نرخ بیکاری تاریخی در استان‌های کشور
سازمان برنامه و بودجه وقت در سال 1357 خود را مهیای تدوین برنامه ششم عمرانی می‌کرد و برای این کار نیاز به آمار نیروی انسانی و شاغلان داشت.

در شماره گذشته برخی آمارهای کلی درباره جمعیت هر استان و فرمانداری به نقل از کتاب «شاخص‌های اجتماعی ایران ۱۳۵۷» که توسط معاونت برنامه‌ریزی سازمان در شهریور همان سال منتشر شده بود، درج شد. در این بخش از گزارش‌ حاضر ارقام مربوط به میانگین متوسط افراد شاغل در دهه‌های ۱۳۳۵، ۱۳۴۵ و ۱۳۵۱ و همچنین نرخ بیکاری در هر استان در سال ۱۳۵۰ را می‌بینید. ارقام جدول شماره ۷-۳ نشان می‌دهد در سال یاد شده نرخ بیکاری (شامل بیکاران فصلی و بیکار در جست و جوی کار) در کل کشور ۹/۱۰درصد بوده است، بالاترین نرخ بیکاری را استان گیلان با ۵/۲۵درصد و کمترین نرخ بیکاری را نیز استان یزد با ۳/۴درصد داشته است. جدول شماره ۷-۵ نیز نشان می‌دهد میانگین سن شاغلان در ایران در دهه ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۵ از ۳۹ سال به ۳۵سال کاهش یافته است.