زندگی در دوسوی یانگ‌تسه
سکونت مهاجران خارجی نیز در این شهر که به خاطر سرمایه‌گذاری در کارخانه‌های شانگهای است، دلیل دیگری برای استقبال از این شهر برای سکونت بوده است.
شانگهای با ساختمان‌های جدید بیش از 15سال عمر ندارد. شهر در کل به دو قسمت تقسیم می‌شد و خط‌الراس این تقسیم رود یانگ‌تسه است. کرانه شرقی رود را «پودنگ» و کرانه غربی آن را «پوشی» می‌نامند. بخش عمده تقسیم شانگهای نیز در این محدوده و محله‌های واقع در آن مربوط است.
حالا سال‌‌ها از زمان آرمان‌های چپ در چین گذشته است. آنچه از شواهد امر در مسائل مربوط به اقتصاد چین پیدا است، یک نوع نظام مبتنی بر بازار آزاد را نشان می‌دهد و رفتاری که دولت با شهروندان دارد، رفتاری مبتنی بر تفکرات سوسیالیست را تداعی می‌کند!
این پارادوکس در برخورد تنها برای چینی‌ها است. برای مهاجران خارجی شانگهای یک شهر مانند سایر شهرهای جهان به شمار می‌رود! محله‌ها در شانگهای، زیاد با تصوری از یک جامعه بی‌طبقه جور درنمی‌آیند!
امروزه شانگهای نیز مانند بسیاری از شهرهای دنیا محله‌های متفاوتی دارد. مناطق اداری بیشتر در محله‌های «خوآنگ چو» و «لوجیا جویی» مستقر هستند. محل خرید اصلی شهر در خیابان معروف «نان جینگ»، «خوخای»، «لووان»، «یوتوآ» و... قرار دارد.
محله‌های واقع در پودنگ بیشتر کاربری مسکونی دارند و محله‌های واقع در پوشی بیشتر مراکز تفریحی و مراکز تجاری- اداری را در خود جای داده‌اند.
«نیو پودنگ» خلوت‌ترین محله پودنگ به شمار می‌رود که از استقبال بیشتری برای سکونت برخوردار است.
در شانگهای محله متوسط وجود ندارد. محله‌ها یا خیلی گران‌قیمت هستند، یا خیلی ارزان‌قیمت. افراد بابضاعت مالی پایین بیشتر در مناطق حاشیه‌ای پوشی و در حاشیه شهر مستقر هستند. اکثر این افراد از مردم بومی خود شانگهای هستند.
گران‌ترین ویلاهای شانگهای در «خوآن چیاهو» قرار دارد، این محله بیشتر در دست فرانسوی‌ها است و در آن ویلاهای بسیار لوکس و شیک و گران‌قیمت ساخته شده.
این ویلاها متعلق به کارخانه‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری در شانگهای هستند که خرید آنها توسط مردم خود شانگهای امری غیرممکن به شمار می‌رود. درآمد سرانه مردم چین براساس آخرین آماری که بانک جهانی اعلام کرده است ۱۲۹۰دلار است.
در شانگهای براساس باقی‌مانده‌های تفکر چپ، حقوق کارمندان به دقت رعایت می‌شود. حقوق یک کارمند در این شهر نباید پایین‌تر از 2200یوآن باشد.
ارسال نظر