تحلیل دکتر ولایتی از اوضاع مساله هسته‌ای ایران

آمریکایی‌ها دلشان می‌خواست ما آقای سولانا را نپذیریم

ضرورت تداوم مذاکره با ۱+۵.

عکس: خبرگزاری فارس، علی آقا ربیع آمریکا مخالف پاسخ مثبت ایران به ۱+۵ است

در پی ارائه بسته پیشنهادی کشورهای ۱+۵ به ایران، علی‌اکبر ولایتی، مشاور بین‌الملل رهبر انقلاب، دیروز در گفت‌وگو با روزنامه جمهوری اسلامی بر ادامه مذاکره با این کشورها تاکید کرد.

ولایتی در این گفت‌وگو اظهار کرد: هم‌اکنون آمریکا و آنهایی که خلاف مصالح ما عمل می‌کنند، می‌خواهند پیشنهادها را نپذیریم و از همین رو روشن می‌شود که پذیرش، به مصلحت ماست.

ولایتی در گفت‌وگو با روزنامه جمهوری اسلامی تاکید کرد: ما حتما در صحنه بین‌المللی دو کار را باید به موازات هم انجام بدهیم؛ یکی کار با آژانس است و دیگری کار با کشورهای دیگر به‌خصوص کشورهای تاثیرگذار در صحنه بین‌المللی که عمدتا در همین گروه ۱+۵ متمرکز هستند. کشورهای دیگر هم هستند مثل غیرمتعهدها. کار کردن با غیرمتعهدها لازم است، اما کافی نیست و حتما باید با سایر کشورها هم کار شود.وی گفت: مذاکره با کشورهای ۱+۵ را از سال‌ها پیش ما پذیرفته‌ایم. اینکه آقای سولانا به ایران می‌آید و نامه ۶ وزیر را می‌آورد معنایش این است که در قاعده مذاکره ۱+۵ را پذیرفته‌ایم والا نه میزبان آقای سولانا می‌شدیم و نه نامه ۶ وزیر را دریافت می‌کردیم. به موازات آنکه ما می‌آییم طراحی‌های شیطنت آمیزی که بعضی از قدرت‌های مخالف ما در دنیا دارند می‌کنند آنها را با تدبیر خنثی می‌کنیم متقابلا هم باید خودمان ابتکاراتی داشته باشیم. موقعی که مطرح کردند آقای سولانا قرار شد بیاید ایران، هنوز ایران پاسخ آقای سولانا را نداده بود، آقای بوش اعلام کرد که ما متاسفیم که ایران نپذیرفته آقای سولانا به ایران بیاید. موقعی که چنین اتفاقی می‌افتد که رییس کشوری مثل آمریکا که این قدر مدعی است مسائل بین‌المللی را رعایت می‌کند، قبل از اینکه ایران جوابی به سفر سولانا به تهران بدهد، آنها این طور تبلیغ کنند که ایران نپذیرفته و متاسف بشوند.

مشاور بین‌الملل رهبر انقلاب ادامه داد: این نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها دلشان می‌خواست ما آقای سولانا را نپذیریم. پس معلوم است آنهایی که خلاف مصالح ما عمل می‌کنند می‌خواهند ما نپذیریم؛ پس مصلحت ما در این است که بپذیریم، به دلایل مختلفی؛ یکی از دلایلش همین است. یک موقعی امام خمینی

ـ رحمت‌ا... علیه ـ فرمودند که به من گفته‌اند که شما یک مدت پاریس بمان. حالا به تهران نرو. من فهمیدم باید بروم. وی نتیجه گرفت: یکی از دلایلی که ما باید مذاکره را بپذیریم این است که کشوری که در راس کشورهایی است که می‌خواهند به ایران فشار وارد کنند قبل از اینکه ما جوابی بدهیم، او مطرح می‌کند که ایران مذاکره را نمی‌پذیرد. سولانا را نمی‌پذیرد. از این موضوع می‌توان استنباط‌های زیادی کرد. معلوم می‌شود که کشورهای ۱+۵ وقتی یک نماینده‌ای مثل سولانا را تایید کردند آمریکا و چین و روسیه بر کشتی اروپا سوار هستند. این و بعضی دلایل دیگر نشان می‌دهد که اروپا به دنبال این است که از طریق مذاکره با ایران مسائل را حل کند. آمریکایی‌ها به دنبال این هستند که بگویند مذاکره با ایران بی‌فایده است. باید قطعنامه به کار ببریم، تهدید نظامی بکنیم، محاصره اقتصادی بکنیم و از این قبیل.

