محمدصادق جنان‌صفت

همکاری و دوستی گذشته علی لاریجانی در صدا و سیما و شورای امنیت ملی با محمد نهاوندیان، رییس اتاق بخش‌خصوصی ایران، این مزیت را داشت که رییس جدید پارلمان ایران، کمتر از ۲ ماه پس از شروع کارش به میان فعالان بخش‌خصوصی رفت. علی لاریجانی ابتدا دیدگاه‌های خود را درباره مسائل کلان اقتصادی و نقش قانونگذاران در تسهیل یا تمدید کسب و کار بیان کرد و از برخی تصمیم‌های ناگهانی انتقاد کرد.

رییس پارلمان به سخنان بازرگانان و صاحبان بنگاه‌های صنعتی و معدنی گوش داد و بار دیگر سخنانش را ادامه داد.

یک محور از سخنان رییس‌مجلس که نوعی پند واندرز و خطابه برای بخش‌خصوصی به حساب می‌آمد، اما در قالب یک دیپلمات بود، به نظر می‌رسد با ماهیت این نشست ناسازگار بود. نازک نارنجی خواندن برخی از سرمایه‌‌داران و اینکه نباید منتظر فرش قرمز باشند لحن خوبی برای رییس مجلس در نخستین دیدار با سرمایه‌گذاران نیست.

این گونه سخن گفتن با صاحبان سرمایه، بانکداران و صاحبان بنگاه‌های صنعتی اگر با نوعی توازن قوا همراه بود و بخش‌خصوصی نیز می‌توانست به همان سختی که رییس مجلس حرف زد، سخن بگوید، شاید کمتر به چشم می‌آمد.

واقعیت این است که برخلاف تصور برخی از سیاستمداران و دیپلمات‌ها، وظیفه نهادهای حاکمیتی از جمله مجلس است که فرش قرمز زیر پای صاحبان سرمایه پهن کنند و ناز آنها را خریداری کنند که در چنین شرایطی حاضر به فعالیت هستند. در حالی که رییس مجلس گواهی داد که برخی از قانون‌ها متعلق به گذشته‌اند؛ اما هنوز اجرا می‌شوند، در حالی که رییس پارلمان اعتراف می‌کند برخی طرح‌های ناگهانی برای اقتصاد و کسب و کار آسیب‌ساز است، آیا نباید به کسانی که کسب و کار خویش را در این شرایط رها نکرده‌اند، با مهربانی بیشتری صحبت کرد.

اگر قرار است بخش‌خصوصی با دیپلماسی سازگار شود، کاش می‌شد بخشی از اختیارات در نهادهای حاکمیتی به نهادهای مدنی داده می‌شد تا در برابر وظیفه، اختیاری نیز داشتند.

تعامل بیشتر رییس مجلس با بخش‌خصوصی و تداوم گفت‌وگوها حتما به تعامل بهتر منجر خواهد شد.