تاریخ بنزین - عصر بنزین-۵
نفت و انتخابات ۱۹۲۴ آمریکا
دانیل برگن، نویسنده کتاب «غنیمت، حماسه نفت، پول و قدرت» روند رشد و توسعه صنعت بنزین و نقش شرکت‌های تولید‌کننده این محصول استراتژیک در آمریکا را تشریح کرده است که بخش‌هایی از آن را در روزهای گذشته خواندید. در این بخش از مطلب، نقش نفت در مبارزات انتخاباتی ۱۹۲۴ آمریکا را مطالعه می‌کنید.
انبار نفت
دانیل برگن، نویسنده کتاب «غنیمت، حماسه نفت، پول و قدرت» روند رشد و توسعه صنعت بنزین و نقش شرکت‌های تولید‌کننده این محصول استراتژیک در آمریکا را تشریح کرده است که بخش‌هایی از آن را در روزهای گذشته خواندید. در این بخش از مطلب، نقش نفت در مبارزات انتخاباتی ۱۹۲۴ آمریکا را مطالعه می‌کنید. فال یکی از دو سناتوری بود که در ۱۹۲۰ به کاخ سفید رفتند تا تحقیق کنند که پرزیدنت وودرو ویلسن واقعا دچار حمله قلبی شده، یا همان‌گونه که شایع بود، مشاعر خود را از دست داده است. فال در آن روز با لحنی ملتمسانه گفت: آقای رییس‌جمهور، ما همه برای شما دعا می‌کنیم. رییس‌جمهور که در حال ضعف بود، گفت: «سناتور، به چه طریق دعا می‌کنید؟» در این هنگام مردم می‌گفتند بیماری فال هم باید مورد تحقیق قرار گیرد. هر چه این داستان عجیب بیشتر برملا می‌شد، جمهوری‌خواهان از چپ و راست بی‌اعتبارتر می‌شدند. تحقیق‌کنندگان دریافتند که تلگراف‌هایی با رمز قدیمی وزارت دادگستری بین مک‌لین (ناشر واشینگتن پست از پالم بیچ) و افرادی مختلف در واشینگتن ردو بدل شده است. یک دزد سابق قطار، اهل اوکلاهوما، حاضر شد تا در برابر کمیته سنا شهادت بدهد. هری سینکلر که به اتهام اهانت به سنا به علت خودداری از شهادت تحت تعقیب بود، موسسه کارآگاهی خصوصی برنز را استخدام کرد تا اعضای هیات منصفه را تحت مراقبت قرار دهد؛ این عمل با عرف قضایی آنگلوساکسون مغایر بود. به نوشته روزنامه نیوز ریپابلیک تمام واشینگتن تا گردن در نفت فرو رفته بود. خبرنگاران مطلب دیگری نمی‌نوشتند؛ در هتل‌ها، در خیابان‌ها و بر سر میزهای شام سخن فقط از نفت بود. کنگره هم تمام کارهای دیگر خود را کنار گذاشته بود.
انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۲۴ نزدیک بود و کلوین کولیج قصد داشت پیروز شود. او در مورد نفت نظرش این بود که هر قدر ممکن است خود را کنار نگه دارد و از هرگونه رسوایی «تی‌پات دوم» مصون بماند. یکی از نمایندگان جمهور‌یخواه در دفاع از کولیج گفته بود که تنها رابطه او با قضیه «تی‌پات دوم» این است که پیش از ورود به کاخ سفید سوگند خود را در روشنایی چراغ نفتی یاد کرده است. این گفته چندان هم موجب آرامش خاطر نبود. دموکرات‌ها می‌خواستند از آن رسوایی نهایت بهره‌برداری را در انتخابات به عمل آوردند، اما مهارت‌های سیاسی کلوین کولیج را دست کم گرفته بودند. به علاوه متوجه آسیب‌پذیری خود نبودند. دونی، خود، عضو حزب دموکرات بود؛ حداقل برای چهار نفر از اعضای کابینه وودرو ویلسن مشاغلی پرسود فراهم آورده بود و ۰۰۰/۱۵۰ دلار کارمزد به ویلیام مک ادو، داماد ویلسن و دارای بهترین شانس نامزد دموکرات‌ها در ۱۹۲۴ پرداخته بود. پس از آنکه گرفتن آن پول برملا شد مک ادو موقعیت خود را از دست داد و جان دیویس نامزد دموکرات‌ها شد. حتی فاش گردید که دونی درباره یک «پیشنهاد» نفت در مونتانا با یک سناتور دموکرات که رییس «کمیته تحقیق تی‌پات دوم» بود، مذاکره کرده است.
چون سر و صدای «تی‌پات دوم» بالا گرفت، کولیج به حمله متقابل دست زد، زیردستان هاردینگ را اخراج و خطاکاران را محکوم کرد و دو دادستان ویژه، یکی از دموکرات‌ها و دیگری از جمهوری‌خواهان را به کار گماشت. از آن پس به طور موثر از رسوایی فاصله گرفت و در مبارزات انتخاباتی سال ۱۹۲۴، با شعار «کلوین خاموش»، از هیچ کوششی فروگذار نکرد. استراتژی او این بود که با انکار مسائل موردنظر، آنها را بی‌اثر و خنثی کند مبارزه خاموش وی در هیچ مورد مانند نفت ساکت و خاموش نبود. استراتژی او کارگر افتاد. طرفه اینکه رسوایی «تی‌پات دوم» در مبارزات انتخاباتی هرگز مطرح نشد و کولیج به آسانی پیروز شد.
بحث درباره آن رسوایی تا پایان سال‌های دهه ادامه داشت. در ۱۹۲۸ کشف شد که سینکلر چند صدهزار دلار از طریق شرکتی ساختگی به نام «شرکت تجارتی کنتینانتال» به فال پرداخته است. با این حساب، فال دست کم ۰۰۰/۴۰۹ دلار از دو دوست خود دریافت کرده بود. سرانجام، در ۱۹۳۱ فال فاسد و آزمند به زندان رفت؛ مقامات بلندپایه کابینه به جرم خیانت محکوم و زندانی شدند. سینکلر به جرم اهانت به دادگاه و سنا به شش ماه و نیم زندان محکوم شد. وی سر راه خود به زندان، توقفی کرد تا در جلسه هیات مدیره شرکت سینکلر شرکت کند. در آن جلسه مدیران «رای اعتماد کلی» به وی دادند. دونی تبرئه شد و به زندان نرفت. یک سناتور سرشناس در مورد وی گفت: «در ایالات متحده نمی‌توان یک میلیون دلار را محکوم کرد.»
سرهنگ و اوراق قرضه آزادی
با تحقیقات بیشتر معلوم شد که شرکت قلابی بازرگانی کنتینانتال در واقع وسیله‌ای بوده است که از آن طریق گروهی ازدست‌اندرکاران عمده نفت رشوه‌هایی به صورت «اوراق قرضه دولتی» در ازای خرید نفت شرکتشان دریافت می‌کردند. این موضوع دامنه رسوایی را بیشتر کرد. سینکلر تعدادی از اوراق قرضه خود را بابت رشوه به فال داده و تعدادی دیگر را به کمیته ملی جمهوری‌خواهان واگذار کرده بود. سرهنگ رابرت استوارت، رییس برجسته، موفق و مقتدر استاندارد اویل ایندیانا نیز جزو رشوه‌بگیران بود. فاش شدن این موضوع مردم را تکان داد.
ارسال نظر