امروز اهالی دربار و مدعیان دیگر نمی‌گذارند که این شهر خراب شده چهار روز در یک نظم باشد [...] در این دو سال این مستبدین لامذهب نمی‌گذارند که ۱۰ روز یا ۲۰ روز این وزرایی که با مردم همراه هستند کاری بکنند یا حکمی در دست داشته باشند تا کار مسلمانی [را] تمام نمایند. هر روزه یک اسباب دردسر برای این بندگان خدا فراهم می‌آورند. از طرفی دیگر تمام امنای دولت [...] تماما خانه‌نشین شده‌اند و آخوند و ملاها چیزی می‌نوشتند به وزرا که عمل فلان آدم را تمام بنمایید. بنابراین وزرا هم که می‌خواهند عمل مردم را تمام نکنند و می‌خواهند که آشوب زیاد شود تا شاید این مجلس شورای ملی با این انجمن‌ها برداشته شوند، اقدام در کار کسی نمی‌کنند.
منبع: سفرنامه میرزا امان‌الله خان بختیاری، نگاهی متفاوت به تاریخ مشروطه به کوشش حسین چراغیان

گروه تاریخ اقتصاد- این کتاب شامل خاطرات میرزا امان‌الله از سران بختیاری به هنگام اقامت در تهران است. موقعیت میرزا امان‌الله در میان طایفه‌اش باعث شد که در چهارشنبه پنجم رمضان ۱۳۲۳ هـ.ق. به درخواست برخی از ایلیاتی‌ها و توصیه علی‌قلی‌خان سردار اسعد برای گرفتن مطالبات بختیاری‌ها عازم پایتخت شود. ماجرا این بود که بیش از ۲۰۰ تن از گوسفندداران بختیاری، دهکردی، اصفهانی و بروجردی طی چند مرحله گله‌های گوسفندانشان را برای معامله به تهران بردند و به تضمین دارالحکومه‌ و انجمن اصناف در اختیار میرزا محمد ذبیح‌الملک رئیس کمپانی قصابان گذاشتند و در ازای آن قبض و سندی به مبلغ ۸۸ هزار و ۹۷۰ تومان به نام علی‌قلی‌خان سردار اسعد که در این زمان (شوال ۱۳۲۳- ربیع الاول ۱۳۲۴ هـ.ق.) برای مدت کوتاهی ایلخان بختیاری بود دریافت کردند. پس از چند ماه با برهم‌خوردن شراکت قصابان، آنان در پرداخت پول مردم کوتاهی کردند. در نتیجه طلبکاران به دارالحکومه شکایت بردند اما پاسخ مناسبی دریافت نکردند. به دنبال آن به خوانین بختیاری شکایت کردند. این شکایت باعث شد که به درخواست بختیاری‌ها، فردی از سوی خوانین برای پیگیری مطالبات آنان رهسپار تهران شود. این فرد میرزا امان‌الله بود که اقوامش در این موضوع ذی‌نفع بودند. وی با گروهی از طلبکاران، ۴۰ سوار از گوسفندداران و ۴۰ نفر دیگر به سوی تهران رهسپار شد و سه سال و نیم کوشش کرد تا این مطالبات را وصول کند.