ادبیـــــات
سادهنویسی بهترین مسیر برای رسیدن به طبیعت زبان است
ایسنا- گروس عبدالملکیان با بیان این‌که سادهنویسی در شعر به لحاظ تاریخی و تحلیلی در نگاه مدرن و همچنین مانیفست ساختار نمایشی نیما ریشه دارد، آن را بهترین مسیر برای رسیدن به طبیعت زبان دانست. این شاعر عنوان کرد: شعر دهه ۸۰ از پیشینه تجربی غنی‌ای برخوردار است که این پیشینه در دو بخش متفاوت است؛ بخشی در حوزه محتوا و بخشی در زمینه فرم‌گرایی است که ما در سال‌های دهه ۵۰ و ۶۰، این تجربه‌های محتوایی در شعر را از سر می‌گذرانیم و پس از آن به تجربه فرم‌گرایی در دهه ۷۰ می‌رسیم. شعر دهه ۸۰ از این دو پیشینه تجربی شعر در دوران معاصر بهره می‌برد و سعی می‌کند که خود به یک تعادل در فرم و محتوا برسد. شعر در این دهه از افراط در بازی‌های زبانی و فرمی دور شده و کم‌وبیش به سمت زبانی ساده در حرکت است و ما این سادگی را در شاعران دهه ۸۰ می‌بینیم. او همچنین متذکر شد: البته گاهی سادهنویسی در جریان «سلامت زبان» در شعر این سال‌ها با نوعی سهل‌انگاری و اهمال همراه شده است. از سویی، می‌بینیم که روایت در شعر ساده‌نویس این سال‌ها اهمیت بیشتری پیدا کرده است که گاهی همین سبب می‌شود زبان شعر به سمت کم‌اتفاقی برود.
عبدالملکیان تصریح کرد: همان‌طور که نیما در مانفیست ساختار نمایشی گفته است، زندگی گونه‌ای نمایش است و شعر هم می‌بایست تا جایی که می‌تواند به زندگی تجربی شاعر نزدیک شود؛ بنابراین شعر ساختار نمایشی دارد و در آن می‌بایست به مسائلی مانند ادبیات، نقش‌های کوتاه یا بلند و طبیعت زبان توجه شود.
ارسال نظر