مراسم چهل‌وسومین سالروز تاسیس تماشاخانه «سنگلج» با تقدیر از قدیمی‌ترین تماشاگر این تالار برگزار شد.

به گزارش ایسنا، طی مراسمی که عصر روز دوشنبه، ۶آبان‌ماه، در تماشاخانه‌ سنگلج برگزار شد، محمود دولت‌آبادی گفت: حافظه‌ دوستان در به یاد آوردن این پرونده قدیمی نشان می‌دهد که تئاتر در کشور ما هرگز نخواهد مرد، چون هیچ نیرویی نمی‌تواند آن را بکشد. او با اظهار تاسف از حضور برخی بازیگران نام‌آور تئاتر در سریال‌های تلویزیونی متذکر شد: هرچند حضور در برنامه‌های بی‌پایه ملودرام تلویزیونی برای زندگی امروز امری اجتناب‌ناپذیر است، اما هربار که دوستانم را در یکی از این برنامه‌ها می‌بینم، به آنها می‌گویم تو الان باید روی صحنه چه نقش‌ها بازی می‌کردی.

دولت‌آبادی گفت: به عنوان یک انسان باید دست‌ودلم در جایی بلرزد. آنچه که مرا سست می‌کند، تئاتر است. اصلی در زندگی انسان ایرانی باید وجود داشته باشد که همان صبوری و سماجت است و اینچنین است که هنوز امیدوارم دوستانم را در اجرای یک نمایش درخشان، پیراسته و دور‌شده از ملودرام‌های کنونی روی این صحنه و دیگر صحنه‌ها ببینم و با اشتیاق فراوان تئاتر تماشا کنم، چون تئاتر چیز دیگری است و بهترین رفاقت‌های ما در تئاتر بود. در بخش دیگری از مراسم جعفر والی دیگر بازیگر قدیمی تئاتر از زبان تالار «سنگلج» نوشته‌ای را خواند که در آن آمده بود: «سلامی با عشق از تار‌وپود وجودم. سلام به شما که مرا در چهل‌وسه‌ سالگی‌ام یاد کردید و چون بهاران در پاییز برایم جشن گرفتید.» والی ادامه داد: از آخرین‌بار که این پرده باز شد و من جلوی شما تماشاگران تعظیم و تشکر کردم، شاید ۳۲ سال می‌گذرد و حالا بعد از این‌ همه سال جلوی شما ایستاده‌ام. ما سال‌ها در اینجا زندگی کردیم چه شورها، شوق‌ها و نگرانی‌هایی داشتیم، نمی‌دانم چه شد فروکش کرد. او ادامه داد: این تئاتر یک خرابه بود که در آن زباله می‌ریختند، ته آن هم قهوه‌خانه‌ای بود. نازنین مردی به نام «بابایان» اینجا را ساخت و به انسان‌های هنرمند تئاتر هدیه کرد و ما بعد از سال‌ها چه‌قدر ذوق کردیم، وقتی که برای اولین‌بار با بهترین نویسندگانی که امروز نام‌آورترین‌ها هستند، اولین جشنواره تئاتر درایران را برگزار کردیم.