گریه مردم و شرمندگی ما

عرض به حضور شما که در این مدت مکاتبات متعددی به هر کسی که دستمان رسید انجام دادیم و آخرین آن هم بحثی بود که شب عید در دولت به نماینده‌های محترم پیشنهاد کردیم که طرحی را در مجلس مطرح کنند که بلکه بتوانیم یک سرفصلی را دولت و مجلس تعیین کنند، دولت عمل کند زیرنظر هرکسی که می‌خواهد باشد، زیرنظر مجلس، نخست‌وزیری، دولت، وزارت بازرگانی هرجایی که می‌خواهد باشد! ۴۱۱۸۰تعهد است، همه این مردم هم همانطوری که سوال‌کننده محترم هم فرمودند مردم محتاجی هستند. شما جراید را حتما این روزها می‌خوانید، نمونه‌هایش را می‌بینید که یک نفر به خاطر اینکه خودرویش را تحویل نگرفته این‌قدر در استیصال و تنگدستی است که دم در صنایع سنگین حتی اقدام به خودکشی می‌کند که خوشبختانه به خواست خدا طوری نشد و سلامتشان را حفظ کردند. بنابراین، این وضع وجود داشت. به‌رغم تمام این مکاتباتی هم که ما با مراجع مختلف و با مراجعاتی هم که کردیم راه حلی برای این مساله پیش نیامد.

آنچه که لازم است من اضافه بر این‌ها خدمت آقایان توضیح بدهم این است که ممکن است در طی این سال‌ها هم مردم عزیزمان و هم نمایندگان محترم شاهد این باشند که از کارخانجات خودروسازی این مملکت یک تعدادی خودرو بیرون می‌آید (سال‌های ۶۵-۶۶-۶۷) شاید این استنباط بشود، این سوال پیش بیاید که شما که می‌گویید من از سال ۶۴ هیچ ارزی به خودرو تخصیص نداده‌ام در صنایع سنگین چون اولویت نداشته از مجموع ۵۵۰میلیون دلار ارز نتوانستم ۳۰۵میلیون دلار آن را به این تعهدات خودرو تخصیص بدهم (که ۳۰۵میلیون دلار می‌شود) پس این خودروهای نویی که سال‌‌های ۶۵-۶۶-۶۷ در خیابان‌ها ما می‌بینیم چیست؟ خودروهای صفر کیلومتر از کجا آمده است؟ توجه بفرمایید بعد از سال ۶۴ که وضع ارزی به این صورت درآمد کارخانجات به صورت کارمزدی شروع به تولید کردن کردند...

نایب رییس - آقای نبوی! شما حدود سه دقیقه و خرده‌ای دیگر وقت دارید می‌خواهید بقیه صحبتهایتان برای بعدا بماند؟

بهزاد نبوی (وزیر صنایع سنگین) - چشم، همین الساعه تمام می‌کنم. من خواهش کرده‌ام که یک مقدار وقت بیشتری بدهید چون مساله مبتلابه مملکت است من اصلا در مقام پاسخگویی به سوال نیستم. بعضی از آقایان هم اعتراض می‌کردند که مربوط به سوال نیست، چون واقعا این یک مشکل مملکتی است.

مشکل بنده و وزارت صنایع سنگین نیست، مشکل کل مملکت است.

