محمدصادق جنان‌صفت

سابقه، مناصب و موقعیت علی لاریجانی در فضای سیاسی ایران کاملا شناخته شده است و رفتار و گفتار او عموما با اهمیت تلقی می‌شود. او روز گذشته در گفت و شنود با دانشجویان تاکید کرد، «تئوری دولت وحدت ملی» نیاز و ضرورت اجتناب‌ناپذیر جامعه ایران در شرایط امروز است

معنای حرف لاریجانی در نگاه اول این است که وحدت ملی در وضعیت کنونی عنصر غایب در میان رهبران و شخصیت‌های احزاب سیاسی ایران است و باید در کانون توجه قرار گیرد. واقعیت‌های جامعه نیز این داوری را دست‌کم در میدان اقتصاد به خوبی نشان می‌دهد.

به این معنی که دولت در ۲سال گذشته با نفی روش‌های در حال تکامل اعمال شده در اقتصاد ایران طی ۱۶سال پیش از تابستان ۱۳۸۴ و اصرار بر روش‌ها و هدف‌های مدیریتی تجربه نشده، باعث ایجاد نوعی گسست در انباشت تجربه کارشناسی شده و نتیجه آن پیامدهای دردسرساز مثل سردرگمی بانک‌ها، نرخ تورم فزاینده، کاهش رشد اقتصاد ملی، کاهش رشد صنعت و معدن، آسیب‌پذیر شدن جدی برخی صنایع، از نفس افتادن طرح‌های توسعه نفت، گاز و پتروشیمی و... شده است. به نظر می‌رسد «عنصر اقتصاد ملی» همان ابزاری است که می‌توان بر روی آن پل وحدت بنا کرد و اقتصاد ایران را از سردرگمی نجات داد. مگر می‌شود دولتی بر سر کار باشد که هیچ نیروی کارشناسی و مدیریتی که با پول این مردم و این سرزمین کار یاد گرفته و تجربه اندوخته‌ است، حتی به عنوان مشاور و کارشناس به بدنه و عقبه دولت راه نداشته باشد. وحدت ملی در جامعه ایرانی رخ نمی‌دهد، جز اینکه مردم و ملت راه روشن و شفافی برای رونق دادن کسب و کار و معیشت مردم را پیش روی خود ببینند. وقتی نرخ تورم فزاینده، میلیون‌ها ایرانی را در معرض آسیب قرار می‌دهد؛ وقتی کسب و کار هزاران صنعتگر، بازرگان، معدنکار، کارگر، کشاورز و آموزگار با تجربیات ناکافی مدیریت می‌شود، رسیدن به وحدت ملی دشوار است. احزاب، جریان‌ها و گروه‌های سیاسی برای رسیدن به وحدت ملی چاره‌ای ندارند جز اینکه میثاق ملی ببندند که مانع رشد تورم و رشد بیکاری شوند و مردم بردبار و صبور ایران را از سردرگمی نجات دهند. دولت ملی با وحدت ملی در پیرامون دیدگاه‌های مشخص اقتصادی و برای برطرف کردن مشکلات مردم است که امکان ظهور و حضور پیدا می‌کند.