ولایتی گفت: اروپایی‌ها می‌گویند نه، ممکن است مذاکره به نتیجه برسد. آمریکایی‌ها منتظرند از ایران بهانه به دست بگیرند و نظر خود را به کرسی بنشانند و بگویند: دیدید گفتیم مذاکره با ایران فایده ندارد. به محض این‌که بهانه‌ای توسط ایران داده شود حالا به هر دلیلی موجب خوشحالی آمریکایی‌ها می‌شود و آنها طرف مقابل خود را قانع می‌کنند که ایرانی‌ها به دنبال مذاکره نیستند. آمریکایی‌ها به دنبال قانع کردن ایران نیستند،آنها به دنبال قانع کردن شرکای خودشان هستند. ما باید از کار بین‌المللی استقبال کنیم. کار بین‌المللی یکی از ابزارهای بسیار مهم ما در احقاق حقمان است. ما که نباید خودمان را از صحنه بین‌المللی برای احقاق حقمان محروم کنیم.وی در عین حال گفت: مطلب بعدی این است که نباید با هر واکنش منفی یا یک حرکت مخالف که در سطح دنیا انجام می‌دهد، عقب‌نشینی کنیم. همان طور که کار می‌کنیم طرف مقابل ما هم کار می‌کند. ما باید تلاش خود را بکنیم و ضمن اینکه یک قدم عقب‌نشینی نمی‌کنیم، اما از این عرصه که عرصه بسیار مهمی در جهت احقاق حقمان است، استفاده کنیم.

ولایتی گفت: کشورهایی بوده‌اند که تا نهیبی به آنها زده شده، ابزارهایی که برای این کار داشته‌اند را تحویل داده‌اند و عملا خودشان را محروم کرده اند. ایران از آن نوع کشورها نیست. در ثانی این قبیل کشورها به خودکفایی هسته‌ای نرسیده بودند. به عبارت ساده‌تر فن‌آوری در ایران بومی شده است.

وزیر خارجه دوران دفاع مقدس گفت: حدود ۱۰ سال در دوره جنگ تلاش بین‌المللی کردیم و نتیجه هم گرفتیم و حقمان را در صحنه‌های بین‌المللی گرفتیم. ما وظیفه داشتیم به دنیا بگوییم از خاک خودمان دفاع می‌کنیم و رژیم صدام حسین مهاجم و متجاوز به خاک ما است و این حرف را در دنیا به کرسی نشاندیم. بالاخره این تلاش ۱۰ ساله و بسیار طولانی موجب شد که حق ایران به رسمیت شناخته شود. در صحنه بین‌المللی ما با مذاکرات و استمرار مذاکرات توانستیم موفق شویم و حق و حقوق ما شناخته شود و ما به دنیا بگوییم که ایران جنگ طلب نیست. دشمنان ما می‌خواستند به دنیا بگویند که ایران جنگ‌طلب است، اما ما با مذاکره موفق شدیم این ذهنیت را در تبلیغات جهانی از بین ببریم. ما اثبات کردیم که جنگ طلب نیستیم. این کار مهمی بود. اگر ما مذاکرات نمی‌کردیم و در دنیا جا می‌افتاد که ما جنگ طلب هستیم خیلی ضرر می‌کردیم. در قضیه هسته‌ای هم همین طور است. ما دستاوردهای هسته‌ای خودمان راداریم. توان هسته‌ای در ایران بومی شده است. وقتی ما به این هدف رسیده‌ایم، خیلی بیشتر باید تلاش کنیم تا این حقمان را در صحنه بین‌المللی هم بامذاکره و تدبیر به کرسی بنشانیم.وی با رد تعلیق به عنوان پیش‌شرط مذاکره گفت: ما که نباید از اول نتیجه آخر را بگیریم. ما گفته‌ایم که روی یک چارچوب اصولی حرکت می‌کنیم، لیکن از اول هر مذاکره‌ای می‌خواهیم بکنیم، بدون هر پیش شرطی است. ایجاد محدودیت علیه فعالان و فعالیت‌های اقتصادی و بانکی کردن به نفع اقتصاد ما نیست. این مشخص است. اما نمی‌توانیم تسلیم تحریم‌ها شویم. اگر کشورهای ۱+۵ از تحریم به عنوان یک نقطه ضعف استفاده کنند، نباید ما اجازه دهیم آنها به این نتیجه برسند که ما با تحریم‌ها وادار به عقب‌نشینی می‌شویم. باید سعی کنیم با مذاکرات پیش برویم. اما نباید هم اجازه دهیم که کشورهای ۱+۵ به این نتیجه برسند که تحریم‌ها برای ما مهم است. ما با تحریم عقب‌نشینی نمی‌کنیم. ما به‌رغم تحریم‌ها بر مواضع اصولی خود ایستادگی می‌کنیم. ما باید تلاش کنیم که تحریم‌ها علیه ما صورت نگیرد. هر چه دیپلماسی در حوزه بین‌المللی جدی‌تر و فعال‌تر باشد، امکان وقوع مشکلاتی مثل تحریم‌ها کمتر می‌شود. ما باید از زمان حداکثر استفاده را بکنیم و به مذاکرات با ۱+۵ یا تک‌تک کشورهای اروپایی و روسیه و چین ادامه دهیم.