نشست یک هفته‌ای حزب کمونیست چین روز یکشنبه۲۱ اکتبر به پایان رسید. طی نشست یک هفته‌ای حزب کمونیست چین که در پکن به پایان رسید، دو شعار مدام شنیده می‌شد. ایده «طرحی علمی برای رشد» و هدف «جامعه‌ای متعادل». قرار است که هر دو ایده در کنگره حزب که تنها هر پنج سال یک بار برگزار می‌شود، در قانون اساسی حزب گنجانده شوند. اما منظور هوجین تائو، رییس حزب و حکومت چین از این دو شعار چیست؟

چینی‌ها به شعارها و نظریه‌های متغیر عادت کرده‌اند. خواننده‌ای در ترانه‌ عامه‌پسندی در دهه ۱۹۵۰ می‌خواند، «زنده باد مائو تسه تونگ». زمانی مائو را با چنین ترانه‌ها و شعارهایی مشابه می‌ستودند. در آن هنگام مائو مردم را به شرکت مداوم در انقلاب یا مبارزه طبقاتی فرا می‌خواند. در زمان دنگ‌شیائوپینگ شعار «اصلاحات و گشایش» رواج یافت. اینک در دوره جیانگ زمین «طرحی علمی برای رشد» و «جامعه‌ای متعادل» تبدیل به شعار شده‌اند.

هو جین تائو گفت: «برای آنکه طرحی علمی برای رشد را عمیقا متحقق کنیم باید جامعه متعادلی سوسیالیستی را فعالانه شکل دهیم. تعادل اجتماعی جزو موجودیت و طبیعت سوسیالیسم به شیوه چینی است.»

«جامعه متعادل» یعنی چه؟

اما کسی درست نمی‌داند که رییس حزب و حکومت چین چه چیزی را می‌خواهد به این وسیله به مردم و ۲۲۰۰ نماینده حزب بگوید. از چند رهگذر در خیابان می‌پرسیم، خانمی می‌گوید: «منظور وضعیت عمومی است و اینکه مردم با هم در صلح و آرامش زندگی کنند.»

خانمی دیگر می‌گوید: «جامعه متعادل چیزی است که باید از دل بیرون بیاید. ما چندان از چنین چیزی دور نیستیم.، اما هنوز باید روی آن کار کنیم.» خانمی دیگرمی‌گوید: «منظور این است که مردم بتوانند خوشبخت و بدون نگرانی زندگی کنند و اینکه آدم نگران بالارفتن بهای خانه یا بیمه درمانی نباشد.» و خانمی دیگر معتقد است: «به جامعه ما همه چیز می‌شود گفت مگر متعادل. وقتی در خیابان حواست نبوده وتنه‌ات به کسی خورده، طرف بلافاصله عصبانی می‌شود و به تو حمله می‌کند. در جامعه‌ای که متعادل باشد، آدم‌ها در صلح با هم زندگی می‌کنند و به هم لبخند می‌زنند.»

اما هو جین تائو شعار «جامعه متعادل» را پنج سال پیش برای نخستین بار که بر سر قدرت آمده بود، استفاده کرد و منظورش در آن موقع این چیزهایی نبود که رهگذران می‌گویند. او به این وسیله می‌خواست مرز خود را با جیانگ زمین نشان دهد که از رشد به هر قیمت سخن می‌گفت. هو جین تائو می‌خواهد که رشد کشور، مناطق فقیرتر را هم دربر بگیرد و در ضمن آن به حفاظت از محیط‌زیست نیز توجه شود.