با انتشار انبوهی از رمان‌ها و داستان‌های تازه بخش زیادی از شاهکارهای ادبی یا کتاب‌های موفق گذشته به فراموشی سپرده شده که باید دوباره از آن‌ها یاد کرد و آن‌ها را خواند.

امروز مقاله‌ای به قلم «سم جوردیسون» در روزنامه گاردین درباره کتاب‌های فراموش‌شده‌ای که باید دوباره آن‌ها را خواند منتشر شده است. این مقاله تاکید می‌کند: امروزه با انتشار رمان‌های متوسط و خیل عظیم رمان‌های عامه‌پسند خصوصا در آمریکا و انگلستان، تعداد زیادی از کتاب‌های خوب گذشته به دست فراموشی سپرده شده است. نویسنده با اشاره به این نکته در مقاله خود نوشته است: «کتاب‌های زیادی می‌خریم و هیچ‌گاه برای خواندنشان وقتی پیدا نمی‌کنیم، برای همیشه در کتابخانه‌هایمان خاک می‌خورند، چرا به جای این کار سراغ شاهکارهای فراموش‌شده ادبیات نمی‌رویم؟» این منتقد ادبی همچنین به این نکته اشاره کرده که کتاب‌های زیادی در کتابخانه‌هایمان انبار کرده‌ایم که برای خواندنشان تردید داریم و هر کس برای نخواندن آن‌ها دلایل خودش را دارد. وی برای مثال کتاب «تسلی‌ناپذیر» نوشته کازئو ایشی‌گورو نویسنده انگلیسی ژاپنی‌الاصل را مثال می‌زند و می‌نویسد: «هیچ‌گاه سراغ این کتاب نرفتم چرا که شنیده بودم به اندازه رمان «بازمانده روز» خوب نیست.» «جوردیسون» در ادامه مقاله خود به شاهکاری از «توماس پینچون» نویسنده آمریکایی به نام «ضد روز» اشاره می‌کند و می‌گوید: «کتاب‌هایی در کتابخانه‌ام داشته‌ام که نمی‌دانم چرا هیچ‌گاه سراغشان نرفته‌ام و به جایش مثلا رفته‌ام کتاب تازه پل آستر را خریده‌ام. ضد روز نوشته توماس پینچون یکی از آن‌ها است.» وی در همین باره اشاره می‌کند: «جالب این است که من هر شب هر وقت به خواب می‌روم این کتاب پینچون را می‌بینم چرا که کتابخانه‌ام نزدیک تختم قرار دارد. صبح هم که از خواب بیدار می‌شوم دوباره آن را می‌بینم اما نمی‌دانم چه چیزی مرا از خواندنش وا می‌دارد؟ شاید به این خاطر که کتاب قطوری است و از خواندنش می‌ترسم اما به هر حال رمانی از پینچون است دیگر.» «جزیره روز گذشته» نوشته «امبرتو اکو» فیلسوف و نویسنده ایتالیایی نیز در لیست فراموش‌شده‌های این منتقد انگلیسی است.