سرزمین و شهروندان انگلیسی در قرن نوزدهم و با اهداف گوناگون از جمله گسترش تجارت خارجی و تسخیر بازارهای جدید به ویژه در آسیا با پرتغال، هلند و از یک طرف و فرانسه و روسیه از سوی دیگر رقابت می‌کردند.

سیاستمداران این کشور افرادی ورزیده را به کشورهای مهم آسیایی از جمله ایران می‌فرستادند تا راه مذاکره، چانه‌زنی، فریب، ستمکاری سیاسی را برای توسعه منافع انگلیس هموار کنند. انگلیسی‌ها در اوایل قرن نوزدهم بود که برای حضور در ایران برنامه‌ریزی جدی را در دستور کار قرار داد، این اقدام انگلیسی‌ها چند دلیل عمده داشت که یکی از آنها استفاده از امکانات مادی و اقلیمی ایران برای حفظ هند بود که توسط کمپانی هندشرقی انگلیسی اداره می‌شد. علاوه بر این، انگلیسی‌ها برای جلوگیری از توسعه‌طلبی عثمانی و روسیه تزاری نیز بر توانایی‌های مادی ایران تکیه داشت. حضور انگلیسی‌ها در ایران به ویژه پس از روی کار‌آمدن سلسله قاجار افزایش یافت. پیترآوری استاد دانشگاه کمبریج در کتاب «تاریخ معاصر ایران» فهرست اسامی نمایندگان سیاسی انگلیسی در ایران را فهرست کرده است که در جدول زیر می‌‌خوانید:

توضیح: پس از سرجورج بارکلی، همه نمایندگان سیاسی بریتانیا در ایران عنوان نماینده فوق‌العاده و وزیر مختار تام‌الاختیار داشتند. از سال 1944 (1323 شمسی) نمایندگی انگلیس در ایران تبدیل به سفارت و نمایندگان عنوان سفیر گرفتند. این 24 نفر که به مدت 112 سال سیاست‌های انگلیس در ایران را اجرا می‌کردند، روزهای سختی بر این مرز و بوم تحمیل کرده و البته مبارزه جانانه‌ای با روسیه تزاری نیز داشتند.