12 مهرماه 1313 جشن‌های هزاره فردوسی با شرکت ادیبان، دانشمندان، سیاستمداران و دولتمردان کشور و بیش از چهل مستشرق از سایر کشورها در تهران آغاز به کار کرد و 15 روز طول کشید و ضمن آن به فردوسی که گفته است «چو ایران نباشد تن من مباد» لقب «میهن دوست ترین ایرانیان» داده شد که عمر خود را بدون چشمداشت و داوطلبانه صرف خدمت به ایران، تاریخ آن و زبان پارسی کرد و تاریخ ایران (شاهنامه) را به شعر در آورد. در جریان این مراسم که نطق‌های فراوان ایراد شد و رسالات متعدد انتشار یافت، شرکت کنندگان در مراسم به خراسان رفتند و ساختمان تازه آرامگاه شاعر بزرگ پارسی‌گو را افتتاح کردند.

اعزام نخستین دیپلمه‌های برگزیده به اروپا
دوازدهم مهرماه ۱۳۰۷ نخستین دسته دیپلمه‌های برگزیده روانه اروپا شدند تا در آنجا به هزینه دولت ایران به تحصیلات خود ادامه دهند. طبق این قانون مقرر شده بود که هرسال یکصد دیپلمه که در امتحان زبان کشور خارجی مربوط پذیرفته شوند به اروپا فرستاده شوند.

این افراد مکلف به بازگشت و خدمت به وطن بودند. باوجود ذکر شمار سالانه محصلان اعزامی در قانون، در مهرماه 1307 یکصد و ده دیپلمه (ده تن بیش از مصوبه مجلس) منحصرا روانه فرانسه شدند. در آن زمان تدریس زبان خارجی در دوره آموزش متوسطه ایران تقریبا منحصر به زبان فرانسه بود و برنامه‌های درسی این دوره تحصیلی ایران از کشور فرانسه اقتباس شده بود. این دیپلمه‌های اعزامی کسانی بودند که قبلا در امتحان زبان فرانسه در تهران که زیر نظر سفارت این کشور انجام شده بود، پذیرفته شده بودند. این دیپلمه‌ها و محصلان بعدی که طبق قانون مصوب یکم خرداد 1307 به فرنگ فرستاده شده بودند پس از تکمیل تحصیلات و بازگشت به وطن عمدتا وارد سیاست شدند. آنان کار خود را در وطن با تدریس در مدارس عالی یا دفاتر وزیران (به عنوان مشاور) آغاز کرده بودند. قانون مصوب یکم خرداد 1307 تاریخی برای انقضای اعزام محصل به هزینه دولت تعیین نکرده بود. قبل از تصویب این قانون و از نیمه اول قرن نوزدهم، رفتن ایرانیان جهت تحصیل در اروپا امری عادی بود ولی نه به هزینه دولت و در چارچوب مقررات. در میان دیپلمه‌های اعزامی به فرنگ در مهرماه 1307 این افراد وجود داشتند که بعدا از سیاستمداران و دولتمردان معروف وطن شدند:علی شایگان، مهدی بازرگان، مهدی آذر، کریم سنجابی، احمد رضوی کرمانی، محمدعلی ملکی، رضا رادمنش، خلیل ملکی، عبدالله ریاضی، لطفعلی صورتگر، غلامعلی فریور و ... بسیاری از یاران مصدق از میان همین گروه بودند.

زادروز «جورج بانکرافت» تاریخ نگار
سوم اکتبر سال ۱۸۰۰ پروفسور جورج بانکرافت، تاریخدان بزرگ قرن ۱۹ به دنیا آمد و تاریخ ده جلدی آمریکا از آثار او است. وی از دانشگاه هاروارد دکترای فلسفه و از دانشگاه گوتینگن آلمان دکترای تاریخ گرفته بود و پس از مدتی تدریس در هاروارد تصمیم گرفت که وارد کار تالیف شود. وی کار تالیف را از ترجمه و تفسیر آثار استاد آلمانی اش پروفسور «هیرن» آغاز و سپس خود را دربست وقف تالیف تاریخ آمریکا کرد. بانکرافت در «اهمیت تاریخ» نوشته است: خواندن تاریخ و وقوف بر تجربه گذشتگان اهمیت بسیار دارد، اما بسیاری هستند که از خواندن تاریخ گریزانند و دلیلش این است که مورخان سعی نکرده‌اند تاریخ را ساده و شیرین بنویسند و به رویدادهای روز مرتبط سازند. اگر مردم تاریخ وطنشان را آن طور که بوده است بدانند به میهن علاقه بیشتری پیدا می‌کنند، زیرا خواهند دانست که وطن میراثی گرانبهاست و برای رساندن این امانت به دست آنان، جانفشانی‌های زیاد شده است.

نخستین زنی که جنگ را پوشش خبری داد
سوم اکتبر زادروز بانو سوفیا تردول، روزنامه‌نگار و نمایشنامه‌نویس آمریکایی بود که سوم اکتبر 1885 به دنیا آمد و 85 سال عمر کرد. مهم ترین کار حرفه‌ای وی، پوشش خبرهای مربوط به انقلاب مسلحانه مکزیک در اواخر دهه دوم و اوایل دهه سوم قرن بیستم بود. تا آن زمان، هیچ یک از روزنامه‌نگاران زن چنین جراتی به خود نداده بود که در میان آتش و خون به تهیه خبر دست بزنند و از گلوله و خطرات دیگر نترسند. «تردول» در جریان انقلاب خونین مکزیک موفق شد که در 1921 «پانچو ویلا»ا رهبر انقلابیون مسلح را در پناهگاهش بیابد و با او مصاحبه کند. انتشار این مصاحبه در روزنامه «نیویورک تریبیون» سبب شد که جهانیان صدای رهبر انقلاب مکزیک را بشنوند و از هدف‌های او حمایت کنند.