند دیگر نیازی نبود به میدان آزادی بیایند بلکه در همان ایستگاههای فرودگاه و اکباتان توزیع سفر میشدند. با این کار حجم عمدهای از ترافیک بستر میدان کاهش مییافت. اما اکنون آزادی باید پاسخگوی همه جای تهران باشد که همین مساله سبب آشفتگی در امر ترافیک این میدان و خیابانهای منتهی به آن شده است علاوه بر این که آلودگی ناشی از تردد خودروها به بدنه برج هم آسیبهای جدی از منظر زیبایی و دوام وارد کرده است.»
با این حساب، وی تنها راه نجات میدان آزادی را نه در بهسازی میدان و رسیدگی به جنس چمن آن بلکه در انتقال بخشی از بار سفر به میدان صادقیه میداند و تاکید میکند: «البته در صادقیه هم باید سایتی مجهز برای توزیع سفر مردم به چهار جهت اصلی شهری ایجاد شود تا نتیجه بخش باشد.»
با این اظهار نظر از او میپرسم که با این نتیجهگیری به نظر شما هدف اصلی که شهرداری تهران در پروژههایی از این قبیل تعقیب میکند، چیست؟ مثلا در پروژه سینما آزادی، آیا واقعا به چنین کار پر خرجی نیاز داشتیم؟ و مهندس آشتیانی در پاسخ میگوید: «لطفا عرایض بنده را به حساب شهروندی بگذارید که چهار سال در شواری شهر تهران کار کرده. دو سال پیش که بحث سینما آزادی در شورا مطرح شد، یکی از دوستان گفتند که تعداد صندلیهای سینما در تهران از استانداردهای جهانی بسیار پایینتر است.... به نظر من در کشوری که مردم علاقهای به سینما رفتن ندارند یا حداقل آن را نه به عنوان یک فرهنگ؛ بلکه به عنوان یک سرگرمی میدانند، دادن آمار درباره میزان استاندارد جهانی صندلی سینمایی معنی ندارد! امروزه در تهران مشکل اصلی ما تعداد صندلیهای سینما نیست؛ بلکه بحث اصلی فرهنگ سینما رفتن است که باید درست شود. حالا هزینههایی انجام شده و سینما آزادی به کمک تعداد استاندارد صندلیهای سینمایی رفته، آیا مشکل ما حل شده است؟! خودتان هم میدانید که در تهران به این بزرگی چقدر مشکل بیمارستان داریم، آیا بهتر نبود شهرداری در همان مکان سینما آزادی یک بیمارستان مجهز میساخت؟ یا مثلا هتل؟ مساله این است که شهرداری یک نهاد عمومی بخش خصوصی است و به نظر من باید تصمیمگیریهایش بر اساس یک نگاه کارشناسی باشد نه نگران نگاههای کارشناسی! کاش مدیران شهری ما در اهم فی الاهم کردن مسائل کارشناسانهتر برخورد میکردند.»
بحث کمی داشت به حاشیه میرفت این بود که پروژه عمرانی شهرداری در میدان آزادی را دوباره به بحث وارد کردم. مهندس آشتیانی با نگاهی به پروژههای عمرانی شهرداری میگوید: «کار عمرانی کردن خوب است؛ اما به چه قیمتی؟ با چه کاربردی؟ آیا باید هر کار عمرانی را خدمت تلقی کنیم؟ مثلا در بحث خدمات شهرداری در روزهای برف و بوران گذشته، استفاده از نیروهای غیر متخصص در پخش نمک و شن در خیابانها سبب شد که آسفالتها تکه تکه و تخریب شوند» و ادامه میدهد: «دوستان من در شهرداری نباید از این انتقادات ناراحت شوند؛ بلکه باید آستانه تحمل مدیران شهری بالا باشد؛ چرا که در غیر این صورت نمیتوانند پاسخ صحیحی به خواستههای مردم داشته باشند.»
دکتر محمد باقر قالیباف، ۱۲ بهمن در گردهمایی بزرگ فجرآفرینان عاشورایی که در منطقه ۱۹ تهران برگزار شد، اینگونه به شهرداری نمره میدهد: البته نمیگویم که توانستهایم همه مشکلات شهر و مناطق را حل کنیم؛ اما هر شش ماه، وضعیت نسبت به قبل بهتر شده و معدل کار قابل قبول و قابل دفاع است. (ایسنا)
ارسال نظر