‌ایسنا: یکی از شاخص‌های مهمی که همواره وضعیت سلامت و سطح زندگی مردم و توسعه انسانی را در کشورهای مختلف مشخص می‌کند، میزان امید به زندگی مردم آن جامعه است. قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، میزان امید به زندگی به‌طور متوسط ۵۷ سال بود. این درحالی‌است که این شاخص در همان زمان در بسیاری از کشورها مانند آمریکا و انگلیس ۷۲ سال، در ژاپن ۷۴ سال، در اتحاد جماهیرشوروی ۶۸ سال و در کوبا ۷۰ سال بود. بنابراین بر اساس این آمار، شاخص امید به زندگی ایران در آن زمان وضعیت چندان مناسبی نداشته است. امروزه اما در کشورمان میزان امید به زندگی ارتقا قابل‌توجهی یافته است؛ به‌طوری‌که به گفته وزارت بهداشتی‌ها امید به زندگی در زنان به‌طور متوسط ۳/ ۷۹ سال و در یک بررسی دیگر ۴/ ۸۰ سال و برای مردان هم در یک بررسی ۲/ ۷۴ و در بررسی دیگر ۳/ ۷۶ است که در مقایسه با سال ۵۷ افزایش مناسبی داشته است.