مصطفی کاظمی- نویسنده متن حاضر پس از بررسی تاریخ تاسیس بیمه در دهه ۱۳۱۰ به بعد به دوران جدید و سال‌های جدید می‌رسد و در این بخش برخی نکات فنی را نیز توضیح می‌دهد. در تاریخ ۳۰/۳/۱۳۵۰ مجلس شورای ملی، باهدف تنظیم وتعمیم بیمه و هدایت امر بیمه در ایران و حمایت از بیمه‌گذاران، بیمه‌شدگان و صاحبان حقوق آنها وهمچنین به‌منظور اعمال نظارت دولت برفعالیت شرکت‌های بیمه با تاسیس بیمه مرکزی ایران به‌عنوان یک نهاد ناظر مستقل رای داد و با تصویب قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه‌گری به این موضوع عینیت بخشید این شرکت به‌صورت سهامی و از محل اندوخته‌های شرکت سهامی بیمه ایران و باسرمایه پانصد میلیون ریال ایجاد شد.

تصویب نظامنامه سندیکای بیمه‌گران ایران از دیگر مراحل رسیدن به بلوغ این صنعت بود این نظامنامه در ۱۶ ماده درتاریخ ۱۶/۱۱/۱۳۱۶ به تصویب وزارت تجارت رسید وکلیه شرکت‌های بیمه‌ای ایرانی و خارجی فعال درکشور اجبارا عضو این سندیکا شدند هدف ازایجاد سندیکا، ایجاد وحدت رویه و تعیین استانداردهای فعالیت و هماهنگی در انجام عملیات بیمه‌گری وشور در کلیه امور بیمه‌ای بود از زمان تصویب سندیکا تا اجرایی شدن آن مدت‌ها طول کشید تا اینکه درسال ۱۳۴۲ اساسنامه آن به تصویب رسید، براساس این اساسنامه، ریاست سندیکا به‌عهده مدیرعامل شرکت سهامی بیمه ایران ودرغیاب وی قائم‌مقام این شرکت بوداز اولین اقدامات سندیکای بیمه‌گران ایران تنظیم تعرفه برای سه رشته آتش‌سوزی، باربری واتومبیل وتعیین کارمزد دلالان بیمه بدون طبقه‌بندی و تعیین حدود وظایف بود. اساسنامه سندیکا بعدها تا به امروز چندین بار دستخوش تغییراتی شده است که آخرین تغییر اساسنامه این سندیکا در تاریخ ۹/۴/۱۳۸۳ رخ داده است. در سال ۱۳۳۱، براساس مصوبه هیات دولت، کلیه شرکت‌های بیمه خارجی مکلف شدند جهت ادامه فعالیت خود درایران، مبلغ ۲۵۰ هزار دلار به‌عنوان ودیعه نزد بانک ملی ایران تودیع نمایند وپس از آن نیز منافع سالانه خودراتا زمانی که این مبلغ به پانصد هزار دلار برسد برآن بیفزایند این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیه نمایندگی‌ها و شعب شرکت‌های خارجی درایران به استثنای دو شرکت بیمه یورکشایر واینگستراخ گردید و شرایط را برای حضور هرچه بیشتر وگسترش فعالیت شرکت‌های بیمه ایرانی فراهم نمود شایان ذکر است که در ماده ۱۰ قانون متمم بودجه سال ۱۳۱۴ کلیه شرکت‌های بیمه را که درایران کار می‌کنند یا خواهند کرد را ملزم نموده بود تا قسمتی از سرمایه وحق بیمه‌های وصولی را نزد بانک فلاحت که یک موسسه دولتی است به‌عنوان وثیقه به امانت بگذارند.

بدیهی است علت اصلی تعطیلی نمایندگی‌های بیمه خارجی در ایران تاسیس شرکت سهامی بیمه ایران وحمایت دولت از این شرکت نبوده است، بلکه باید گفت با تاسیس شرکت سهامی بیمه ایران، علاوه برفعالیت این شرکت به‌عنوان یک شرکت بیمه ایرانی، به همت همه مسوولین کشور، قواعد و مقررات بیمه‌گری در ایران به جهت حفظ حقوق بیمه‌گذاران و بیمه‌شدگان، تدوین شده و به مرحله اجرا درآمد ونرخ حق بیمه‌ها کاهش یافته ونظم گرفت.

