احمد پورفلاح*

تاریخ بشر پر از مردان و زنانی است که در روزگار سخت، تمایز خود را بر دیگر انسان‌ها نشان داده و با تکیه بر اندیشه و درایتی راهگشا، راه‌های برون رفت از بحران‌ها را به گرفتاران بیراهه‌های گوناگون نشان داده‌اند. می‌گویند ارزش انسان‌ها به اندازه تاثیرهای مثبت آنها بر محیط‌های پیرامونی خود است و این تاثیر می‌تواند هیچ ارتباطی به میزان سرمایه، میزان تحصیلات و عناوین و القاب دهان پرکن نداشته باشد. شرایط جاری در ایران می‌طلبد که هر یک از آحاد جامعه به فراخور توانایی‌ها و دانسته‌های خود و جایگاهی که دارند، برای برون رفت از شرایط نگران‌کننده حاضر تلاش کنند و هر ایرانی حق دارد بر روی سرمایه‌های انسانی و مدیریتی جامعه خود حساب ویژه باز کند.

پس آنهایی که با هزینه این مردم تحصیل کرده‌اند، کرسی‌های حاکمیتی، صدارتی و مدیریتی را یکی پس از دیگری طی کرده‌اند، سعی و خطاهایشان در این پایگاه‌ها هزینه‌های کم و زیادی را به جامعه تحمیل کرده و فرصت‌های فراوانی از سهم این مردم نصیبشان شده، باید برای برون رفت از شرایط کنونی بیش از دیگران تلاش کنند. مدیریت کردن در شرایط عادی و سهل و آسان که نیاز به انسان‌های برگزیده و متفاوت ندارد و در یک دریای آرام، حتی با مهارت بسیار کم هم می‌توان شناگر یا قایقران را به ساحل رساند؛ اما مهم این است که بتوان در یک رودخانه خروشان و دریای مواج پارو زد و قایق را به ساحل نجات برد.حال هم که صنعتگر از «کسادی بازار»، «نداشتن مواد اولیه و تجهیزات» و «عدم قدرشناسی‌ها» رنج می‌برد، باید وزیر صنعت و تجارت کاری کارستان کند تا امید آنها برای ادامه راه تبدیل به یاس نشود.و اینک که تولیدکننده پول ندارد، برایش گشایش اعتبار نمی‌کنند و بدهی‌های ناشی از «بی پولی ناخواسته» کمرش را خم کرده، باید رییس کل بانک مرکزی و به طور کلی سیستم بانکی هم به دادش برسد یا حداقل نشان دهد که دغدغه این کار را دارد. و حالا که تحریم‌های داخلی و خارجی چرخ‌های خط تولید بنگاه‌دار را کم‌رمق ساخته و پرداخت مطالبات حقه‌اش سال‌ها است که با وعده وعیدهای رنگارنگ به تعویق افتاده، انتظار می‌رود که وزیر اقتصاد و دارایی هم برای کاهش عوارض گوناگون که بر دوش بنگاه‌دار گذاشته شده و ارائه تسهیلات ویژه به او تلاش کند.و ده‌ها از این انتظارات که هیچ یک سهم خواهی و زیاده خواهی نیست...اما حال که این حمایت‌ها صورت نمی‌گیرد یا به دلیل محدودیت‌ها نمی‌تواند صورت گیرد و حال که از دادن روحیه و انگیزه به بنگاه‌داران دریغ می‌شود، باید حداقل با جملات تحقیرآمیز و مایوس‌کننده آنها را ننوازیم.در این شرایط، برخورد نامناسب دو مسوول که بیشترین تاثیرگذاری را در مقوله صنعت، پول و بانک دارند و اظهارنظرهای غیرمنصفانه عالی‌ترین مقام پولی و بانکی کشور و قرار دادن عصبیت‌ها در معرض دید داخلی‌ها و خارجی‌ها، نتیجه‌ای جز ناراحتی دوستان و خوشحالی دشمنان که ما را همواره ناتوان و گرفتار می‌خواهند، ندارد.این عزیزان باید نیک بدانند که هزینه این برخوردها صرفا متوجه خود آنها نمی‌شود و بار سنگین آن بر دوش همه فعالان اقتصادی و دلسوزان این کشور قرار می‌گیرد.امید ما دست‌اندرکاران بخش صنعت، معدن، تجارت و کشاورزی این است که در آینده و با ظرفیت سازی درخور، شاهد این گونه واکنش‌ها و نهایتا تضعیف قشر زحمتکش جامعه نباشیم؛ زیرا با بردباری و آرامش می‌توان به بازکردن گره‌های کور امیدوارتر بود، تا با بی حوصلگی و عصبیت.

*رییس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی ایران و رییس کمیسیون فضای کسب و کار، کارآفرینی و مقررات اتاق تهران