ایران در بسته پیشنهادی خود برای حل معضلات جهانی، پیشنهاد تشکیل یک کنسرسیوم بین‌المللی برای غنی سازی اورانیوم را در خاک خود با هدف پایان یافتن تنش‌ها میان تهران و غرب داده است.

روزنامه گاردین در شماره دیروز خود با اعلام این مطلب نوشت: این پیشنهاد فقط بخشی از «ابتکارهای جامع و جدید ایران» است که در آستانه سفر «خاویر سولانا»، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی به تهران، از سوی ایران ارائه شده‌اند. به نوشته این روزنامه، هر چند هنوز تاریخ دقیق سفر سولانا به ایران هنوز مشخص نیست؛ اما در این سفر مقام‌های بلند پایه ای از انگلیس، فرانسه، چین و آلمان، سولانا را همراهی خواهند کرد.

گاردین در ادامه این مطلب نوشت: اگر این سفر (سفر سولانا به همراه نمایندگان این پنج کشور به ایران) انجام شود، عالی‌ترین سطح مذاکراتی خواهد بود که میان ایران و غرب در پنج سال گذشته انجام شده است. هدف از این سفر، دادن وزن دیپلماتیک به بسته مشوقهایی است که قرار است از سوی کشورهای ۱+۵ (پنج عضو دائم شورای امنیت به اضافه آلمان ) به ایران ارائه شود.در همین رابطه یکی از دیپلماتهای غربی مطلع از متن بسته پیشنهادی ۱+۵ گفت : هدف از این سفر آن است که از میزان توجهی که این بسته سزاوار آن است مطمئن شویم. این بسته حاوی نکاتی است که پیش از این هرگز به ایران ارائه نشده بود.

متن بسته پیشنهادی ایران

ایران طی نامه‌ای به بانی‌کی‌مون دبیر کل سازمان ملل متحد، متن بسته پیشنهادی خود را علنی کرد.

طرح ایران تاکنون به پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل و همچنین آلمان عرضه شده است. این کشورها گروه ۱+۵ نام گرفته‌اند و هدایت روند اعمال فشار بر ایران برای متوقف ساختن فعالیت‌های اتمی مناقشه‌برانگیز را بر عهده دارند.

وزیر خارجه ایران با علنی کردن محتوای بسته پیشنهادی کشور خود، این بسته را فرصتی استثنایی برای «همکاری واقعی و جدی» بین طرف‌های درگیر در مناقشه اتمی و بالاتر از آن، راه حلی جامع برای مشکلات و چالش‌های منطقه‌ای و جهانی و مبنایی برای همکاری‌های درازمدت خوانده است.

در بسته پیشنهادی که متن کامل آن توسط خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران منتشر شده است، ایران اعلام آمادگی کرده که در چهار زمینه سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اتمی با قدرت‌های جهانی به مذاکره بپردازد.

در این بسته پیشنهادی، ایران برای حل مناقشه هسته‌ای خود پیشنهاد کرده است که کنسرسیومی بین‌المللی برای غنی‌سازی اورانیوم در بخش‌های مختلف جهان، از جمله ایران تاسیس شود.

تشکیل هیاتی بین‌المللی برای خلع سلاح جهانی و افزایش فعالیت نظارتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر فعالیت‌های اتمی کشورهای جهان نیز دیگر پیشنهادهای ذکر شده در این بخش از بسته ایران است.

ایران همچنین اعلام آمادگی کرده که به عنوان عضو آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و امضاکننده پیمان بین‌المللی منع گسترش جنگ‌افزارهای اتمی نقشی فعال اتخاذ کند تا از انحراف فعالیت‌های اتمی در کشورهای مختلف جهان جلوگیری شود.

همکاری برای دستیابی همه دولت‌های جهان به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و تسهیل کاربرد این فناوری، تلاش مشترک برای ایمنی هسته‌ای و تلاش برای تشویق دولت‌ها به کنترل صادرات مواد و تجهیزات اتمی نیز پیشنهادهای دیگری است که ایران در بسته خود مطرح کرده است.

در زمینه سیاسی و امنیتی، ایران پیشنهاد کرده که برای همکاری بر سر تقویت صلح عادلانه، ثبات و پیشبرد دموکراسی در مناطقی از جهان که دچار بی‌ثباتی، نظام‌گری، خشونت و تروریسم هستند، به ویژه خاورمیانه، بالکان، آفریقا و آمریکای لاتین وارد مذاکره شود.

در بسته پیشنهادی از همکاری برای کمک به فلسطینیان به منظور یافتن راه‌حلی جامع، پایدار، دموکراتیک و منصفانه برای حل مسائل سرزمین اشغالی به عنوان نمادی از همکاری‌هایی یاد شده که ایران برای شرکت در آن اعلام آمادگی کرده است.

ایران در بسته پیشنهادی خود از تروریسم، مواد مخدر، مهاجرت غیرقانونی و جنایتکاری سازمان‌یافته به عنوان خطرات امنیتی مشترک نام برده و اعلام آمادگی کرده است که به منظور همکاری مشترک برای مقابله با این خطرات وارد گفت‌وگو شود.

در زمینه اقتصادی، ایران آمادگی خود را برای همکاری در تولید انرژی و تامین، حمل‌و‌نقل، مصرف و فراهم آوردن امنیت آن اعلام کرده است. همچنین در متن این بسته پیشنهادی تصریح شده که ایران حاضر است در زمینه تجارت و سرمایه‌گذاری به همکاری بپردازد، به تلاشی مشترک برای مقابله با فقر در کشورهای کمتر توسعه‌یافته و کاهش فاصله بین فقیر و غنی بپیوندد، برای کاستن از آثار نوسانات شدید در قیمت‌ها همکاری کند و به تجهیز و پشتیبانی از تدابیر مالی جهانی به نفع کشورهای جهان یاری برساند.

در پایان متن این بسته پیشنهادی، آمادگی دولت جمهوری اسلامی برای مذاکره جدی و هدفمند به منظور دستیابی به نتایجی ملموس در چارچوب بسته اعلام شده و آمده است که پس از گذشت شش ماه از آغاز چنین مذاکراتی، می‌توان به ارزیابی آن پرداخت و بر اساس نتیجه این ارزیابی، در مورد ادامه مذاکرات تصمیم گرفت.