ادبیـــــات
روایت علی‌محمد افغانی از داستان‌نویسی
ایسنا- علی‌محمد افغانی از چگونگی ورودش به عرصه داستان‌نویسی و تجربه‌های داستان‌نویسی‌اش سخن گفت. در شانزدهمین نشست مجله «بخارا» علی‌محمد افغانی درباره چگونگی ورودش به عرصه نویسندگی توضیح داد: دو گونه اشخاص می‌توانند وارد ادبیات و عرصه داستان‌نویسی شوند؛ یا ذوق و استعدادی دارند؛ ولی تجربه خاصی در نوشتن ندارند و اگر دارند، در وجودشان پخش است یا کسی که تجربیات مختلف در زمان‌ها و مقاطع مختلف بر زندگی‌اش تاثیرگذار بوده است؛ کتاب‌ها نیز چنین تاثیری در من نهاده‌اند. افغانی سپس با اشاره به سال ۱۳۲۳ و سقوط رضاخان افزود: سال ۱۳۲۳، سال بسیار پرجوش و خروشی بود؛ از این نظر که جامعه از دوره خفقان رضاشاهی بیرون آمده بود و گروه‌های روشنفکر در تکاپو و به دنبال مطلب و تازگی بودند. البته آثار خفقان روی کتاب‌های صادق هدایت به شدت معلوم است؛ چون قبل از این دوران می‌زیست. نویسنده «سیندخت» یادآور شد: در آن زمان دیدم دامنه اندیشه بسیار وسیع شده و من هم مستحق این هستم که آن اندیشه‌ها را جذب و جلب کنم؛ از این‌رو به خواندن برخی داستان‌های صادق هدایت که واقعا صدا و ندایش از بطن اجتماع بیرون می‌آمد، جلب شدم. آثار صادق چوبک و محمدعلی جمالزاده را هم در مرحله بعد خواندم سپس به سمت خواندن آثار خارجی گرایش پیدا کردم . این داستان‌ها تاثیر زیادی بر من گذاشتند؛ داستان‌هایی که گرسنگی را به تصویر می‌کشیدند؛ مثل «خوشه خشم» جان اشتاین‌بک یا «جاده تنباکو».
ارسال نظر