نشست تخصصی «آسیبشناسی ممیزی در سینمای ایران»
در سه سال گذشته پنج فیلم اجازه نمایش نگرفتند!
مدیر کل اداره نظارت و ارزشیابی می‌گوید: در این سال‌ها همه اداره کل نظارت و ارزشیابی را از موضع ممیزی دیده‌اند و موضع «نظارت» و «ارزشیابی» در این اداره مورد غفلت واقع شده است.
نشست «آسیبشناسی ممیزی در سینمای ایران» با حضور محمود اربابی، مدیر کل اداره نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی، علیرضا رییسیان، رییس کانون کارگردانان سینمای ایران و غلامرضا موسوی، رییس شورای عالی تهیه کنندگا ن سینمای ایران در محل خبرگزاری فارس برگزار شد.
در این نشست حاضران در سه عنوان تعریف ممیزی، ممیزی و تولید در سینمای ایران و ممیزی و اکران به آسیبشناسی ممیزی در سینمای ایران پرداختند.
اداره نظارت تنها به پنج فیلم اجازه نمایش نداد
«محمود اربابی» نیز در شروع صحبت‌های خود در این نشست گفت: واقعیت این است که اگر محل ورود به بحث خوب تعریف نشود، در بحثی به این مهمی دچار مشکل خواهیم شد. یک زمان ما می‌گوییم اصلا مساله ممیزی در سینمای ایران را داریم مطرح می‌کنیم و کاری هم به اداره کل نظارت و ارزشیابی نداریم و بنده هم به عنوان یک کارشناس، می‌نشینم و بحث می‌کنم. چه بسا که در انتهای این بحث، همه با هم موافق باشیم و احتمالا موافق خواهیم بود؛ چرا که می‌خواهیم یک اتفاق خوب به نام تولید سینمایی رخ دهد.
وی افزود: اما یک زمانی است که می‌گوییم عملکرد اداره کل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی در خصوص ممیزی درست بوده یا غلط بوده که همین مساله هم می‌تواند به این شکل باشد که آیا منطبق بر قانون بوده یا نبوده است و در مرحله بعد، بحث دیگری ممکن است اتفاق بیافتد که این قوانینی که وجود دارد و این مجموعه هم که احیانا عملکردش خوب بوده، آیا می‌تواند در ساختار سینما باعث ارتقا شود یا نه؟ استنباط من این است که اگر بخواهیم وارد این مساله شویم خیلی به دستاوردی نخواهیم رسید، برای این که ممکن است بگوییم نمره اداره کل نظارت و ارزشیابی، از این منظر نمره خوبی بوده است، اما مساله را حل نکرده است، بنابراین باید از زاویه‌های دیگری این مساله را مورد بررسی قرار داد.
اربابی تصریح کرد: من البته خودم از موضع نظارت و ارزشیابی یک بحث دیگری دارم؛ چرا که فکر می‌کنم در این سال‌ها همه اداره کل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی را از موضع ممیزی دیده‌اند و موضع نظارت و ارزشیابی در این اداره مورد غفلت واقع شده است. اربابی ادامه داد: شکل دوم قضیه این است که در مورد خود ممیزی و اداره کل صحبت کنیم. در اینجا من می‌گویم نباید اینطور تلقی شود که وضعیت سینمای ایران ناشی از عملکرد اداره کل است، چرا که نهایتا اداره کل ۵ فیلم را گفته است که اکران نشوند. یعنی فیلم‌هایی که پروانه نمایش نداشته باشند، به صورت رسمی به ۵ فیلم هم نمی‌رسند. وی ادامه داد: ممکن است که ۲۰ فیلم هم وجود داشته باشد که من در فرآیند کار نظارتی‌ام، اعمال اصلاحات و اعمال ممیزی کرده باشم، یعنی گفته باشم که با توجه به شرایط، باید در این فیلم‌ها، این پلان‌ها اصلاح شوند که ما می‌توانیم در مورد مصداق‌هایش صحبت کنیم، ولی در هر صورت، اینجا هم من وظیفه قانونی خودم را انجام داده‌ام. وی ادامه داد: زمانی که من به اداره کل آمدم، گروهی از تهیه کنندگان به دلیل هزینه‌های بالا، خواستند تا فیلم‌ها را روی DVD ارائه دهند من هم قبول کردم، اما از یک جایی متوجه شدم تعداد فیلم‌هایی که می‌آید شورا و اصلاحی می‌خورد، چند برابر شده است، چرا که دیگر کارگردان خود را موظف نمی‌داند فیلمش را ممیزی کند و می‌گوید بگذار خودشان اصلاح کنند، در حالی که اولین وظیفه یک کارگردان و تهیه‌کننده این است که خودش فیلم خود را ممیزی کنند تا مشکلی وجود نداشته باشد، بنابراین شورای‌عالی نظارت و ارزشیابی باید تکمیل‌کننده باشد نه این که بخواهد جلوی فیلم‌ها را بگیرد و این به نظر من، این نتیجه عدم جو تعامل است.
