روزنامه اعتماد نوشت: نجات‌الله ابراهیمیان، سخنگوی شورای نگهبان درباره کمرنگ شدن نقش سخنگویی‌اش بعد از استعفا گفت: در بحث انتخابات من نگاه ویژه‌ای داشتم و عقیده داشتم که کار روی اسلوب ویژه‌ای صورت بگیرد. وقتی طبق نگاه شما کار پیش نمی‌رود و شما احساس می‌کنید که طبق مقررات باید به‌گونه‌ای دیگر باشد، بهتر است کسی از این دفاع کند که آن را قبول دارد.

دبیر شورای نگهبان که سالیان سال در شورا حضور دارند و شخصیت مورد احترامی هستند در ابتدا با انتخاب اعضای جدید در شورای نگهبان خیلی موافق نبودند و با این اعضایی که از سوی مجلس انتخاب شدند به این اعضا خیلی روی خوش‌ نشان ندادند. این در انجام کار سخنگویی هم موثر بود. شاید ایشان با آقای ره‌پیک و دوستان دیگر انس و الفت بیشتری داشتند که باعث می‌شد مقداری برای من کار جمع‌آوری اطلاعات و انتقال آن و ارتباط با رسانه با دشواری صورت بگیرد. من سعی کردم راه را باز بگذارم که طبق سلیقه ایشان عمل شود. در امر اطلاع‌رسانی انتخابات سعی کردم خیلی مداخله نکنم در عین اینکه عقاید خودم را محترم می‌شمارم. ابراهیمیان همچنین درباره خطاب فهرست خبرگان مردم به لیست انگلیسی از سوی برخی رقیبان و بی‌اخلاقی‌ها در تبلیغات انتخاباتی گفت: سخنگو باید با جاهایی ارتباط مستمر داشته باشد؛ ولی در مجموع صدا و سیما رسانه مطلوب و محبوب من نیست. من به علت ارتباط حرفه‌ای با صدا و سیما رفت و آمد دارم و فکر می‌کنم بخشی از گناه علم شدن بشقاب‌های ماهواره‌ای بر گردن صدا و سیما است، اما نخستین‌بار که سراغ من آمدند، به خبرنگاران گفتم که اگر قرار باشد نصف این دوستان کاندیداها را متهم به انگلیسی بودن کنند و بگویند شما مورد حمایت انگلیس هستید و آنها هم می‌گویند انگلیس زرنگ‌تر از این حرف‌ها است که مستقیما از کسی حمایت کند. انگلیس ٤ قرن وزارت مستعمرات داشته است. دهات‌های ما را بلد است. همه فرقه‌های دینی و مذهبی و گرایش‌های صوفی‌گرایانه ایران را با جزئیات تحقیق کردند آن وقت روباه پیر شاید اگر قرار باشد از یکی حمایت کند قطعا حساسیت‌های ملت ایران را مدنظر قرار می‌دهد. یعنی اینقدر انگلیس در ایران اقتدار دارد که این مملکت با وجود شورای نگهبان و وزارت کشور، نصف داوطلبان انگلیسی از آب در بیایند؟ اسم این را من هم جز بی‌اخلاقی چیز دیگری نمی‌گذارم.