مساله به این صورت است که این خودروهایی که در خیابان‌ها می‌بینید از این باب است. چون کارخانجات بعد از سال ۶۴ ارزی از صنایع سنگین برای خودروسازی تحویل نمی‌گرفتند به دستگاه‌های اجرایی مختلف، به نهادهای مختلف، به ارگان‌های مختلف رجوع می‌کردند می‌گفتند آقا ما ظرفیت خالی داریم اگر ارز دارید بدهید برایتان تولید کنیم. آن هم سهمیه ارزی در اختیارش می‌گذاشت این تولید می‌کرد. مثلا فرض کنید بخش‌های دفاعی ما که نمی‌توانستند متوقف بشوند. آنهاسهمیه در اختیار کارخانجات خودروسازی می‌گذاشتند، خودرو تولید می‌شد. برای جایزه گندم، دولت اصلا ردیفی را تعیین کرده بود. سالی ۶-۵ هزار خودرو بابت جایزه گندم که ارز آن را نخست‌وزیری می‌پرداخت و ساخته و تحویل می‌شد. این را هم متقاضی‌ها بدانند که ما حق آنها را نخوردیم که به بخش‌های دیگر بدهیم و هم نمایندگان محترم بدانند. خلاصه یک چنین وضعی هست. حالا ببینید در وضع فعلی مشکل ما واقعا خیلی زیاد است. شما هرشب روزنامه‌ها را بخوانید، تعداد متقاضیانی که نامه می‌نویسند، اعتراض می‌کنند و واقعا هم به حق این کار را می‌کنند. سال‌ها است وام‌های کمرشکنی گرفته‌اند، اقساطش را پرداخته‌اند، ما می‌گوییم آقا بیا پولت را پس بگیر، می‌گوید ۴سال است پول من تو حساب شما است، پولی که آن روز می‌رفتم یک اتومبیل دست دوم می‌خریدم، الان ۵ برابر، ۱۰ برابر آن قیمت فروخته بودم. حالا بعد از ۴ سال می‌آیید به من می‌گویید پولت را پس بگیر؟! واقعا حق هم دارند. ما نمی‌توانیم بگوییم بیا پولت را پس بگیر. نمی‌آیند هم پس بگیرند. الان من از پشت این میکرفون هم اعلام می‌کنم (هرکس خواسته از سال ۶۵، ما اعلام کردیم) هرکس می‌خواهد بیاید پولش را پس بگیرد. چون ما دیگر پیش‌بینی ارزی نداریم، نمی‌توانیم به تعهد عمل کنیم. ولی کسی نیامد پولش را پس بگیرد. تا به حال حتی می‌توانم بگویم یک نفر هم نیامده پولش را پس بگیرد، حق هم دارد که نیاید. الان این مساله برای ما مساله واقعا بدی شده. شب عید دم وزارت صنایع سنگین یک عده‌شان تظاهرات کرده بودند، همه‌تان خبر دارید و در وسائل ارتباط جمعی منعکس شد. همین الان همین خبر دو روز پیش این فرد ... (این تنها فرد نیست اتفاقا خبرنگار در کنار این فرد بود و خبرش را تهیه کرد) روزانه این قدر می‌آیند با زن و بچه جلو راه ما موقع رفتن به وزارتخانه اشک می‌ریزند، گریه می‌کنند، به حق و ما هم هیچ جوابی نداریم و ببینید من این حرفی را که دارم می‌زنم هیچ استفاده‌ای برای کارخانجات خودروسازی و شرکت‌های خودروسازی ندارد. چرا که شرکت‌های خودروسازی پول این آدم‌ها را سه، چهار سال است گرفته‌اند. اگر ارزی تخصیص داده بشود برای انجام این تعهدات، تنها خاصیتی که دارد مصرف‌کننده اینها و آن افرادی که سال‌ها در نوبت هستند منتفع می‌شوند والا ریال جدیدی که عاید خودروسازی نمی‌شود که هیچ، ضرر هم دارد چون باید برود از بانک‌ها پول قرض کند. برود قطعات منفصله و مواد اولیه خریداری کند. چون پول آن متقاضی‌ها را در این سال‌ها ...(نایب رییس- آقای نبوی وقتتان تمام است) لذا تقاضا دارم از مجلس محترم که دولت به وزارت صنایع سنگین کمک کند بلکه یک راه حلی پیدا بشود و ما بتوانیم این تعهدات را به شکلی که واقعا ... ما شرمنده‌ایم ما که سال گذشته یا دو سال گذشته مثلا تعهد سکه بعضی از مردم را در موردش فکر می‌کنیم و می‌خواهیم بپردازیم. فکر نمی‌کنم سکه واقعا نیازی باشد که مردم آن همه دنبالش باشند تا اینکه مثلا یک کسی که تمام خانه و زندگیش را فروخته قسط یک کامیون را داده و الان نیازمند به آن کامیون است.