غلامرضا موسوی *

باید اجازه داد بخش‌خصوصی بتواند فعالیت خودش را در همه زمینه‌های هنر، آزادانه و طبیعی انجام دهد. حمایت یک وجه دیگری است، اما برای این حمایت، وارد آن کار نباید شد. اتفاق بدی که افتاده، این است که دوباره دولت دارد فیلمسازی را تجربه می‌کند. بودجه برای ده فیلم داده شده، اما مدیران می‌خواهند ٢٠ فیلم بسازند تا بگویند بازده کاری ما این بوده است؛ طبیعتا کیفیت کارها پایین می‌آید و از طرفی چند میلیارد داده‌اند به فیلم‌هایی که هیچ وجه مذهبی و ملی ندارد که به جز «روز رستاخیز» احمدرضا درویش، مابقی فیلم‌هایی که دارد ساخته می‌شود، هیچ‌کدام نفعی برای سینمای ایران نخواهد داشت و بودجه‌ای که می‌تواند سینمای ایران را آباد کند و وسایل جدیدی را وارد کند، به پای فیلم‌هایی ریخته‌اند که هم باعث می‌شود دستمزد‌ها بیشتر شود و هم فیلم‌هایی ساخته شود که هیچ نتیجه‌ای برای سینمای ایران نخواهد داشت و من این را با اطمینان کامل می‌گویم، چرا که پس از این که این ‌فیلم‌ها آماده نمایش شد، خواهید دید که آیا می‌ارزد چندین میلیارد تومان پول را که با آن می‌شود تعداد زیادی فیلم ساخت، تعداد زیادی سالن را بازسازی کرد و تعداد زیادی تجهیزات سینمایی وارد کرد، به یک فیلم اختصاص داد که با آن تجربیاتی کنند که مثلا در هنگ‌کنگ بارها و بارها صورت گرفته یا تجربیاتی کند که سال‌ها پیش در استودیوی پارس فیلم انجام گرفته و حالا دوستان می‌خواهند با هزینه‌های بسیار بالاتر انجام دهند. به گمان من، این از همان اشتباهاتی است که دارد می‌شود و آن سیاست‌گذاری باید برود به سمت حذف این اشتباهات و در درجه بعدی باید به تسریع حرکت‌های ما جهت رشد هرچه بیشتر هنر صنعت سینما و حرکت آن به سمت مالکیت‌های خصوصی ختم شود. در حقیقت باید از ظرفیت و منابع بخش‌خصوصی بهره‌گیری عقلانی داشته باشیم. همچنین برای رسیدن به یک افق روشن در سینمای ایران، به اعتقاد من باید برای مشارکت هرچه بیشتر مردم در فعالیت‌های اقتصادی- فرهنگی، زمینه‌سازی کرد و در نهایت، باید فعالیت‌های غیرضروری را کاهش داد. فیلم‌های بدنه ما معمولا از دولت کمک آنچنانی را نمی‌گیرد و نهایت منتی که گذاشته می‌شود، در حد صد و ده حلقه نگاتیو است که این صدو ده حلقه نگاتیو، در کل ۵ میلیون تومان هم نخواهد شد، یعنی دولت ۵ میلیون به همه فیلم‌ها دارد کمک می‌کند که این اصلا رقم قابل‌توجهی برای فیلمی که حداقل سیصد میلیون تومان هزینه‌اش می‌شود، نیست. این در حالی است که ما در سینما مشکل نقدینگی را داریم. تفاوت سینمای ما با خارج از کشور در این است که در کشورهای دیگر سینما را صنعت می‌شناسند و بنابراین وام می‌دهند با سه تا چهار‌درصد، اما اگر قرار باشد ما وامی برای کار فرهنگی بگیریم، با ۲۷درصد سود باید این کار را انجام دهیم.

* رییس شورای عالی تهیه کنندگان سینمای ایران در گفت‌و‌گو با فارس