انتقاد چامسکی از اروپا

خبرگزاری‌ها- استاد دانشگاه MIT خاطر نشان کرد که اتحادیه اروپایی به تعهدات خود در برنامه هسته‌ای ایران عمل نکرده است. نوام چامسکی در گفت‌وگویی با وب سایت سیاسی (Information Clearing House) درباره تحولات اخیر برنامه هسته‌ای ایران گفت: درست به مدت دو سال از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶، ایران توافق کرد تا همه برنامه غنی‌سازی اورانیوم خود را تعلیق و حتی همه مواردی که همه متفق القول می‌گویند حق قانونی آنها است، متوقف کند. این توافقی با اتحادیه اروپایی بود. وی افزود: آنها توافق کردند تا همه برنامه غنی‌سازی اورانیوم را تعلیق کنند و در مقابل، اتحادیه اروپایی قرار بود آنچه را که ضمانت‌های کامل در مسائل امنیتی نامیده می‌شد، برای آنها فراهم کند؛ یعنی اینکه کاری کند تا آمریکا از تهدیدهای خود برای حمله به‌ایران منصرف شود.

چامسکی تصریح کرد: اتحادیه اروپایی طبق تعهدات خود عمل نکرد؛ چرا که نتوانست آمریکا را منصرف کند. در نهایت اینکه ‌ایرانی‌ها پس از آن کار غنی‌سازی را آغاز کردند و به نقض آن توافقنامه متهم شدند.

این تحلیلگر برجسته آمریکایی به‌این مساله اشاره کرد که چند سال پیش محمد البرادعی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیشنهاد کرده بود که هیچ کشوری نباید مواد هسته‌ای را تا درجه ساخت سلاح توسعه دهد و اینکه غنی‌سازی در مقیاس بالا باید از سوی یک نهاد بین‌المللی انجام شود که‌ایران تنها کشوری بود که‌این پیشنهاد البرادعی را پذیرفت.

چامسکی درباره قرارداد هسته‌ای بحث برانگیز آمریکا و هند هم گفت: دولت بوش سخت تلاش می‌کند تا توافقنامه‌ای را نهایی کند که نه تنها به هند اجازه می‌دهد تا از طریق غیرقانونی به سلاح‌های هسته‌ای دست پیدا کند، بلکه همچنین به آن کمک نیز می‌کند.

نوآم چامسکی تاکید کرد که مساله عاری ساختن جهان از تسلیحات هسته‌ای شامل همه کشورهای پیشرفته جهان می‌شود و دلیل اینکه آمریکا با برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران مخالفت کرده و در عین حال حامی اصلی رژیم صهیونیستی است که دارای چندصد سلاح هسته‌ای است به سابقه اختلافات تاریخی ایران و آمریکا برمی‌گردد و هیچ ارتباطی به برنامه‌ای که واشنگتن در زمان سلطنت شاه حامی آن بود، ندارد.

چامسکی درباره اتهام‌های آمریکا به ایران در رابطه با عراق گفت: فرض کنیم این ادعا که ایران مشغول کمک به شورشیان عراق است حقیقت داشت؛ آیا این آمریکا نبود که در زمان حمله روسیه به افغانستان به شورشیان کمک می کرد؟ آیا ما اشتباهی در این امر دیدیم؟ منظورم این است که عراق کشوری است که مورد حمله و اشغال نظامی قرار گرفته است. نمی‌توان به طور جدی درباره اینکه کس دیگری در حال دخالت در امور آن است بحث کرد. فرضیه اساسی که در عمق چنین بحثی وجود دارد این است که ما مالک جهان هستیم؛ بنابراین اگر ما به کشور دیگری حمله و آن را اشغال کنیم، دخالت اشخاص دیگر در امور آن یک اقدام جنایتکارانه خواهد بود.