ممیزی منحصر به ایران یا دوره بعد از انقلاب نیست
«علیرضا رییسیان» هم گفت: باید تصورمان را راجع به ممیزی روشن کنیم. یعنی اولا باید بدانیم که چیزی به‌نام ممیزی در همه جای دنیا وجود دارد که یا آشکار است یا پنهان. اما وجود دارد و ما تنها کشوری نیستیم که به عنوان یک جزیره منفرد داریم ممیزی را اعمال می‌کنیم، اما یک چارچوب قانونی برای این مساله داریم و یک رفتارهای فراقانونی داریم. ممیزی به هیچ عنوان به این شکل نیست که ما بگوییم پذیرفته‌ایم یا نپذیرفته‌ایم، در همه جای دنیا چیزی به نام خطوط قانونی به صورت پیدا و پنهان وجود دارد و این امر فقط مربوط به کشور ما و سینمای ما نیست، اما اگر این چارچوب‌ها تبدیل به سلیقه شخصی شود آن وقت ممکن است که ایجاد ضرر کند.
رییس کانون کارگردانان سینمای ایران خاطرنشان کرد: اگر نسبت بگیریم، فکر می‌کنم که آقای اربابی به عنوان کسی که وظیفه نظارت و ارزشیابی را داشته، نسبت به نهادهای دیگری که در درون این پیکره وجود دارند، نمره بالاتری را می‌گیرد، ولی اگر از انتهای داستان شروع کنیم و بگوییم که اصلا چرا این اتفاق رخ می‌دهد و چرا در فرآیند صدور پروانه ساخت و پروانه نمایش این اتفاقات می‌افتد، آن وقت بحث‌های جدی‌تری وجود دارد. وی درباره دلیل بروز این اتفاقات گفت: سوءمدیریت مهمترین دلیل بروز ممیزی نادرست در سینمای ایران و نداشتن برنامه برای وحدت بین اندام‌های درون مدیریت سینمایی است. یعنی اگر اندام نظارتی و اندام حمایتی با یکدیگر هماهنگ و منسجم نباشند و با هم رد و بدل ایده‌ها و افکار نداشته باشند، آن یکی کارش را طوری انجام می‌دهد که به بدنه این یکی لطمه وارد می‌سازد و ماموریت خود را نیز فراموش می‌کند. در نتیجه سوءمدیریت اتفاق می‌افتد و هر چقدر محمود اربابی بگوید که چه کسی بوده که پروانه ساخت بخواهد و ما نداده باشیم -که تا حدود زیادی هم حرف درستی است- در هر صورت مخاطب گیج می‌شود که چطور این همه پروانه ساخت صادر شده، اما تولیدات سینمای ما به این شکل است... بنابراین اشکال در جای دیگری است و به‌نظر من مربوط به سوءمدیریتی است که نمی‌تواند این اندام‌ها را با همدیگر متوازن کند که رابطه ما با این پیکره تعریف شده باشد.
ممیزی با سانسور متفاوت است
«غلامرضا موسوی» رییس شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران نیز در صحبت‌های خود در نشست «آسیب شناسی ممیزی در سینمای ایران» گفت: همه ما در این که ممیزی در همه جای دنیا وجود دارد، نگاه مشترک داریم و ممیزی را هم با سانسور متفاوت می‌دانیم؛ چرا که در جایی مثل آمریکا ممیزی را نهادهای مدنی انجام می‌دهند نه یک جایی از طرف دولت که بخواهد مستقیما وارد عمل بشود و در مورد فیلم‌ها اظهارنظر کند. البته ممیزی آنها هم قوانین خودش را دارد که مثلا برای فیلم‌ها درجه‌بندی سنی می‌گذارند.
ارسال نظر