کامران عدل

نمایشگاه نخستین دوسالانه عکس جهان اسلام بسیار شلوغ و اغلب عکس‌ها تکراری بود. در بخش جنگ عراق و فلسطین آثار ارائه شده بسیار کلیشه‌ای و تکراری است، این در حالی است که امتیاز ثبت این نوع عکاسی از جنگ، در اختیار عکاسی است که اولین عکس را با این نوع نگاه از جنگ گرفته است و عکس‌های دیگران با همان ویژگی تنها تکرار اولین عکس است. به طور مثال در تصاویر سربازان آمریکایی با هیکل بزرگ و تفنگ‌های سرازیر شده که کودکی را به بغل گرفته‌اند، موضوع اصلی کنتراست سرباز و کودک است که از روز اول جنگ، بسیار شاهد چنین عکس‌هایی بوده‌ایم و در این دوسالانه نیز تقریبا در تمام عکس‌ها تکرار شده است، بقیه آثار نمایشگاه هم بسیار شلوغ است و سرگیجه ایجاد می‌کند. انتخاب موضوع خانواده مسلمان بسیار کلی و گسترده است، بهتر بود این نمایشگاه با تم کاملا مشخص و محدودتری مثل مسجد در جهان اسلام، معماری در جهان اسلام، عروسی در جهان اسلام، جنگ در جهان اسلام و ... برگزار می‌شد. اما عکس‌های زنان افغان و عکس‌های بوسنی و هرزگوین آثار بسیار با ارزشی ارزیابی است. با این حال، آثار خوب هم در این نمایشگاه به چشم می‌خورد ولی باید خیلی جست‌وجو کنیم تا از میان این همه آثار، ۱۰ اثر خوب و باارزش پیدا کنیم. اگر موضوع جزیی‌تری انتخاب می‌شد، عکاسان مجبور می‌شدند با اندیشه آثارشان را ارسال کنند و همچنین عکاسان کمتری می‌توانستند آثارشان را در دوسالانه ارائه کنند.

تعداد آثار ارسالی به این دوره از نمایشگاه بسیار زیاد است. به طور مثال به گفته آقای زارع مدیر موسسه فرهنگی و هنری صبا تنها از کشور افغانستان حدود ۶ هزار عکس ارسال شده است و این تعداد اثر، ارزیابی و انتخاب شایسته آثار را با مشکل مواجه می‌کند. کار من عکس دیدن است و ممکن است از صبح تا شب عکس نگاه کنم ولی اگر بخواهم عکس انتخاب کنم کل آثار را روی زمین پهن می‌کنم و از میان آنها تعدادی را انتخاب می‌کنم ولی چطور می‌شود مثلا ۶هزار قطعه عکس را روی زمین پهن کرد و ارزیابی دقیقی داشت؟ ضمن اینکه عکس دیدن برای ساعات طولانی فشار بسیاری را به مغز وارد می‌کند.

کوتاه شده از فارس