ایرنا نوشت‌: محسن صفایی فراهانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، کارشناس اقتصادی و از دولتمردان سابق، بسیاری از انتقادهای اقتصادی نسبت به دولت یازدهم را بی‌اساس می‌داند و در پاسخ به انتقادات مخالفان دولت درباره ادامه تحریم‌های بانکی تاکید دارد: اگر در سال۸۹ هیچ تحریمی هم نمی‌شدیم به خاطر رتبه بدمان در پولشویی، باز هیچ بانک بزرگی در دنیا حاضر به همکاری با ما نبود.

او در گفت‌وگو با «ایرنا» افزود: «روحانی در شرایطی کشور را در دست گرفت که مساله اصلی، تامین نان مردم و خروج از وضعیت شبه‌جنگی بود نه رشد اقتصادی بالا». صفایی فراهانی درادامه گفت: نباید فکر کنیم قهرمان دو و میدانی در سطح جهانی بوده‌ایم که پایمان به مانع خورده بود و زمین افتادیم، حالا که بلند شدیم باید با همان سرعت بدویم. اقتصاد ما شبیه یک بیماری بوده است که با تزریق آمپول فقط بیماری را بهتر تحمل می‌کند، اما از شر بیماری رها نشده است. وی همچنین گفت: سال‌های ۸۴ تا ۹۲ بهترین و پردرآمدترین سال‌های اقتصاد ایران بود، اما چی گیر مردم آمد؟ نتیجه آن، بحرانی‌ترین سال‌های اقتصاد ایران از سال ۹۰ به بعد شد، تورم ۴۰ درصدی و بیکاری گسترده و رشد اقتصادی منفی و از بین رفتن ارزش پول ملی!صفایی فراهانی با بیان اینکه در این سال‌ها تغییرات زیادی در استانداردهای بانکداری به‌وجود آمده و فاصله بانک‌های ایران با آنها زیاد شده است، آنهایی که دولت را متهم به بی‌توجهی به تولید می‌کنند هیچ وقت با مسائل اجرایی در حل مشکلات اقتصادی سر و کار نداشته‌اند. اینجا دیگر بحث تئوری نیست، آنها هیچ گاه پشت میز با یک بانک یا شرکت بزرگ بیمه بین‌المللی ننشسته‌اند و از توقعات و محدودیت‌های آنها مطلع نیستند.

شرایط شبه‌جنگی در سال 92

صفایی فراهانی در بخش دیگری از این گفت‌وگو اظهار کرد: آقای روحانی مرداد ۹۲ روی کار آمد، اما حقوق همان ماه کارمندان دولت را نمی‌توانست پرداخت کند؛ چراکه پولی در خزانه نبود؛ برای همین مجبور به قرض گرفتن از بانک مرکزی شد تا کارکنانش بی‌حقوق نمانند. پرداخت یارانه نقدی هم مزید بر علت شد! انبارهای کشور از گندم خالی شده بود و تامین نان مردم به خطر افتاده بود. شرایط شبه‌جنگی بود و خطر جنگ و قطعنامه‌های فصل هفتمی شورای امنیت سازمان ملل بر سر ایران سایه افکنده بود و امنیت کشور را تهدید می‌کرد. شما اگر جای این دولت بودید، چکار می‌کردید؟ آیا اولویت نخست خود را نجات کشور از این بحران‌های خطرناک قرار می‌دادید یا به اصلاح سیستم پولی، مالی، گمرگی و .... می‌پرداختید؟!او در ادامه در پاسخ به سوالی در مورد ناهماهنگی بین قوا بر سر حل مشکلات اقتصادی و بحث گردشگری و توریسم نیز گفت: شما نمی‌توانید برنامه‌ای برای رشد صنعت توریسم داشته باشید، اما عده‌ای بروند جلوی هتل گردشگران تظاهرات کنند و کسی هم مانع آنها نشود!

فساد 11 هزار میلیاردی راه‌آهن

در ادامه این گفت‌وگو صفایی فراهانی در مورد فساد ۱۱ هزار میلیاردی راه‌آهن نیز گفت: وزیر نیرو می‌گفت در پروژه راه‌آهن مشهد- گرگان که کل سرمایه‌گذاری آن قرار بوده ۴ هزار میلیارد تومان باشد و تنها ۱۵ درصد آن یعنی ۶۰۰ میلیارد تومان را دولت تامین کند اتفاق عجیبی افتاده است. وقتی دولت آقای روحانی بررسی کرده متوجه شده دولت قبلی، به جای ۶۰۰ میلیارد تومان، ۱۲ هزار میلیارد تومان دارایی به سرمایه‌گذار واگذار کرده است. یعنی ۲۰ برابر آنچه که قبلا تعیین شده بود.با پیگیری دولت یازدهم ظاهرا قرار شده این دارایی‌ها به دولت برگردد! آیا اینها فساد و تعرض به بیت المال نبوده؟ اگر قرار است به فساد پرداخته شود باید برخوردها متناسب با میزان آن باشد نه اینکه فیش‌های حقوقی اینقدر برجسته شود و نسبت به مفاسد این چنینی سکوت اتخاذ شود. این نوع مبارزه با فساد آیا نواختن سرنا از سرگشاد آن نیست؟