همچنین، این شرکت کوشید با ایجاد شعب و نمایندگی در اقصی نقاط کشور به توسعه و تعمیم بیمه و گسترش فرهنگ و بازار بیمه‌ای کشور کمک شایانی نماید و این با منافع شرکت‌های خارجی سازگار نبود و شرکت‌های خارجی بیمه‌ای به جهت محدودیت‌های بیشتر ناشی از قانونمندی صنعت بیمه کشور وکاهش سود نتوانستند به فعالیت خود ادامه دهند.

در تاریخ ۵/۳/۱۳۵۶ مجلس شورای ملی قانونی را ازتصویب گذراند که طی آن به بیمه مرکزی ایران اجازه عضویت در دفتر کارت سبز و دایرنمودن دفتر این سازمان درایران را داد با این مصوبه ایران رسما به سیستم بین‌المللی بیمه مسوولیت مدنی وسایط نقلیه موتوری زمینی درمقابل اشخاص ثالث پیوست، شایان ذکر است کارت سبز یک گواهینامه بین‌المللی در زمینه بیمه شخص ثالث است که توسط رانندگانی که به طور موقت قصد عبور و تردد در کشورهای مشخصی واقع در منطقه جغرافیایی سیستم کارت سبز را دارند، تهیه شده و در صورت بروز حادثه تصادف یا در صورت نیاز در مرزها و سرحدات یا داخل کشورهای عضو ارائه می‌گردد شرط اصلی عضویت در سیستم کارت سبز این است که در کشور متقاضی عضویت، بایستی قانون بیمه اجباری مسوولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری (قانون بیمه اجباری شخص ثالث (T.P.L (Compulsary Third Party Liability وجود داشته باشد در حال حاضر ۴۵ کشور عضو سیستم کارت سبز هستند که به جز ایران، عراق، تونس، مراکش و رژیم غاصب اسرائیل بقیه کشورهای عضو کارت سبز در قاره اروپا قرار دارند. در ایران، شرکت سهامی بیمه ایران Iran Insurance Company به عنوان تنها شرکت بیمه‌ای که عضو دفتر کارت سبز ایران بوده و اجازه صدور کارت سبز را دارد. فعالیت اجرایی سیستم کارت سبز در تاریخ اول ژانویه سال ۱۹۵۳ آغاز شده است.

رشد سریع اقتصادی ناشی از افزایش قیمت نفت وبه تبع آن افزایش حجم سرمایه‌گذاری‌ها، موجب توسعه بازار بیمه کشور دردهه ۱۳۵۰ گردید ومجددا شرکت‌های خارجی را علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در ایران نمود؛ به‌طوری که در سال‌های ۱۳۵۳ و ۱۳۵۴، چهارشرکت جدید به‌نام‌های تهران، دانا، حافظ و توانا (ایران وآمریکا) با مشارکت سرمایه‌گذاران خارجی تاسیس گردید.

توسعه بیمه در سال‌های پیش از انقلاب محدود به سازمان‌ها و شرکت‌ها نبوده، چراکه لازمه بسط و توسعه هر حرفه وصنعتی وجود نیروی انسانی کارآمد است از این رو، با توجه به نقش و اهمیت بیمه در شکوفایی، رشـد و توسعـه اقتصـادی کشورها، به همت مدیـران وقت صنعت بیمه، در سال ۱۳۴۸ (۱۹۶۹میلادی)، مدرسه عالی بیمه تهران (Tehran College of Insurance) توسط اعضای موسس آن به عنوان یک موسسه غیرانتفاعی تشکیل و اساسنامه آن به تصویب وزارت علوم رسید و از سال ۱۳۴۹ اقدام به پذیرش دانشجو در سطح کارشناسی مدیریت بیمه نمود.