مترجم: محمد آقازاده

قسمت هفتم

دریافت ناکافی مالیات

وقوع جنگ امکان قرض کردن از خارج را محدود کرد؛ روشی که اساس تامین مالی کسری بودجه امپراتوری از زمان جنگ کریمه به بعد بود. یک راه ممکن برای تامین مالی جنگ افزایش مالیات‌ها بود. در دوره مالی۱۹‌-۱۳۱۴، عواید ناشی از مالیات که ۴/۲۹ میلیون لیره(به قیمت حال حاضر) محاسبه شده است، برابر با تقریبا ۱۲ درصد تولید ناخالص داخلی بود که دو سوم آن از بخش کشاورزی جمع‌آوری شده بود.

یک تلاش اساسی برای افزایش عایدی‌ها، رفتن به سمت دریافت مالیات بر مصرف بود؛ منبع درآمدی که به خاطر امتیازات تجاری پیش از این اعطا شده به قدرت‌های بزرگ اروپایی، کاملا به فراموشی سپرده شده بود. دریافت مالیات از کالاهای مصرفی، اولین بار در ۱۹۱۵ به اجرا گذاشته شد و در دوره مالی ۱۷-۱۹۱۶ در حدود ۲۰۰ هزار لیره درآمد تولید کرد.

شکر، نفت، کبریت، قهوه، چای، برگ سیگار و ورق، مشمول مالیات‌های جدید می‌شدند و تخمین زده شده است که در سال ۱۹۱۸ حدود ۷۰۰ هزار لیره از برگ سیگار، ۲۰۰ هزار لیره از کبریت و ۶۰ هزار لیره از ورق مالیات جمع‌آوری شد.

مالیات بر درآمد در طول جنگ چندین بار افزایش یافت؛ چهار بار آن تنها در سال ۱۹۱۷ رخ داد. قانون مالیات بر درآمد در طول جنگ، در سال ۱۹۱۸ به تصویب مجلس رسید، هر چند هیچ کاربردی در طول جنگ نداشت.

چون روابط تجاری با جهان خارج با شروع جنگ متوقف شده بود، مالیات‌های حاصل از مصرف و تولید دچار افزایش شدید شد. دولت مالیات‌های مستقیم و غیرمستقیم از کسب‌وکارها را افزایش داد و مالیات مربوط به کشاورزی را از ۱۰ درصد به ۵/۱۲ درصد بالا کشید.

اما همه‌ این تلاش‌ها موجب افزایش عایدی ناشی از مالیات نشد. شوکت پاموک سه دلیل برای این شکست ذکر می‌کند: اول، جنگ موجب کاهش تولید شدید و سریع در حوزه‌های صنعت و کشاورزی شد.

دوم، بسیاری از مالیات‌ها بر درآمد‌های اسمی بسته شده بود؛ بنابراین افزایش تورم موجب شد که عایدی‌های اسمی از قیمت‌ها عقب بماند. تلاش‌های دولت برای تعدیل نرخ‌های اسمی مالیات نیز بی‌اثر بود.

سوم، طفره رفتن مردم از پرداخت مالیات با توجه به شداید زمانه و کاهش تولید، افزایش یافت و موجب شد که توانایی دولت برای جمع‌آوری مالیات کاهش یابد.

منبع: www.Turkeywar.com